Earn My First Suicide Narrated By Jerzy Pilch Format Kindle

to moja pierwsza styczność z Pilchem i jestem mile zaskoczony, Niektórzy krytycy porównują jego styl do Hrabala i muszę przyznać, ze wyczuwa się pewne podobieństwo, choć Pilch w tym zestawieniu jest bardziej wulgarny.
Prosty, dosadny język ociekający sarkazmem i cynizmem w stosunku do siebie, jako narratora i całego świata wokół daje mieszankę wielu błyskotliwych przemyśleń.
Pilch z tego, co widzę ma pewną dziwną tendencje do nazw własnych, które często wręcz rytmicznie wybijane są co jakiś czas w całym ciągu powieści: najpiękniejsza kobieta na świecie”, początkująca piosenkarka” używa ich jak uderzeń basu, aby utrzymać w powieści rytmikę i tempo.
Jeśli chodzi o sam zbiór, to najbardziej moją uwagę zwróciły powiadania takie jak Najpiękniejsza kobieta świata”, głownie za rytmikę” tej opowieści, Moje pierwsze samobójstwo” jako rewelacyjny absurd rodzinny bardzo Hrabalowski, Wszystkie historie” jako pewna reminiscencja relacji damsko męskich w PRLu.
Zresztą cały zbiór jest wart uwagi, Na pewno sięgnę po więcej książek Pilcha widocznie przemawia do mnie wulgarne i cyniczne podejście do świata z głęboko schowaną gdzieś pomiędzy wersami wrażliwością.
sitelink fullstop. netr

by Tyler Malone

“I am composing short stories now, A collection of short stories of a different sort,” says the narrator of Polish writer Jerzy Pilchs recently translated My First Suicide, his third book to be published in English by Open Letter Books.
The beautiful woman to whom he is speaking taunts him with the following question: “A novel is less than a novel, but a volume of short stories is more than a volume of short stories”

Like The Streets of Crocodiles by Pilchs countryman Bruno Schulz, My First Suicide is not quite a novel proper, nor is it merely a collection of stories.
It is a novel that is more than a novel, and a volume of short stories that is more than a volume of short stories.
Pilch utilizes the strengths of each medium in the same way Sherwood Anderson did with Winesburg, Ohio or William Faulkner did with Go Down, Moses.
He creates a reading experience that might never become as iconic as the ones Schulz and Anderson and Faulkner provide in their respective collections, but it is one that is as enthralling as any of those, and undoubtedly more humorous.
It is unlikely that a reader will be able to get through any of these ten stories without, at the very least, cracking a smile.


The first story in the collection, “The

Most Beautiful Woman in the World,” announces its subject up front, even though the narrator quickly admits that “if she wasnt The Most Beautiful Woman in the World in the strict sense, she was in the top ten, and if it wasnt the top ten, then the top one hundred the details are unimportant.
” And yet those final words, “the details are unimportant,” ironically highlight exactly how the details are important, for it is in these details and digressions that his prose takes on both a wry humor and a poetic elegance.


Read more here: sitelink fullstop. netr At times brilliant but also frustrating, Pilch remains an interesting writer though not every moment of this one added up to much.
Still liked it, but I found myself wondering why, J. Pilch Mano pirmoji savižudybė saldainis, kurį išpakavus norisi kuo greičiau suvalgyti, Šmaikščiai, rimtai, filosofiškai bei ironiškai piešiamios asmeninio gyvenimo bei aplinkos istorijos, laisvas žodžių žaismas, neįpareigojantis rašymo stilius stipriai įtraukia į pirmo asmens emocinį lygmenį, jo pasaulėvaizdį bei komiškas gyvenimo situacijas.
.

Vyrai, ko nors ieškote Gal ką pametėt
Nepametėm, bet ieškom,
Įdomu. . Ir ko gi Ką tokio norite surasti
Neišeina pasakyti garsiai,
Jei neišeina pasakyti garsiai, tai neišeina pasakyti visai,
Jei išeina pasakyti tyliai, tai nesakysime garsiai,
Kaip norit, arba garsiai, arba niekaip,
Gerai. Tuomet pasakysime ko ieškom,
Bet mum jau nerūpi, Mums visai vis tiek, ko ieškote, Ieškokite ir rasite. Į sveikatą.
Belskite, ir jums bus atidaryta,
Tik pažiūrėkit, kuris čia toks tikintis
Visi mes tikintys,
Merginos! Piligrimai po langais!
Nesityčiok, sese, iš mūsų tikėjimo, Tarpe mūsų yra toks vienas, kuris pašaukimą jaučia,
Merginos! Piligrimai po langais! Su kunigu!
Seserys! Priimkite išvargintus maldininkus po savo stogu,
Šiandien negalim, nes jau vieni piligrimai jau pas mus nakvoja, Bet pamėginkite ryt. Belskite, ir bus atidaryta. Bet ne iš pirmo karto, Zbiór opowiadań bez dwóch zdań wciągający, styl Pilcha jest nie do podrobienia niebanalny, ociekający cynizmem w stosunku do zarówno świata i ludzi naokoło, ale również do samego siebie.
Czytając tę książkę miałam wrażenie niekiedy bardzo płynnego, a innym razem gwałtownego i niespodziewanego przenoszenia się z wybitnie filozoficznych rozmyślań Pilcha do niemal pijackiego bełkotu, ale w mojej opinii to właśnie tworzy swój własny, niepowtarzany klimat każdego opowiadania.
na początku pomyślałem, że do kitu, ale potem jednak zrobiło się lepsze, Dziesięć częściowo powiązanych ze sobą opowiadań o luterskim życiu Pilcha, które właściwie jakieś szczególne nie jest, a jednak wypełnia je jakaś magia.
Pilch jest, był i będzie stylistą, Najmniej znaczącą i najbardziej żałosną postać czy zdarzenie potrafi uwznioślić do granic śmieszności i jest to fantastyczne.
To jest jak zwykle przyjemność czytania sama w sobie, Dla estetów. Neither strictly a collection of stories nor a novel, the ten short stories that comprise My First Suicide straddle the line between intimate revelation and drunken confession.
These stories reveal a nostalgic and poetic Pilch, one who can pen a characters lyrical ode to the fate of his fathers perfect chess table in one story, examine a teachers desperate and dangerous infatuation with a student in the next, and then, always true to his obsessions, tell a remarkably touching story that begins by describing his narrators excitement at the possibility of a threeway with the seductive soccerfan, Anka Chow Chow.


The stories of My First Suicide combine irony and humor, anecdote and gossip, love and desire with an irresistibly readable style that is vintage Pilch.
A mnie się wydaje, że ironia, którą wszyscy w tej książce widzą, że ten cały dystans, to niezła przykrywka jest.
Pan się grodzi, Panie autorze, Pan się osłania. Pan się w tym całym pancerzyku sarkazmu chowa przed czymś, czego zidentyfikować nie jestem w stanie,

Jest w Pilchu jakiś niepokój, jakieś rozedrganie, jakaś tęsknota za tym, co już było, a jednocześnie pogodzenie z faktem, że nigdy nie powróci.
Narrator we wszystkich chyba opowiadaniach CZEGOŚ poszukuje, ale ciężko jednoznacznie zdefiniować, czym tajemnicze TO jest, Bijący z książki brak poczucia bezpieczeństwa i jakiejkolwiek stabilizacji stopniowo wypełnia umysł czytelnika i wnika mu pod skórę, by już po chwili schować się za potężną dawką sentymentu i rozrzewnienia.
Do teraz nie wiem, czy przypadkiem nie nadinterpretuję, Co z tego Jestem czytelnikiem, a jako czytelnik mam prawo odczuwać książkę na wszelkie możliwe sposoby, Czytając Moje pierwsze samobójstwo” miałam wrażenie, że wracam do lektury Sklepów cynamonowych” Schulza tylko mniej onirycznych, a bardziej realnych i erotycznych.
Nie wiem, czy to plus, czy minus po prostu tak było, Świadczy to o jednej, dość istotnej rzeczy nie można powiedzieć o stylu Pilcha, że jest nijaki, Dość przyjemnie czytało się teksty utrzymane w tej niecodziennej i mało już chyba popularnej konwencji, I te błyskotliwe komentarze w przypisach miód, Jeśli jednak ktoś oczekuje po zbiorze opowiadań nagłych zwrotów akcji, srogo się zawiedzie, Fabuła, owszem, jest toczy się powoli i delikatnie, Zamiast miażdżących zmysły wybuchów i wielkich tajemnic, mamy wspomnienia, Czyje Autora i nieautora. I nigdy nie wiadomo, gdzie prawdziwy Pilch się kończy, a gdzie fikcyjny Pilch się zaczyna, What a relief, I have finished this book,

Whereas I think Pilch can write, there are original metaphors in this book, sharp observations of character, society and customs, the book had nothing of the “readable style” claimed on the back.


This book was a struggle on several levels,

There was no story line of significance, hundreds of pages of stream of consciousness are loaded upon the reader in a layout that makes the text even harder to read.

The overuse of repetition as a style figure becomes quickly irritating,
On top of that the characters are consistently sexist,

At least its finished now, time for something more entertaining,

Jerzy Pilch is either incredibly brilliant or incredibly disturbed, I'm leaning towards brilliant. Although I've rated it only two based on my personal reaction, I believe this will rate four or five in the hands of the right reader probably a male.


Ten chapters in the book, each telling a different snippet of the man's life story, Which man The author or the character It's not clear, which is certainly a mark in favor of his storytelling ability.
It took four or five chapters before I noticed that the main character's air rifle was a recurring theme, so I was able to link the stories as part of a larger whole.
But, was this some sort of autobiography The main character is a writer, . .

Sadly, I just don't think I'm the target market for this book, It so vividly portrays the inner workings of the male psyche, that I'm incapable of connecting, Is it because I'm a female and therefore disturbed, offended, confused Is it because there's a cultural gap at play, and certain behaviors or attitudes sex, smoking, sex, violence, sex are more accepted in Poland than in America No, I really do think it IS because I'm a female and I'm just not interested in getting THAT DEEP into the male psyche.


While there aren't any detailed, descriptive scenes sex is a recurring thought for our main character, More accurately, the conquest or challenge of successfully obtaining these interludes are a constant thought, This is MAN's prose at it's finest!

I learned about First Position, Not in the ballet sense in the sense of WHERE do you make your first move so that there can be a second position without interupting the flow of things so she doesn't change her mind.
I learned about some interesting Lutheran/Polish customs, such as having the curtains drawn each morning to indicate nobody has died.
There were even some parts that made me snicker such as the use of phrases such as "wheelchair velocity" and "hallucinogenic panic".


I have to assume here that the translator did an amazing job, I say this because the story did not seem to be stilted or meaningless, as works translated from another language can sometimes be.
The writing was smooth, and it was clear that if a word couldn't or shouldn't be translated, then Frick simply left the original word in the text and allowed the reader to intuit the meaning from context.
Brilliant.

While I didn't get a lot out of it, one part in particular will stick with me anytime the author or book is mentioned.
Pageutterly disturbing. "And so, I produce the rusty spoke from my breast pocket, and poof! in her neck, and poof! just in case in the liver, and the seemingly not bad student of archeology is no more.
Poof! in the aorta and poof! in the artery, and no more the tramp from Kotlarski Roundabout is no more.
Poof! in the ear and poof! in the eye, and no more The Most Beautiful Woman in the World is no more.
Poof! in the spleen and poof! in the pancreas, and alcoholic auntie is no more, Poof! in the snout and poof! in the noodle, and Father, Mother, and the neighbor lady are no more, Poof! in the belly and poof! in the jelly and The Greatest Love of My Life is no more, Poof! in the broom and poof! in the womb, and Viola Caracas is no more, Poof. Poof. Poof.

To the ladies: I know, right!!

Oh, and to satisfy the FTC, I should also say that I received this book for free through Goodreads First Reads.
tušti vakarai, kuriais teoriškai gali nutikti bet kas, o niekada nieko nenutinka, yra nepakeliami Pagalvojau, kad nevertinsiu šio apsakymų romano.
Vienuose tekstuose radau labai taiklių minčių, kituose kažkokios diediškos sapalionės, ypač ten, kur išreiškiamas požiūris į moteris.
Nu net koja trypiau, kaip autorių prismaugt norėjau, Pvz. , apsakymas"Mano kraštiečio rankraščiai", Nuo pat pradžios gruboka, ciniška, net, drįsčiau sakyt, mizoginiška veikėjo pozicija, Ir nežinau kodėl, bet kai Bukowskis kažką tokio rašo, man praeina, o čia ne, Gal dėl to, kad Bukowskio pag, veikėjas nesako: aš Rašytojas, kitaip nei Pilcho,
Tačiau ne viskas strigo, Labai patiko, kaip autorius geba įvardinti savo mintis tam tikrose situacijose, Pvz. , ką reiškia jaustis vienam "Meilės vaidalo" pradžioje ir skyriuje apie "Sustingusį sėdintį siluetą", apie šeimos gyvenimą, kai užuolaidos yra užtrauktos Mano pirmoji savižudybė".
Ir tai, kad žmogus yra paprasčiausiai karkvabalis, : O dar bobulės Pechovos istorija, Tokia skaudi, bet gyvenimiška,
Daug kur rašo, kad jo stilius labai primena Witoldą Gombrowiczių, bet kol kas skaičiau tik jo autobiografinius užrašus, reiktų labiau su jo kūryba susipažint, nes tikrai įdomu, kur tie jų sąlyčio taškai.
My First Suicide tells the story of Jerzy Pilch, a lonely meat shop worker who is near his breaking point.
The book is set in New York during the late's, when he barely just began his journey for love.
Hoping to end his loneliness and find love, Jerzy Pilch must search for the right women that would satisfy his interests.
Jerzy Pilch does everything he could to find the right girl searching far and wide, going on random blind dates, and even asking random women he thought were right.
The book is mainly the explanation of how cruel or hard finding true love can be which can also drive some people crazy or to their breaking point.


The most memorable moment in the book so far was when Jerzy Pilch finds a beautiful blond girl at the meat shop he works at.
He came up to her barely being able to speak, stuttering, making what he was trying to say unclear, She left the shop and he wasn't able to get her name so his search for the new blond girl has begun.


Ultimately the story of Jerzy Pilch's journey to find true love is a story of his adventure searching far and wide, going through many difficult challenges, and being pushed to his breaking point.
It all adds up to a tale of the difficulties of love and the madness it may cause, an example for all people which loneliness may overcome and drive them crazy unless they do something about it and look for love.
My First Suicide tells that story very well, showing us how love can either change a persons life for the good or drive them to madness, pushing them to their limits, maybe ending it.


I would recommend this book to those who love romantic books or have had hard thoughts, It stowed that just because you've lost a loved one, have been alone for a long time, or haven't found the one that you must keep your head up.
Instead of giving up because it feels like the end of the world, keep searching because love can find a way.
Never give up and keep your head held up high because maybe one day love will find you, .