Find Jeugd Zonder God Presented By Ödön Von Horváth Rendered As Textbook

kelime ile muhteşem ve etkileyici Este escritor pertenece a aquella época dorada de la literatura alemana de la que formaron parte Stefan Zweig, Joseph Roth, Alfred Doblin, Jakob Wassermann, Thomas Mann y muchos más.
Aunque si bien es cierto que Von Horváth nace en un pueblo que, debido a los reacomodos políticos y geográficos, ha pertenecido sucesivamente a Italia, Hungría y actualmente a Croacia, el autor fue un ciudadano y escritor de habla alemana ya que era súbdito del Imperio AustroHúngaro.


La historia se desarrolla en la Alemania previa a la segunda guerra mundial y tiene como temática principal el comportamiento moral de la juventud que entonces iba a ser llamada a ser testigo y protagonista de esa triste conflagración mundial.


Algo de lo que llama más la atención es la técnica de este escritor, Su novela es de una extensión reducida, sin embargo logra abordar de una manera brillante los temas que se propone y que no son fáciles de exponer.
Además de su corta extensión, utiliza frases puntuales, cortas, directas y de una gran precisión que a su vez logran desarrollar ideas contundentes e ilustrativas.
Su lectura es sumamente fácil y a pesar de lo aparentemente escueto de su estilo logra mantener la tensión a lo largo de todo el relato.


Ödön von Horváth utiliza el monólogo interior, lo que le permite crear voces en su cabeza y conciencias, incluso de personas ya muertas.
Toda la novela es narrada en primera persona y a través de esta técnica,

Además de la crisis de los valores humanos que contribuyó a cultivar a esa generación que obedeció ciegamente a una ideología temible y cruenta como el NacionalSocialismo, también se destaca la supremacía que empieza a imperar del nacionalismo sobre los valores humanos, cómo es que los jóvenes empiezan a adorar la guerra, la nacionalidad por encima de todo.
La pérdida de la identidad, el sentimiento de culpa, las vacilantes ideas sobre Dios y el desprecio por la humanidad van conformando un escenario que preparó aquella época de la humanidad en que se destruyó sistemáticamente la dignidad del ser humano.
Tal vez la peor época de la humanidad,

Esta novela fue condenada en su época por ser uno de los libros que “eran dañinos e indeseables para el espíritu del pueblo alemán”.


לספר נורים ללא אל ישנםקווי עלילה מקבילים:
בציר האחד מורה בבית הספר בגרמניה של, מנסה לחנך את כיתת התלמידים שלו להומניזם ואנושיות המבוססת על הכרה שהאחר הוא בן אדם בדיוק כמוהם. כך כאשר אחד מהתלמידים מכנה את הכושים עצלנים המורה, למרות האיסור הקיים עליו להתערב בתכנים פוליטיים, מעיר לו כי הכושים הם גם בני אדם ראויים.

החינוך הופך למסע התבגרות והכרה של המורה עצמו במקום של ההומניזם, של האמת, של הדת ושל אלוהים בחייו.

בציר השני זוהי תעלומת רצח שהמורה הוא חלק מרכזי ממנה ומפתרונה.

הצירים

משתלבים ומסתרגים כי מי שאינו מאמין בדבר, לא בהיות האחר אנושי בדיוק כמוהו וראוי לחיים של אדם ולא מאמין באלוהים, יפעל באופן לא אנושי. מי שהאמת אינה נר לרגליו, לא יבחל באמצעים של שקר ומרמה גם במחיר של חיי אדם אחר.

הפרק החשוב ביותר בספר מבחינה זו הוא פרק מצפן. אותו פרק בעל משמעות כפולה של איבוד הכיוון המוסרי והאנושי ואיבוד המצפן כמכוון דרך.

הבעיה היחידה בספר, שלא תמיד יש בו אמירות ברורות ונוקבות. הספר התפרסם בהולנד ב. הוא יוצא חוצץ נגד תופעת העדריות, חוסר המחשבה העצמאית, שינאת האחר והזר והעדר אמונה. יחד עם זאת לפעמים הוא גולש לעמימות ופיזור מסויים שפוגעת בהעברת המסר.
Horvat je u ovom romanu prikazao degradaciju društva tj, kojim redosledom se isto dovodi do potpune dekadencije, Jer kada jedinu istinu reprezentuje “nešto što je rečeno na radiju”, to je samo prvi stepenik ka totalnom idolopoklonstvu.

“U moralnom pogledu moramo ih vaspitavati za rat” izgovara jedan od likova, Tom, kontradiktornom replikom, gotovo da staje u odbranu ljudskog roda u smislu da se skupina može svemu naučiti, pa čak i da bude slepa kada je zlo tu.
Nije, dakle, sama po sebi zla, već je naučena da mrzi,
Ali siže je takav da pre pomenute replike ide odlično oslikavanje iskonskog zla, onog koji nije usađen od strane drugih.
I upravo ta pažljivo kreirana kompozicija romana jeste jedan od razloga zbog kojih isti zaslužuje dobro ocenu, Autor, dakle, ne stavlja fokus isključivo na pojašnjenje toga kako je jedna generacija primemana za fašizam, već i preispituje postojanje zla, što će reći: da li je isto bilo usađeno sistemima manipulacijie ili je posredi za ljudski rod dovoljna klica koja će biti pokretač za ono što je u njegovoj prirodi da čini zlo.



“Jedina stvar koja je potrebna za trijumf zla jest da dobri ljudi ne urade ništa, ” Burke.
Eden u ovoj knjizi postavlja gotovo ironičnu situaciju: njegov protagonista uglavnom ignoriše pojavu zla, dok je Horvat bio prognan iz zemlje zbog toga što nije ćutao.
Açıkçası yorumları okuduktan sonra daha acımasız bir faşizm romanı bekliyordum, Bu daha çok bir vicdan muhasebesi gibi geldi bana, Henüz ergenlik dönemindeki çocukların kamplarda askeri eğitim ile savaşa hazırlanmaları, “arı ırk” olarak tabir ettikleri ırkın veya dinin dışında kalanların yaşama haklarını kendileri tayin edebileceklerine inanmaları gerçekten çok acımasız.
Böyle çocukların nasıl yetişkinler olacaklarını tahayyül etmek zor değil,
Kitabın anlatıcısı bu çocukların öğretmeni, Sadece “Zenciler de insandır” dediği için disiplin uyarısı alan bir öğretmen, Memurların, ihraç edilen edilmekten yahut emekliliklerini yakmaktan korktukları için ağızlarını açmadıkları, medyanın sadece yönetimin istediklerini aktarması çok yabancı değil bize de sanki.
Öğretmen de içinde bulunduğu düzenle hemfikir değil ancak o da bir memur, Buradaki hikaye de aslında öğretmenin, her şeye rağmen, vicdanının ve hakikatın peşinden gitmeyi seçmesinin ve bunun getirdiği sonuçların hikayesi.
Özellikle kitabın ikinci yarısı oldukça akıcı ve merak uyandırıcı, The Worst Case Scenario

Whenever a religion demonstrates its inadequacy to account for the contemporary facts of life, be sure that another religion is on the way to fill the vacuum.
It too will fail but only after increasing the quantum of human misery significantly,

The impulse toward religion seems irresistible, Why Comfort Despair A desire for justice or revenge It seems that the evil which permeates the world demands a response.
Religion is that response. Without religion there is no hope, Or so it might seem,

Religion rationalises evil as a temporary aberration, something to be endured for a higher achievement heaven, nirvana, the respect of the gods, selfsatisfaction.
Ultimately justice will prevail and evil will be overcome, or at least relativised as the error religion claims injustice to be.


Since it is evil that necessitates God, he is automatically recruited to the cause of combatting the designated evil the black man, the immigrant, the political opponent, the religious opponent, the opponent of any sort.
These are unjust by definition and must be corrected by their elimination as God commands,

Youth is never without religion, which it inherits from its parents, and therefore youth is never without God, Religion is strongest in youth, for whom the correcting of injustice is of obsessive concern since youth feels no other real responsibilities except obtaining justice for itself.
Youth, fortunately, is constrained in its religious duties by a lack of power and so seeks out and combats evil primarily among its own ranks.


Some remain youthful throughout their lives, maintaining their religion as a guiding force as the scope of their adult power expands.
They may redefine what constitutes evil, and consequently adapt their religion to the times as they advance in age, Unsurprisingly, religion tends to become increasingly conservative with age among those who cherish it, This adapted religion, more repressive from generation to generation, they in turn pass on to youth, with God as guide and constant ally.


Those who discover in adulthood that religion is mythical, that God is dead, may worry that evil will be consequently unconstrained.
At least this is the story they hear from the religionists, They dont realise that it is the existence of evil which has prompted the creation of God and that the death of ones God means the life of another God, fighting some other purported evil.
This might provoke despair but shouldnt be surprising, One Gods Mede is another Gods Persian,

As the translator says somewhat defensively in his introduction to Youth Without God: “A man does not need to be a fervent believer to sense the absence of God, or to detect the presence of darker agency.
” He thinks we live in a godless age and suffer, or are at least confused, on account of it, But it is clear that Horváth knows that the racist, nationalist, militant Nazism which his protagonist experiences is anything but godless.
The title represents a hope not a concern,

The new National Socialist God justifies justice of an entirely different sort than the old God but there is justice nonetheless.
So that it is incorrect to claim that “No divine justice will come: not before death, and not after it not for the old, and not for the young.
” This is not the “worst case scenario, ” Far worse is the new theological regime which thrives on a divinely ordained justice of a different sort of human repression.
Perhaps its time to realise that justice cant be defined elsewhere than in human community,


This is essentially an extrapolation of Alain Badious thesis that the designation of the Good and Human Rights as the opposite of perceived Evil is a very dangerous business.
I dont know if Horváths story influenced Badiou, but it certainly demonstrates the importance of Badious insight, See: sitelink goodreads. com/review/show .