αρέσει η ιδέα του εσωτερικού μονολόγου, και του έρωτα που στοιχειωσε τη ζωή του Νίκου Βελή, όμως η Μάρθα τελικά είναι μια σκιά της Μάρθας που ο Νίκος είχε στο νου του. Δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα, αλλά είναι ένα αρκετά δυνατό έργο.
,/Όσο μερικές φορές γνωρίζεις τόπους που δεν έχεις δει μέσα από ένα λογοτεχνικό κείμενο, άλλο τόσο ενδιαφέρον έχει να μπορείς να σχεδιάσεις στο νου με φωτογραφική ακρίβεια πώς απεικονίζονται τα μέρη από τις περιγραφές του συγγραφέα, και μάλιστα σε διάφορες χρονικές φάσεις τους.
Από αυτό το βιβλίο κράτησα τις "φωτογραφίες".
Και το: να ξαναζήσει εκεί όπου ξέρει να ζει, ναι, να ξαναζήσει εκεί όπου έμαθε να ζει
Πιο πολύ απ' όλα μου έκανε εντύπωση πως έτυχε και φέρνει κοντά τον τόπο της παιδικής και όχι μόνο μου ηλικίας την Πατησίων με το παιχνίδι που αγαπούσα πιο πολύ απ' όλα το "αν ήταν,
. . τι θα ήταν"
Εννοείται σε όλα θα είχα απαντήσει διαφορετικά, αλλά μικρή σημασία έχει.
Τσακισμένες σελίδες:
,,,Ένα ταξίδι στην εφηβεία και τη μέθη της, μια ερωτική περιπλάνηση από συγκίνηση σε συγκίνηση, μια παθιασμένη κατάδυση στη μνήμη, μια ανατομία της απώλειας. Οδόσημα, κάποιες βραδιές με φίλους, η Πατησίων, ένα μπαρ που την ορίζει δεκαετίες τώρα, και πάνω απ' όλα δυο μάτια τα μάτια της Μάρθας. Ο χαμένος χρόνος του ήρωα, έτσι όπως αναδύεται μέσα από θραύσματα, υπαινιγμούς ο ξανακερδισμένος, έτσι όπως αποκαλύπτεται μέσα από τον παραληρηματικό διάλογο με τον εαυτό του. Ένα βιβλίο που μιλάει για τον τρυφερό σπαραγμό της νιότης, αλλά και για το γλυκύτατο βάσανο της γραφής. Greek: sitelink Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης Greek: sitelink Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης sitelink,