boek staat vol interessante ideeën, vrijwel elke pagina bevat stof tot nadenken, Ik heb denk ik nog nooit zoveel aantekeningen gemaakt bij een boek met zo weinig pagina's, Hulsmans abolitionisme, voortkomend uit een cynische maar realistische kijk op de werking van het strafrechtsysteem, is radicaal, confronterend en veertig jaar na dato nog net zo relevant,
Het strafrechtsysteem en diens onderliggende logica en taal worden door Hulsman uit elkaar getrokken en bekritiseerd, Maar Hulsman pleit niet voor anarchie: hij ziet nog steeds een rol voor de politie in de vorm van waarheidsvinding, en rechters hoeven slechts van rechtsgebied te veranderen van straf naar civielrecht.
Ook is hij niet voor het afschaffen van elke vorm van staatsdwang, aangezien crisisinterventie simpelweg niet altijd vrijwillig kan, Maar de strafrechtelijke straf, met alle bijkomende problemen, heeft zijn tijd gehad, stelt Hulsman,
In plaats daarvan pleit hij voor herstelrecht, waarin herstel van schade centraal staat en de conflicten van mensen niet worden toegeëigend door juristen maar worden opgelost door 'community boards', op een wijze die aansluit op de belevingswereld van de betrokkenen.
Hier is ook duidelijk een connectie met het werk van Nils Christie zichtbaar, Er is natuurlijk een aantal situaties denkbaar waarin deze vorm van conflictoplossing niet ideaal is, maar op zijn minst prikkelt Hulsman ons om na te denken over alternatieve manieren van conflictoplossing.
Dit is hard nodig, want het strafrecht lost conflicten niet op, maar wakkert ze aan, zo stelt Hulsman,
Verder bevat het boek de transcripten van een aantal interviews met Hulsman, die een interessante inkijk geven in de persoon die hij was en de gebeurtenissen die hem hebben beïnvloed.
Hulsman heeft mijn interesse in de criminologie en penologie een nieuwe impuls gegeven, Zeer inspirerende man en ideeën, .
