Enjoy Du Plus Loin De Loubli Published By Patrick Modiano Publication

blogspot. c Feels like the product of an unskilled beginner, There is no plot, the characters are poorly sketched and the reader is overwhelmed by the names of Paris and London streets, OK, we get it, Jacqueline and the super secret alter ego of Modiano have been to London and Paris, so what Given the recent Nobel Prize, I read it hoping at every page that the introduction would soon be over and the fabulous writing would start.
It never did. Okuduğum ikinci Modiano kitabıydı, Benim açımdan 'Bir Gençlik' kadar özel olmasa da çok sade bir şekilde anlatılan hikaye okuru kısa sürede içine çekiyor, Bu sadelikte yakalanan hüzünlü bir huzur var, Büyük beklentilere girmeden, arada soluklanmak istenilen zamanlarda okunmasını önerdiğim, yine de bu kategorideki kitaplardan bir tık üstte olan okunası bir kitaptır kendisi, Patrick Modiano okuduğum en farklı yazarlardan birisi, Şimdiye kadar okuduğum yazarlar içinde, anlatımda adeta imkansızı başarmış bir yazar, İnsanın bilerek ve isteyerek yaşadığı boşluğu, amaçsızlığı, yarınsızlığı, unutmuşluğu veya unutma tercihini anlatırken, bu tür bir yaşamın durağanlığını da, bu hayatın aşka ve maceraya açılma olasılığını ve eğlenceli yanlarını resmetmeyi de mükemmel bir şekilde başarıyor.
Üstelik anlatısını belli bir tempoda tutmayı da başarıyor,

Romanlarında, İstemli veya istemsiz bir bellek kaybına bağlı amaçsız yaşamanın verdiği rahatlık, hırslardan arınmışlık ve boşluğu ve bir anlamda bunlara bağlı huzuru çok etkili anlattığını düşünüyorum.
Modiano nos ofrece una historia concebida en el seno mismo de la melancolía, Contada en retrospectiva a través de un protagonista que evoca una historia de amor de varias décadas atrás, nos sumergimos en la nostalgia tácita y embriagadora de Paris, lugar donde ocurre el encuentro entre un joven vendedor de libros antiguos y una curiosa pareja que cambiará el curso de su vida, al menos parcialmente.


El autor consigue impregnar toda la obra con un tono misterioso que nos obliga a seguirlo, a querer desentrañar las verdades detrás de estos sujetos, la auténtica naturaleza de sus motivaciones, sus vínculos, sus verdaderas identidades tan difusas bajo la sombra de una distancia insalvable que éstos crean entre sí mismos y nuestro protagonista.


La novela tiene la virtud de resultar profundamente cercana pese a la apatía con que parecen moverse algunos de sus elementos, Está fantásticamente escrita y emana ese sentimiento melancólico que se le pega a uno sin importar si lo quiere o no, La soledad que evoca es casi violenta pese a la serenidad con que se despliega y acaba siendo sofocante incluso cuando la juventud que la atraviesa debiese resultar descarada o esperanzada.
Y quizás es eso lo que más atesoré, اولین کتابی بود که از مودیانو خوندم
توقع خیلی بیشتری داشتم. هر چند که مترجم و ویراستار هم از لذت این کتاب به اندازهی سهم خودشون کم کرده بودن.
یک روایت ساده و بی غل و غش آنقدری که اسم کوچه پس کوچه های پاریس و میدان های لندن را یاد گرفتم از روایت و توصیفات چیز دیگهای به خاطرم ندارم!
کتابی نیست که بعد از خواندنش دوباره به یادش بیفتید.


۲ و نیم ستاره Modiano,senesinde Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldığında Murakami'nin ödül için en yüksek popülerliğe sahip olduğu sene olduğundan bir kesimde hayal kırıklığı yaratmış ve Modiano'nun babasının Naziler ile işbirliği yapmış bir Yahudi olduğuna kadar gitmişti konular.
O dönemden beri merak ettiğim, kitaplığımda bulundurduğum yazarlardan bir tanesiydi,

Edebiyatta "Modiano Stili" denen bir anlatım var, O derece iz bırakmış yani yazar, Bu stil aslında biraz Nobel komitesinin yapmış olduğu açıklamalarla da netleşmişti, Sade bir dil ve akış, basit ve kısa cümleler, ayrıntıya yüklenmeme, yoğun bir aktarım olmaması, . . Bunlar biçimsel özellikleri. Bir de günümüz insanının, yakın geçmişine olan ilgisiz ama etkileyici yaklaşımı, o geçmişi buruk bir şekilde yad etmesi, her daim karakterlerin geçmiş ile güncel arasında gidip gelmesi gibi içeriği kapsayan özellikleri var.
Yarım katarsisler, ucu açık sonlar, Okur bilmiyor, çünkü yazar da bilmiyor, Diğer yandan da yazarın hep aynı öyküyü anlattığı ve hepsinde de farklı bir şey hissettirdiği söylenir, Bunun için bir şey söyleyemeyeceğim eserlerinin çoğunluğunu okumadığımdan,

Modiano'nun sanırım Türkçeye henüz altı kitabı çevrilmiş durumda, İçlerinden sivrilen ve yazarı tam anlamıyla yansıttığı iddia edilen de 'En Uzağından Unutuşun', O yüzden büyük bir merak ile başladım, Fakat yukarıda bahsettiğim biçimsel özellikler beni biraz sersemletti, Sanki öylesine yazılmış karakterlerin öylesine devinimlerini okuyor hissine kapıldım, Kitap bittikten sonra daha genelden bakabilmeye, yazarın yaptığı şeyin nasıl bir şey olduğu hissedebilmeye başladım ancak okurken tuzu yavan geldi,

Avrupa'nın vazgeçmiş, bohemik yorulmuşlukları olan, özgür, kendini arayan gençleri var bu romanda, Okurken Henry Miller'ın Yengeç Dönencesi romanındaki Avrupa geldi gözümün önüne, Miller nasıl açık sözlü, nasıl gerçekçi ise Modiano'da o kadar örtük, soğuk, . . Bu anlamda beni yakalayamadı. Bir yerde bu bohem hayatı yaşayan kaybolmuş Avrupalı gençlerin sıradanlığını kırarak, karakterlerin kendilerine bambaşka hikayeler yazacaklarına inandırdım kendimi ancak sonuç hiç öyle olmadı.
Burjuvalığa adım atabilmiş, sınıfını beş altı basamak yukarı taşıyabilmiş, ilginçlikleri olan iki karakter kaldı elimde,

Demem o ki, kitap kendini okutuyor, Bir ilginçliği, özgünlüğü, stili var, Ama en mükemmel haliyle bile kalibresi bence üç puanlık, Bir beklentinin olmaması lazım,

Diğer bir eleştirim sonradan yazar olduğunu anladığımız anlatıcımızın Jacqueline dışında hiç mi bir saplantısı olmamış acaba Yazmak adına bu kadar mı donuk hisler ile kitapları yayımlanan bir yazar haline dönüşmüş Ki yazar ikisinin ayrıldıkları o önemli noktayı bizden gizlemeyi uygun görmüşken daha tatmin edici bazı ara satırlar koyabilirdi diye düşünüyorum.


İyi okumalar.

./قطعا هیئت داوران جایزه نوبل اثری از نبوغ در کارهای مودیانو کشف کردن که بهش جایزه دادن ولی من یا به اندازه کافی باهوش نیستم و ذوق ادبی ندارم یا اینکه سانسور و ترجمه و ویراستاری ب جای برای حس کردن و دیدن اون نبوغ نذاشته. شاید هم هر دو!
به هر حال فراتر از فراموشی بعد از sitelinkبرای اینکه در محله گم نشی دومین تجربه بد من با مودیانو و نشونهای برای اینکه بهتره دور کارهای این نویسنده رو خط بکشم این طور تصور میکردم که هر لحظه که بخواهم میتوانم پاریس را ترک کنم. در پانزده سال گذشته خودم را اسیر خود و دیگران حس میکردم و همهی خوابهایم مثل هم بود: خواب فرار با قطارهای در حال حرکتی که همیشه از بخت بد همهشان را از دست میدادم. هیچوقت به ایستگاه نمیرسیدم. همیشه در راهروهای مترو گم میشدم و وقتی به سکو میرسیدم مترو نمیآمد.

از متن کتاب أول قراءة لي لموديانو صاحب نوبل.

أعتقد أنها جزء من سيرة موديانو الحقيقية لأن سارد الرواية من جيل الكاتب وهو مواليدوفترة السيتينيات الساخنة والمحمومة لجيل شبابها وبوهيميته والبحث عن الحقيقة ومفهوم الحياة وتلك الأمور التي كانت تشغل شباب ذلك الجيل.

سرد هادئ وبسيط بدون تعقيدات على لسان شاب وهو بائع كتب متجول ويرغب في كتابة رواية في يوم ما يقابل في أحد الأيام شابة في مثل عمره تدعى جاكلين وصاحبها المقامر في شوارع باريس ويقع في غرام جاكلين تلك الفتاة الغامضة التي يقع في غرامها الجميع أثناء تجولهم في الشوارع والمقاهي بلا هدف واضح.

وتترك صاحبها المقامر وتهرب مع صاحبنا السارد إلى لندن وتتكرر مشاهد الحياة بلا هدف غير جمع المال بأي طريقة للهرب إلى جزيرة مايوركا والعيش هناك. ولكن هل سوف يتحقق ذلك

علاقة السارد هنا بوالده تشبه أيضا علاقة موديانو بوالده.

"كان والدي يحدد لي مواعيد في القاعات الخلفية لحانات في ردهات فنادق ومقاهي محطات قطارات لكأنه كان يتقصد اختيار أماكن عبور حتى يتخلص مني ويهرب حاملا أسراره".

رواية بلا بداية ولا نهاية ناعمة كوشاح الحرير عند تمريره بين أصابعك ولكن بها سحر عجيب لا ينسى."gauzy, untethered, dreamy, romantic" !!

Honorable Mention with High Distinction Read

I sit here with a few tears and I do not understand why.
I do not understand why this book moved me so or why I had to read it in such small sections as I felt anxiety and melancholy and a swelling of profound love and yearning.


I have not had the pleasure of yet seeing Paris and yet as I read I was swept back to the Paris of thes where the university dropout wanders the streets aimlessly and sells his art books and falls in love with a woman named Jacqueline.
Aaah Jacqueline who utilizes ether, eats little and wanders from city to city like a spirit, a gentle succubus that enamors men to her, I love her but I love the young writer more, He is sensitive, romantic but aimless and does not know himself or really the world, He flits and floats and although the world is beautiful it is only shadows and intangible,

As I read this I thought of my previous loves and the errors and betrayals, along with the tender moments and instances of such exquisite passion, that I still shiver when I allow myself to reverie.


Mr. Modiano, you are a genius of atmosphere, of vaporous languor, of deep undefinable romance and nuances that I cannot grasp yet have experienced,

I felt her lips on my neck, I stroked her hair. It wasn't as long as it used to be, but nothing had really changed, Time had stopped. Or rather, it had returned to the hour shown by the hands of the clock in the Cafe Dante the night we had met there just before closing

Merci Beaucoup mon amie M.
Modiano. Un petit tresor !! L'histoire est racontée à la première personne, On est dans les années, à Paris, Le narrateur, un jeune homme qui gagne sa vie par la vente des livres aux bouquinistes, rencontrent un couple mystérieux, Jacqueline et van Bever, Les deux vivent une vie sans attache, sans but, sans désir de laisser leur trace, Notre jeune homme, rapidement succombé à la charme de Jacqueline, désire de vivre une relation passionnelle avec elle, de l'emmener à Majorque l'endroit qui revient souvent dans les conversations et qui laisse supposer que Jacqueline rêvait d'y aller.
Au final, tout se termine sans véritable raison, Jusqu'àans plus tard, le jour où le jeune homme croise une femme qui ressemble à sa Jacqueline du passé, . .
J'ai entendu plusieurs fois le terme "atmosphère modianesque" et me demande si cette atmosphère vague, détachée dans Du plus loin de l'oubli mériterait cette appellation.
En tout cas, ce n'est pas une lecture que j'ai appréciée, Me préparant à lire une histoire portant sur l'oubli sans véritable intrigue, avec des personnages détachés, de caractères flous, j'attendais à une prose touchante, poétique, Or ce n'est pas le cas, Ce livre et son contenu m'éloignera jusqu'au plus loin de l'oubli, Peutêtre estce l'intention de l'auteur, en intitulant ainsi le titre de son roman ", . . ağaçlarla gölgelenmiş bu cadde önüme serildiği anda, yaşamımın ilk yirmi yılı toz olup dökülüverdi, bir gün kurtulacağıma hiçbir zaman inanmadığım bir ağırlık, bir kelepçe, bir semer gibi.
İşte böyle, bütün bu yıllardan başka hiçbir şey kalmıyordu artık, Ve mutluluk, o akşam duyduğum geçici sarhoşluksa, yaşamımda ilk kez mutluydum, " s.Không thể dánh giá sao cho cuốn sách này

Cá nhân mình ko thể đánh sao cho sách của Modiano.
Vì bản thân không thấy có tiêu chí nào để đánh giá : nhân vật, nội dung, cốt truyện như một tác phẩm thường thấy và thường được nhận xét dựa trên đó.


Cốt truyện của Modiano không có bắt đầu cũng ko có kết thúc, như từ hư không đi ra, một con người ko rõ quá khứ cũng như tương lai, hầu hết đều là những người hết sức mông lung và phần nào đều lạc lối.
Tới trang nào hay trang đó, nhưng luôn códự cảm về những quãng đời mờ mịt và rời xa người đang bên cạnh.


Nhân vật được miêu tả bằng những nét phác, Nhân vật chính mà lại không chính vì bạn chẳng bao giờ biết được ngoại hình, xuất thân, ước mơ hay tham vọng gì của "nhân vật chính " mà hình như còn không rõ cả tên luôn ấy.
Thường là nhân vật chính sẽ xuất hiện với những dòng đối thoại hay kể " không rõ quen, . . từ bao giờ" và cuộc đời nhân vật này sẽ bị cuốn theo những nhân vật khác những người anh ta gặp gỡcách tình cờ và cứ thế đi theo họ.


Cũng không có cao trào, bởi dường như ai cũng có thể cảm giác được sự kiện sẽ xảy ra.
Nhưng cũng chẳng có những câu từ đao to búa lớn hay những màn lật tình huống thót tim.
Không. không hề có.

Thế mà mình đã đọc và đọc để mong muốn tìm ra cái kết cho câu chuyện, Câu chuyện đầu tiên của Modiano không quá mù mờ với mình, danh tính, và tính cách của các nhân vật và đặc biệt là Jacqueline.
Ít nhất Jacqueline đã hiện lên khá rõ, một cô giá đẹp, lãng đãng, vừa thực tế vừa mơ mộng, vừa tình tứ lại vừa tàn nhẫn.
Về cách cô ấy "cuốn" những gã đàn ông quanh mình, về dáng vẻ thanh lịch tao nhã như chẳng vướng bận điều gì, cũng chẳng để tâm tới cuộc sống.
Nhưng cô đã sống và vươn lên địa vị với tất cả những uẩn khúc tình cảm của mình.


Mình khá hụt hơi khi theo dòng sự kiện của nhân vật chính, bởi mình biết chắc kết cục mà tác giả đã vẽ sẵn cho anh ta, anh ta thì chẳng theo đuổi gì, cũng chẳng nói gì ngoài nói về Jacqueline, nhưng trong chuỗi đời màu xám nhàn nhạt ấy, anh ta

quên tất cả trừ người đàn bà ấy, người đàn bà bên cạnh anh chỉ vài tháng và để anh cảđời vương vấn.
Và anh ta vẫn luôn trân giữ tình cảm ấy, chẳng chút trách cứ nào,

Mình vừa ghét lại vừa không thể ghét cái nàng Jacqueline này,
Mình không quá say đắm câu chuyện này nhưng cũng ko thể quên được nó
Về những con người không thấy ý nghĩa của cuộc sống, họ để cuộc sống trôi đi như gió lùa kẽ tay.
Cũng chẳng rõ trong lòng họ là những gì, cuộc đời dường như chỉ trôi đi để có được vài tháng ngày để ghi nhớ rồi tiếp tục trôi đi để gìn giữ những tháng ngày ấy.

.