published in, as Kruistocht in spijkerbroek, this classic Dutch children's novel follows the story of Rudolph Hefting, a twentiethcentury boy who finds himself transported back in time to the year, and caught up in the events of the fabled Children's Crusade.
Not sure that he can ever return to his own time, Dolf, together with Leonardo Fibonacci of Pisa the young mathematics student he meets upon the road decides to accompany the poorly organized crusade, hoping to help the children survive.
So begins a monumental journey south, across the Karwendel range of the Alps, toward Genoa, and the sea,
The children believe that their nominal leader, Nicholas the shepherd boy, has had a vision from God, and when they come to Genoa will divide the sea, and lead them to the White City of Jerusalem, there to put to flight the Saracens.
Dolf, with his twentiethcentury skepticism, believes otherwise, but finds that he must accommodate himself in public, anyway to the customs and beliefs of the times.
When treachery is revealed, and the true purpose of the crusade becomes clear, will Dolf, Leonardo, and their group of dedicated friends, be able to save the children from a terrible fate And even if they do.
. . what then
Crusade in Jeans is not a book without flaw, To begin with, I sometimes found the language a little awkward, although I understand, from reading reviews by Dutchspeakers, that this is owing to the poor translation.
It irked me, moreover, to see that the translator is not listed anywhere on or in the book! I also found some of the "history" questionable.
sitelinkLeonardo Fibonacci, for instance, would have been fortytwo years old, in, rather than a young student, and would already have published his famous Liber Abaci in, which did so much to bring Arabic numerals to which Dolph supposedly exposes him, in the novel to Europe.
Then, of course, there is the question of the Children's Crusade itself an apocryphal event events, now largely discredited by historians,
Still, Beckman's theory of how reports of such an event may have been started, made for fascinating reading, More importantly, her general grasp for the times the importance attached to social class and position, the omnipresence of faith, both in internal decisionmaking, and overt practice, the appalling ignorance of geography, but surprisingly good hygiene Dolf had always been taught that all people in the Middle Ages were dirty was top notch, and I came away from the story with the feeling that, like Dolf, I had truly stepped back in time.
I also came away with a true attachment to the characters, and a desire to know more, I wanted to know what happened with Leonardo and Maria, later on did they ever figure out where Dolf came from I wanted to learn more about the boy who took Dolph's place, in the then present, and what happened to both of them, when they returned to their "correct" times.
This attachment points to another great strength, in Beckman's narrative: her characterbuilding, and engaging storytelling style, This wasn't just historical fiction, or timeslip novel, but an exciting adventure, peopled with characters I had come to love, I had no idea how it would all be resolved or if it would be resolved, in terms of Dolf returning to his own
time but was completely engrossed in the here and now: how would the children get across the Alps How would Dolph rescue the fifty little crusaders kidnapped by the knights of Count Romhild of Scharnitz What would happen, once the sea refused to part
I was riveted! It's a shame that this is the only one of Thea Beckman's many children's books to be translated, thus far! I would definitely read more, if I had the chance! READ IN DUTCH
Misschien wel dé klassieker uit de Nederlandse jeugdliteratuur.
Een absolute mustread. De zestienjarige Dolf uit Amstelveen komt via een foutje in een tijdmachine per ongeluk midden in de kinderkruistocht terecht, Deze helse tocht werd ondernomen om met een heilig leger van kinderen de stad Jeruzalem te bevrijden, Een idee dat natuurlijk gedoemd was te mislukken,
Het verhaal vond ik zelf heel mooi opgebouwd, de verschillende fasen in het boek zijn allemaal goed uitgewerkt, maar mijn favoriete deel is toch wel de kruistocht zelf, voor ze eenmaal aan de Middelandse zee komen.
Ik zou dit boek echt aan iedereen aanraden die het nog niet gelezen heeft! Volledig en onbewerkt wat de twaalfjarige Ward onder "Eigen mening" in zijn boekverslag schreef:
Ik vond het een erg goed boek.
het leukste vind ik Leonardo, omdat hij echt bestaan heeft, Hij heeft de Arabische cijfers naar Europa gebracht, maar hoe In het boek staat omdat hij dat geleerd had van Dolf, Maar hoe kan dat, hoe kan Dolf als kind de cijfers hebben geleerd, omdat hij dat in het verleden van de toekomst aan Leonardo heeft gegeven
Kruistocht in spijkerbroek debunked, dus.
Ik denk dat ik dit boek iets boeiender vond, als ik hem als kind las, Omdat het eigenlijk een kinderboek is, Maar ik vond het boek zeker niet slecht, Oh wat een nostalgie! Pure nostalgie, . Als kind las ik dit boek ongeveer tien jaar geleden, Ik wist niet alles meer van dit verhaal, maar wel dat ik het goed vond, Ik genoot opnieuw.
Als lezer word je meegenomen in de Middeleeuwen en de manier van denken in deze tijd, Toch zie en lees je ook nog steeds overeenkomsten in de huidige mens,
Het boek heeft een informatieve functie, maar nergens is de informatie die je krijgt te veel, Mooi verweven in het verhaal,
Een fantastisch verhaal door de fijne en beeldende manier van schrijven van Thea Beckman, Knap hoe Beckman de kruistocht van ongeveerkinderen en de sfeer van de gehele groep kan beschrijven, De sfeer bij tegenslagen, positieve berichten of bij het eindelijk zien van de zee,
Ik wist dat er iets mis was met deze kruistocht, maar wat wist ik niet goed meer, Heerlijk om weer net als vroeger in dit boek te kunnen duiken, Beckman blijft goed. Actual Rating:.stars
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen, Vroeger, toen ik op de basisschool zat, vond ik dit boek werkelijk prachtig, Het was spannend en avontuurlijk en stond boordevol interessante geschiedenis weetjes, Nu ik het alsjarige weer herlees, realiseer ik dat ik het helemaal niet zo'n goed boek vind, En dat ik niet snap hoe dit als een 'geweldig kinderboek' wordt bestempeld,
Allereerst is het taalgebruik behoorlijk oudbollig, al is dat te verklaren omdat het een boek uitis, Toch, de manier waarop Dolf denkt is niet echt tienerachtig, zelfs niet in de jaren zeventig, Het gebruik van 'lief kind', 'kindje', 'stakker' enzovoorts, werd behoorlijk vervelend, En er stonden ook genoeg woorden in waarvan kinderen/tieners de betekenis niet eens kunnen raden,
Ten tweede is Dolf echt een irritante betweter, Iemand uit de twintigste eeuw die de arme middeleeuwers wel even komt vertellen hoe ze moeten leven, Op zich een leuk idee, maar het is alles behalve geloofwaardig dat hij weet hoe hij een epidemie moet bestrijden of dat zeventien een duivels getal is in die tijd of dat de Ieren naar het vasteland zijn gekomen om het christendom te verspreiden.
En de meest ongeloofwaardige van allemaal: dat hij binnen no time Diets spreekt en daar volledige gesprekken in weet te voeren, Dolf werkte enorm op mijn zenuwen, ook omdat iedereen hem helemaal geweldig vond, behalve Anselmus en Nicolaas maar dat waren uiteraard de 'schurken'!
Verder is het verhaal veel langdradiger en saaier dan ik me herinner.
Heel veel hoofdstukken waren meer en meer van hetzelfde en voegden niet veel toe aan het plot in mijn beleving, Er werd voornamelijk veel gewandeld en gevist en gejaagd in dit boek, met zo nu en dan een kleine uitschieter van een actie moment.
Dan moet ik er wel even bij vermelden dat de momenten die 'spannend' moesten zijn, vaak in een halve alinea achter de rug waren.
Soms werd zelfs tussen neus en lippen door even genoemd dat er een belangrijk personage dood was gegaan en werd er verder ook totaal geen aandacht meer aan besteed.
Verder was het gewoon een aaneenrijging van gebeurtenissen, Niet per se een leuke manier van schrijven, als ik heel eerlijk ben, Daarnaast werden er best wel gruwelijke dingen beschreven Hoe een priester vermoord werd door een stelletje kleine kinderen, bijvoorbeeld, Niet echt geschikt voor een kinderboek,
De personages bleven ook heel vlak en Dolf had het telkens over dat hij van iedereen hield, maar ik voelde het absoluut niet.
De emotie ontbrak volledig, maar misschien ligt dat aan mij, Plus, er waren zoveel namen dat ik ze op een gegeven moment echt niet meer allemaal kon onthouden voornamelijk omdat de personages zo vlak bleven.
In één van de laatste hoofdstukken ging het opeens over een Trude en ik kon me haar echt niet herinneren van de rest van het boek.
Ik vond dit vroeger dus een geweldig boek, Nu Not so much. .