Secure Arriesgar Lo Imposible Prepared By Slavoj Žižek Displayed In Mobi

lang vraaggesprek met de filosoof Slavoj Zizek, In feit niet helemaal uitgelezen wegens toch te moeilijk er is nogal wat voorkennis nodig mbt filosofie om de redeneringen goed te kunnen volgen.
Leek me op zich wel interessant, maar het was niet te volgen met alle info die ik miste om het goed te kunnen begrijpen.
. . Es la transcripción de una entrevista bastante interesante, pero como libro no termina de funcionar,

Zizek salta de idea en idea sin profundizar mucho y sin importarle si está respondiendo la pregunta que le hicieron, y aborda todos los temas posibles para la fecha, sin darles más que una mano de barniz con su carisma característico y su pensamiento transgresivo y que busca incomodar a todos.


El hecho de que sea una entrevista le hace tener una caducidad que un libro no tendría.
Se siente muy distante el mundo del que se está hablando ahora en, Sin embargo hay suficientes ideas que resuenan en las crisis actuales,

Muy interesantes posturas de uno de los más prominentes pensadores de nuestra época, pero deja mucho que desear como publicación bajo su nombre.
Perhaps the key point Zizek makes in this wideranging interview is that "everything needs to be rethought", and he certainly does a lot of rethinking.
While sometimes incoherent and rambling, Zizek is always refreshing and stimulating, He enjoys turning things on their heads, for example attacking the idealistic notion of "nature in balance", asserting that there is no such thing, that nature is always chaos and struggle and challenge and change.
To be more ecological, animals and plants would be better served by stuffing all us humans into huge cities than going back to "living off the land".
In politics, he points out that revolutions occur when people feel injustice, not when revolutionaries decide the time is ripe, and uses the rise of feminism to advantage in this assertion.
He discusses how capitalism has become unlinked from democracy, citing the example of China, and worries about a more totalitarian capitalist future.
The rise of the right is always a failure of the left, he says, and the opposite as well.
Liberalism today needs reinvention as does communism, which he wants to define as "the interests of the commons".
Zizek gives no easy answers, but demontrates the complexity and difficulties involved in even trying to raise such questions as these.
As someone who does try to pay attention to contemporary currents of thinking, reading Zizek is bracing and makes me wonder, am I just missing all the people who are truly trying to see the big picture, or is he one of the very few in the world today even making the beginnings of an effort Slavoj Žižek jest urodzonym wroku słoweńskim socjologiem, filozofem i krytykiem kultury.
Wikipedia nazywa go marksistą, a notka na okładce książki, o której za chwilę będzie mowa, tytułuje go enfant terrible antykapitalizmu.
Moim zdaniem te dwa ostatnie określenia są chybione, Tak jak Zimbardo krytycznie spogląda na panującą rzeczywistość społeczną i za pomocą psychologii społecznej stara się ją naprawić, tak Žižek w Żdaniu niemożliwego” poddaje krytycznemu oglądowi politykę i ustroje społeczne, zarówno obecne jak i historyczne.
Ponieważ zaś kapitalizm, fałszywie utożsamiany z demokracją, pretenduje obecnie do najlepszego rozwiązania z tych jakie były, są i będą, więc zrozumiałe jest, iż jego analiza zajmuje najwięcej miejsca.
No, a że nie wypada ona aż tak dobrze, jak by niektórzy chcieli, . . Fakt, że autor często odwołuje się do Marksa, wcale nie znaczy, że jest marksistą, podobnie jak ktoś często cytujący Pismo nie od razu jest świętym, nawet jeśli sam się tak tytułuje.


W Korei Południowej grupa młodzieży skupionej w Indigo Project” wydaje kwartalnik Indigo” poświęcony uniwersalnym ludzkim wartościom.
W ramach projektu zapraszane są do Korei osoby o wybitnych umysłach, jak choćby Zygmunt Bauman, W gronie zaproszonych znalazł się również Slavoj Žižek, Właśnie z zapisów rozmów, jakie z nim przeprowadził Park Yongjun, edytor Indigo”, powstała książka Żądanie niemożliwego”, która po raz pierwszy ujrzała światło dzienne w roku.
Zachowano formę rozmowy, przy czym każdy z rozdzialików składa się z pytania edytora i odpowiedzi Žižka.
Publikacja jest, niestety, bardzo skromna objętościowo, ale siła zawartego w niej materiału jest porażająca.
Oczywiście, z racji samej swej genezy, wypowiedzi mają luźną formę, stosowną bardziej do rozmowy przyjaciół niż wykładu akademickiego.
Ta skrótowość wypowiedzi, sygnalizowanie pewnych problemów niejednokrotnie zaledwie kilkoma zdaniami, duża ilość jednostkowych, często szokujących przykładów z życia i historii, tworzą niepowtarzalny klimat i chyba skuteczniej niż podręcznik akademicki zachęcają do myślenia.
Do stawiania pytań i samodzielnego szukania odpowiedzi, Bo taki też jest między innymi główny zamysł Indigo Project”,

Gdy, po zakończeniu lektury oczywiście, przeglądałem recenzje zagraniczne, uderzyło mnie, iż nawet te obszerne, wymieniające wiele z tematów, które Žižek porusza, w różny sposób je szeregowały i co innego uważały za myśl przewodnią.
Wielkość bowiem tej skromnej rozmiarami książeczki nie polega tylko na ogromnej ilości kluczowych dla dzisiejszej ludzkości problemów, które porusza, ale przede wszystkim na stawianiu otwartych pytań, na oferowaniu ważkich obserwacji i inspirujących pomysłów tym, którzy zainteresowani są zrozumieniem współczesnego świata, którzy próbują znaleźć odpowiedzi na kardynalne dla przyszłości pytania.


Jak wspomniałem, Slavoj Žižek zauważywszy, iż mechanizm demokracji zaczyna szwankować, iż w jej imię robi się coraz więcej niedemokratycznych rzeczy, niczym dobry lekarz diagnosta, zaczyna poszukiwać przyczyny tej choroby, a nie mogąc jej znaleźć zmuszony jest prześwietlić cały organizm.
W tym wypadku całą naszą społecznopolityczną rzeczywistość, obecną i przeszłą, Znajdziemy niesamowicie celne, dla wielu szokujące, refleksje o ekologii i genetyce, o komunizmie, Rewolucji Francuskiej, kolonializmie i oczywiście kapitalizmie.
Rozważania o faszyzmie, polityce, odpowiedzialności i etyce, O etyce zła i niemoralności dobra, O obsesji harmonii i przymusie utożsamiania, O slumsach i rewolcie w Egipcie, I wielkiej ilości innych fascynujących tematów, gdyż wszystkie one wypływają przy okazji rozmowy o problemach podstawowych dla rozważań o przyszłości świata polityce, demokracji, ponowoczesności, przemocy i fanatyzmie.
Warto też podkreślić, iż autor zaskakuje wyjątkowo dobrą orientacją w najnowszych trendach naukowych i nowinkach technologicznych.
To bycie na bieżąco jest bardzo pozytywnym zaskoczeniem, u w końcu typowego humanisty,

Choć Žižek ma swoją bardzo ogólną koncepcję nowego lepszego świata”, to wciąż powtarza, iż to nowe musi w tej chwili wydawać się niemożliwe, a rolą naszą jest wypatrywać sygnałów jego nadejścia.
Pytanie więc o to, jak ten nowy lepszy świat ma wyglądać, jest więc tak naprawdę pozostawione przez filozofa bez odpowiedzi.
Co najwyżej wskazuje on nam, jakich elementów w przyszłości nie może zabraknąć, jeśli jutro ma być lepsze i ostrzega przed tym, co już istnieje, a co może sprawić, że będzie ono gorsze.


Nie mam złudzeń, by książka ta stała się wielce popularną lekturą w kraju, w którym czytanie jest mniej powszechne niż alkoholizm.
W kraju, w którym każdy interesuje się nie tyle historią i polityką, co własnymi wyobrażeniami o nich.
W kraju, który zachłysnął się nową rzeczywistością i wyjątkowo długo nie może powrócić do równowagi, by zdecydować się, w którym kierunku chce płynąć.
A szkoda, gdyż nie jest to książka tylko i wyłącznie dla zainteresowanych polityką, filozofią i socjologią.
Poprzez wielką ilość symbolicznych, dających do myślenia przykładów, może być bardzo interesującą nawet dla czytelników zainteresowanych tylko sobą i swoim życiem, co zresztą paradoksalnie jest, według Žižka, bardzo zdrową społecznie postawą.
Rozdział o lęku przed prawdziwą miłością w naszym społeczeństwie jest jak z mych ust wyjęty, a to tylko jedna z takich perełek.


Choć o Polsce jest w tej książce bardzo niewiele, to

jednak i ten aspekt wart jest wypunktowania.
Dokładniej o co rzecz idzie nie będę oczywiście zdradzał, Inną sprawą jest, że i tak każdy czytelnik będzie refleksje przykładał do własnego świata tego, w którym on żyje.


Można tak jeszcze długo, gdyż mnogość aspektów rzeczywistości społecznej, których w swych rozmowach o ponowoczesnym świecie dotykają Slavoj Žižek i Park Yongjun jest ogromna, a ilość refleksji, które się w czytelniku budzą jeszcze większa.
Ponadto wielką zaleta Žižka jest to, iż nawet jeśli jego przemyśleń nie uznamy za zgodne z naszymi, to wytrąca on umysł czytelnika z otępienia, w które od najmłodszych lat wprawiają go massmedia, religia i inne ideologie podające jak na tacy gotowe prawdy i gotowe odpowiedzi.
Zmusza do szerszego otwarcia oczu, do zauważania rzeczy, których wcześniej nie zauważaliśmy, stawiania własnych pytań i poszukiwania własnych odpowiedzi.
Z pełnym przekonaniem zachęcam więc do lektury i niezwykle gorąco polecam, To pozycja naprawdę wyjątkowa i warta poznania

recenzja pierwotnie opublikowana na blogu klubaa, blogspot. com dokąd zapraszam na wymianę wrażeń z lektury i nie tylko,