Take In Their Time: A History Of Feminism In Western Society Prepared By Marlene LeGates Listed As Physical Book

کتاب فوق العاده در زمینه فمنیسم که برای من واقعا جذاب و عالی بود و دید وسیع تر و جامع تری نسبت به پیدایش فمنیسم و تلاش های زنان در این زمینه بهم داد اگه هیچی درباره فمینیسم نمیدونید و میخواید ازش سردربیارید این کتاب رو پیشنهاد میکنم شرح مفصلی از تاریخ فمینیسم و بررسی اون در زمانهای مختلف تاریخ و همپوشانی هر سری از نظریهها با واقعهای تاریخی باعث میشه بهتر نظریههارو به خاطر بسپارید. تاریخ فمینیسم از نخستین تلاشهای زنان در قرون وسطی تا زمان معاصر کتاب به تاریخ جنبش اول و دوم فمینیسم میپردازه
نمیشه خودتو فمینیست بدونی اما تاریخشو ندونی
خواندن این کتاب ادای دین من به فمینیسمه که میخام ازش بعنوان پایه ای براب ی مطالعات بیشترم استفاده کنم
میتوانم بگویم همیشه فمینیست بودم دست کم از وقتی که انقدر بزرگ شده بودم تا بفهمم كتاب به شدت روان و جذاب هست. ترجمه خوبي هم دارد. مهم از همه با ديدگاه بي طرف تاريخ را روايت ميكند. پيشنهاد ميكنم كه اين كتاب رو بخونيد. متن کتاب سنگین بود و خیلی جاها به تامل نیاز داشت به صورت کلی باعث افزایش اگاهی در زمینه ی فمینیسم میشد اما خیلی کابردی نبود. البته تاثیر مثبت این کتاب برای من این بود که توانایی شخصی خود را نادیده نگیرم. دانستن از راهی که در طول تاریخ آمدهایم قدمهایمان را محکمتر میکند. ممکنه در نگاه اول کتاب به قدری طولانی به نظر بیاد که از خوندنش منصرف بشید اما باید بگم به هیچ وجه کتاب خسته کنندهای نیست.
نویسنده وضعیت زنان و اقداماتی که انجام دادند رو از قرون وسطی بررسی کرده تا فمینیسم موج اول و موج دوم و خیلی خوب در این مورد بحث کرده که آیا این اقدامات رو باید فمینیسم درنظر بگیریم یا نهریشههای هرکدوم چی بودهنتایجشون چی بودهچرا شکست خوردن یا موفق شدن
یکی از خوبیهای کتاب اینه که جانبدارانه نیستدر مورد هر اقدامی و نتایج و تاثیرش نویسنده نظر چند تاریخنگار و پژوهشگر رو بیان کرده و هرجا نظرات خودش رو گفته تاکید کرده که "به نظر من "و در مواردی که نمیشه به یه نتیجهی کلی و واحد رسید به آوردن نظرات مختلف اکتفا کرده.
با اینکه کتاب تاریخ فمینیست در غربه اما به راحتی میتونید شباهت نظرات و قوانین و حتی برخی اقدامات زنان رو بین غرب و ایران ببینیدالبته شکی نیست که ما چند دههای عقب تریماگه نگیم قرندر کل به نظرم رویکرد تحلیلی کتاب مهمه نه اینکه در مورد کدوم کشورها بحث میکنه.
نویسنده روند کند تغییرات در جامعه و قوانین رو بررسی میکنه و مثلا در مورد اعطای حق

رای به زنان دلایل اقتصادی و سیاسی رو هم بررسی میکنه و خیلی جاها ممکنه از خودتون بپرسید خب که چیبه چه دردی میخورد پسکه جواب این سوال هم در نتیجهگیری انتهای کتاب خیلی خوب بیان شده. This book has been used in some History of Western Feminism classes I've been a teaching assistant for, I think it's a great read even outside the classroom, Even as someone who has been studying feminism and feminist history for some time, I learned new things from this book that really intrigued me from beginning to end.
My students found it accessible and interesting which is a plus for students at the beginning of their academic career who are first coming to feminist studies, It's a book I would consider using in future classes and suggesting to anyone who is just interested in women in history which is an often untold story, خببلاخره تموم شد.
اول اینکه درسته کتاب از پیش از قرون وسطا و میلاد مسیح تا موج دوم فمینیسم هست اما چون تمام حوادث و مبارزات رو ذکر کرده و چیزی رو از قلم ننداخته زیاد منسجم نیست.
دوم اینکه خوندن تاریخ فمینیسم برای من یه جور احساس دوگانه بود از یه طرف اون باور غلطی که فکر میکردم غربیها همه چیزو با گفتگو و به راحتی به دست آوردن رو زیر سوال برد و نشون داد که اونا هم تا مدتها با خرافات مذهبی بعدشم با این مسئله که اختلاف طبقاتی و بعدشم مسائل جنگ و سوسيالیسم و کمونیسم و خلاصه همه چی و همه چی مهمتر از حقوق زنانه جنگیدن تا به اینجا رسیدن. یه جورایی بهم احساس دلگرمی داد.
بخش نتیجه گیری هم خیلی جامع بود.

حالا اگه کسی بهم بگه تو این وضعیت مملکت و گشنگی مشکل ما حجاب زنهاست
بش میگم ستمدیدهترین مرد میتواند به فرد دیگری که زنش باشد ستم کند. زن پرولتاریای پرولتاریاست.

اگه کسی بهم بگه مسیح مردمو به جون هم میندازه یاد زمانی میوفتم که فمینیست های مادرانه مخالف حق رأی زنها بودن چون فکر میکردن بابا دیگه حق رأی خواستن خیلی رادیکاله زن رو چه به حق رأی. اگه حق رأی بخوایم مسائلی مثل آموزش و بهداشت و. . زیر سوال میره.

یا وقتی که زنهایی رو میبینم که چون میخوان با مردها در تماس باشن میگن ما فمینیست نیستیم و اون ظلم سیستماتیک رو نمیبینن یادم به زنان دوران رنسانس میوفته که تمام انرژی خود را صرف پذیرفته شدن میکردند میل شدید آنها به پذیرفته شدن مانع از شورش فمینیستی بود

وقتی که پیج زنهایی رو میبینم که بزرگترین دستاوردشونو ازدواج و خونهداری میبینن و فمینیستهایی مثل فرانک عمیدی رو مسخره میکنن که بابا خشنه و ما زندگیمون گوگولی و پروانه ایه یادم به اون حرف استل میوفته که :
زنان آنقدر در اتحاد با یکدیگر نیستند که بتوانند شورشی را شکل دهند آنها عمومن همينقدر عقل دارند که زنجیرهایشان را دوست بدارند و مشاهده کنند که چقدر به قامتشان برازنده است

وقتی که آدمای به ظاهر روشنفکری رو میبینم که جوکهای سکسیستی میگن و توانایی زنها رو مسخره میکنن و بعدشم میگن بابا جوکه دیگه چرا ناراحت شدی مگه نمیگی فمینیسم ینی برابری
یادم به این میوفته که زنستیزی هرگز صرفا پدیدهای ادبی نیست آن را تنها در حد یک شوخی دانستن به معنای نادیده گرفتن آسیبی ست که شوخیها سبب میشوند و یا نادیده گرفتن این واقعیت که شوخی میتواند برای پرهیز از بحث جدی مورد استفاده قرار گیرد, آیا دو هزار سال توهین و افترا هیچ تأثیری بر عزت نفس زنان نداشته است

بعدشم جواب اون سوالمو گرفتم که چرا وقتی یه وزیر یا نماینده زن هم انتخاب میشه از خود مردها هم حرفای زن ستیزانهتری میزنه و حضورش هیچ کمکی به زنها نمیکنه.
هر زنی که به یکی از احزاب میپیوندد صرفن به مردی بدلی تبدیل میشود بهتر است بگوییم یک الاغ. از آن پس او چیزی نیست جز مهرهای ناچیز در ماشینی قراضه. که تنها هدف قابل ذکر آن بقای گلهای از آدمهای بیوجدان در مناصب اجتماعیست

دلگرمکنندهترین جا برای من جایی بود که در پروندههایی که پلیس برای فمینیستها ساخته بود اکلر مبتلا به دیوانگی یا هیستری بیماریای که سبب شده خودش را با مردان برابر ببیند توصیف شده بود

مدیون ذره ذره تلاشهای زنهایی هستیم که متناسب با زمانهی خودشون برای حقوق اساسیمون جنگیدن. باید مطالبهگر بود و ناامید نشد. .