Discover Déjame Que Te Cuente Invented By Jorge Bucay Published As Paper Edition

on Déjame que te cuente

خوبی بود. شبیه کتاب قصههایی برای پدران فرزندان نوههای پائولو کوئلیو ولی با رویکردی روانشناسانه. گردآوری حکایتها و حکمتها از منابع مختلف و برداشتهای نوین و خاص از آنها. فکر می کنم ترجمه میتوانست بهتر از این باشد.

وقتی ما صاحب چیزی هستیم که بردهوار به آن چسبیدهایم آنگاه این پرسش مطرح میشود که چه کسی صاحب چیست چه کسی آن دیگری را درتملک خود دارد صکتاب
برخی اوقات فکر میکنم که تمدن همهی ما را دیوانه کرده است. ما از ساعت دوازده شب تا هشت صبح میخوابیم. بین ساعت دوازده تا یک ظهر ناهار میخوریم و بین نه تا ده شب شام تمام کارهای ما توسط ساعت تعیین میشود نه توسط دلبستگیهایمان. من فکر میکنم یک میزان معینی از نظم در برخی از عرصهها پرهیز ناپذیر است اما در عرصههای دیگر پیروی از یک نظم دیکته شده به کل بیمعنی است. صکتاب
เลมนแปลกสำหรบเรา อานเรวๆไมสนก อานชาๆจะเขาใจ วนนงอยาอานเยอะ
เรมแรกคอนขางไมชอบ ไมอนกบนทาน หลงอานไปรสกเหมอนผเขยนมานงอยในใจ ยอมรบวาไมไดเขาใจนทานทกเรอง แตบางเรองกใชมาก เหมอนนทานมาชวยปลดลอคความรสกบางอยางทเราไมรมนคออะไร ชวยใหเขาใจตวเอง เขาใจโลกมากขน Ε,χμμ,θα μπορούσες να μην μας πεις και καμία ιστορία. Καλογυαλισμένες, "εύπεπτες" ιστοριούλες, θα έλεγα εγώ. Ναι, δε θα έκανα καλή διαφήμιση σίγουρα.
Δεν μπορώ να πω ότι μου έδωσε τροφή για σκέψη ο Bucay. Ειδικά αν αναλογιστώ πως συγγραφείς που δεν είναι ΚΑΝ ψυχολόγοι το κατάφεραν σε απίστευτο βαθμό πχ Kundera, Dostoyevsky.
Ίσως να μου άνοιγε κάπως τα μάτια στα, αλλά τώρα σίγουρα όχι. Εντάξει, δεν είναι ένα κακό βιβλίο γενικά, μάλλον ευκολοδιάβαστο και απλοϊκό.
Υ. Γ: Τοτο γλιτώνει, γιατί υποθέτω ότι είμαι στις καλές μου, δεν εξηγείται αλλιώς. Ένας Koelho χειρότερος από τον Koelho, ο οποίος ξέρουμε ελπίζω και φοβάμαι όλοι πόσο κόσμο και κοσμάκη έχει πάρει στο λαιμό του με τις αηδίες για το σύμπαν και τις επιθυμίες και τις συνωμοσίες και τες παν τον λογοτεχνικοφιλοσοφικό αχταρμά που έχει στο κεφάλι του και γι αυτό μετά καθόταν στις όχθες στα ποτάμια κι έκλαιγε κακώς τοποθετημένος στην κατηγορία λογοτεχνικά βιβλία. Απ την άλλη κακώς θα ήταν όπως κακώς είναι παντού αλλού στην υφήλιο τοποθετημένος και στην κατηγορία Βιβλία Αυτοβοήθειας καθώς ο Χοντρός του κι οι ιστορίες του μάλλον στο ράφι με τα βιβλία που δεν θα έπρεπε ποτέ να εκδίδονται ανήκει. Dieses Buch war ein Geschenk, Das muss man vorweg sagen, denn von mir aus hätte ich nie zu diesem Geschichtenbüchlein gegriffen, Doch die Schenkerin war so begeistert, dass ich dem Buch auf jedem Fall eine Chance geben wollte,
Es fing auch gar nicht so schlecht an, Die Idee, dass der junge Mann und IchErzähler Demian zum Psychiater Jorge geht der natürlich so heißt, wie der Autor und Psychiater Jorge Bucay und der Autor sozusagen einmal die Perspektive wechselt und in die Haut eines Patienten schlüpft, klang interessant.
Auch die Geschichten, die der Psychiater Jorge erzählt, um Demian zum Nachdenken und zu neuen Erkenntnissen bezüglicher seiner persönlichen Probleme zu bringen, waren nicht schlecht,
Doch das Konzept reicht nicht, um Leser wie mich auf Dauer zu fesseln, Ich möchte von einem Buch gefesselt und unterhalten werden das schaffen die Geschichten, die im Buch erzählt werden zwar , aber dies sind Geschichten, die der Autor größtenteils gesammelt und nicht selbst erfunden hat.
Es wird rasch deutlich, dass Jorge Bucay selbst kein großer Erzähler ist, Nicht nur der Sprachstil ist holprig, auch die Figurenentwicklung und besonders die Figurenidentifikation sind in meinen Augen unausgereift, Das Buch besteht im Grunde nur aus einer Aneinanderreihung von Therapiesitzungen, in denen erzählt wird, Eingeleitet werden die Erzählungen immer durch zu knappe Gedanken des IchErzählers und Dialoge zwischen Arzt und Patient, durch die ich als Leserin die Figuren jedoch nur sehr oberflächlich kennen lerne und es nicht vermag, mit Demian Sympathie aufzubringen.
Im Grunde kam es mir so vor, dass dem Autor nur darum ging, einige seiner Lieblingsgeschichten in einem Büchlein zu sammeln und durch irgendeinen roten Faden zu verbinden.

Und das wird schnell langweilig, Da ich selbst Autorin bin, lege ich besonders auf die Figurenentwicklung und identifikation sowie auf neue Ideen Wert, doch damit geizt Jorge Bucay, Nach dem ersten Drittel war daher der Reiz dieser Geschichtensammlung für mich verflogen und am Ende war ich nur noch froh, dass es irgendwann vorbei war,
Fazit: Von mir gibt esSterne für die Geschichten im Buch, aber nurStern für die Rahmenhandlung, Macht insgesamtSterne. Oh, well Sad smo definitivno sigurni da nisam među milijunima kojima je ova knjiga promijenila život,.stars

Simple, enjoyable and poignant, Easy to remember because stories are easier to keep in mind than dry quotes and teachings, One thing i can tell for sure about this book it's lifechanging, All of those stories make you realize that what it is, it's not always what it seems, And i just ADORE the way I feel now, it's like I am about to start living a brand new life now, "Με τις ιστορίες κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνάνε οι μεγάλοι". Μια συλλογή τόσο όμορφων ιστοριών που θέλεις να τις διαβάζεις ξανά και ξανά!! I prolonged finishing this book because I liked it so much that I never wanted it to end, All of the stories were very interesting and taught me something new or gave me a new perspective on certain topics, This is not your typical selfhelp book, so I would definitely recommend it to anyone! I don't usually choose to read or like reading that genre of books but I fell in love with this one.
"Let me tell you a story" is a book of short extension made of little tales that need to be read calmly, with mime and especially with a lot of personal reflection.
I advise you to read it slowly, savoring it like a fine wine and leaving the moral hidden in each chapter resonates through your head like an echo throughout the day, this will make you reflect more deeply into every psychological tip that Bucay tries to teach us.
It's a book I recommend to everyone because I think we all need from time to time to reflect on ourselves, finding out what are our limits and our deficiencies and above all, to be aware of our emotions and become better persons.


Spanish version:
Déjame que te cuente es un libro de extensión breve pero que necesita ser leído con calma, mimo y sobre todo con mucha reflexión.
Os aconsejo que lo leáis poco a poco, saboreándolo como un buen vino y dejando que la moraleja que esconde cada capítulo resuene por vuestra cabeza como un eco durante todo el
Discover Déjame Que Te Cuente Invented By Jorge Bucay Published As Paper Edition
día, de esta manera interiorizaréis y reflexionaréis con mayor profundidad cada una de las armas psicológicas que Bucay nos intenta enseñar.
Es un libro que recomiendo a todo el mundo porque creo que todos necesitamos reflexionar de vez en cuando sobre nosotros mismos, averiguando cuales son nuestros límites, nuestras deficiencias, y sobre todo para poder ser conscientes de nuestras emociones y mejorar como personas.
.