Podrías estafar a tu propio padre, Frank,
Ya lo hice,
Qué decepción me llevé con este libro, Creí que iba a ser como la película, o incluso algo similar a la serie White Collar, pero la realidad fue otra y lo que encontré no me gustó.
Esta es una novela de crímenes reales, supuestamente basada en la vida de un estafador.
El problema es que terminé por no creerle elde lo que contaba, Sobre el otro, espero de verdad que no sea cierto, porque sino Frank Abagnale ya se ganó una cálida parcelita en el infierno.
Estuve tan asqueada con este tipo que me negué a hacer la reseña durante dos semanas.
En realidad al principio me gustaba mucho, me parecía que estaba redactado de forma ingeniosa y hasta carismática.
Me reía internamente porque estaba disfrutando más de lo que debería de las anécdotas de los crímenes, y en general él me resultaba simpático.
Eso pronto cambiaría.
Al principio del libro hay un texto en el que nos resumen toda la historia.
Y cuando digo toda, me refiero a toda, No habrá sorpresas a lo largo de la narración, porque ya desde la página uno sabemos que Frank se va a estafar a su propio padre ahí ya no me simpatizó tanto, va a hacerse pasar por piloto de Pan Am, por médico, a comprometerse con una chica a la que también tiene engañada, a ir preso y luego de escaparse, acabar ayudando a la policía a capturar estafadores.
Ya está, no habrá nada nuevo aparte de eso,
Él es básicamente un mujeriego, su motor son las mujeres con las que es asquerosamente condescendiente y despectivo y quiere conseguir dinero para poder frecuentarlas.
Se auto descibre o lo describe Stan Redding en realidad como un hombre muy atractivo que aparenta más edad de la que tiene.
Empieza desde muy chico con sus estafas haciéndose pasar por piloto de Pan Am, y su maravillosa apariencia hace que tenga un éxito arrasador con las mujeres.
No les voy a mentir, me dio curiosidad y fui a Google, Esperaba encontrar a alguien del aspecto del sitelinkprotagonista de White Collar, o con un cierto parecido a Di Caprio ya que lo representó en la película, pero me encontré con que en realidad Frank.
W. Abagnale Jr se veía así:
Y entonces empecé a leer con bastante más escepticismo.
Que me disculpe, pero yo no le creo que haya tenido ese éxito que cuenta, ni que haya pasado por las sábanas de tantas mujeres hermosas de quienes deja muy claro que ve como cuerpos o como posibilidades de alojamiento y nada más, o que haya tenido ese trío con las azafatas.
Igual eso sería lo de menos, aunque lo despectivo que es con las mujeres no me hizo gracia.
Se refiere a ellas con términos muy, em, zoológicos, y por regla general asume que ninguna tiene neuronas.
Pero el verdadero problema para mí vino cuando se hizo pasar por médico, Porque no se conformó sólo con pasearse por el hospital y que le llamen Doctor él siempre está buscando tener cargos de importancia donde la gente lo admire sino que se hizo pasar por médico pediatra, y durante muchos meses dio el visto bueno a la salud de bebés recién nacidos sin tener ni idea de lo que hacía.
No fue hasta que uno se le puso azul que decidió que tenía que cambiar de estafa.
En serio
Luego vuelve a hacerse pasar por piloto y a seguir narrándonos lo mismo.
Viaja, frecuenta mujeres hermosas, cambia cheques falsos, A esta altura ya no le creía ni la mitad de lo que decía,
Se vuelve repetitivo y jactancioso bastante pronto, Una y otra y otra vez básicamente cuenta lo mismo, No hay lo que se dice un verdadero argumento acá, salvo pequeñas estafitas intercaladas cada taaaanto, de las que habla poco y que la mitad parece mentira.
El resto es basicamente él viajando de una ciudad a otra vestido de piloto y cobrando cheques de Pan Am.
Y no lo describe con mucho más detalle del que acabo de dar,
Además pronto se empieza a notar que también embaucó gente inocente, gente que es muy probable que haya perdido el empleo o tenido serios problemas para conservarlo.
Cuenta también un encuentro con unos agentes del FBI que sospechaban de él, con uno de los diálogos más mentirosos e improbables que he leido.
Sería antinatural y mal escrito hasta como diálogo de ficción:
"El agente del FBI sonrió y me dio su tarjeta.
Llámeme dijo Especialmente si tiene una amiga hermosa,
Por este entonces Frank Abagnale parece un Gary Stu al que la vida se le acomoda alrededor para que las cosas le salgan bien.
O se encontró a todos los idiotas del mundo, las personas más confiadas y los empleados más ineficientes porque él sinceramente no destaca por su inteligencia o estrategia, o acá miente a boca de jarro.
También se contradice con unas cuantas cosas,
Todo es demasiado fácil por momentos, Siempre hay alguien cerca que JUSTO tiene una profesión que a él le sirve para su último problema.
Todo huele a mentira, nadie revisa, nadie consulta,
Le gusta que la gente lo elogie cuando está con uno de sus "alteregos" y sin ellos se siente un trapo.
El tipo es patético pero se cree un dios,
Llegando un punto estaba deseando que lo lleven preso, No podía esperar a que lo metieran en la cárcel,
Cuando ese glorioso momento finalmente llegó, para mí no fue otra cosa sino otra sarta de mentiras.
La forma en que cuenta que lo tuvieron en la cárcel, disculpenme, me parece otra gigantesca exageración.
Además a esta altura intentaron que parezca una victima, cuando él hizo una trastada tras otra siendo muy consciente de lo que hacía.
El escape y el final vuelven a ser amenos como el principio, pero a esta altura ya era muy tarde.
Dice wikipedia que no se comprobaron las estafas que cuenta, también dice que Abagnale dijo que el escritor fantasma adornó mucho las historias.
No me digas!
También me dio la impresión de que trató de hacer algo similar al estilo de El guardián entre el centeno, novela que curiosamente empecé a leer a la vez que ésta.
Si esa fue la intención, fracasó estrepitosamente,
La estafa, acá, es el libro,
Reseña de sitelinkLibros junto al mar,/for the writing, but a full fledgedfor his confidence and skill,
Frank Abagnale must be one of the smartest criminals I've ever read about, He's quick thinking, and he does his research, I really don't know how he got away with it for so long, and it's pretty amazing.
I never have committed a crime and I hope I never have to, but I have to tip my hat to this guy.
Abagnale has successfully scammed everyone from airlines, hotels, and banks to local prisons, hookers, and the FBI.
But this book really isn't all that special if you already saw the movie, That's right, the movie was better,
I loved Leonardo DiCaprio and Tom Hanks in the two roles and kept picturing them for the characters in the book.
The book doesn't have anything more than the movie, and it isn't written very well either, If you already saw the movie, you can skip this one, If you didn't see the movie, just watch the movie, Wow, I never thought I would say that,
Yes, I loved reliving all the conning from the movie, but it just felt like I've heard it all before so I was uninterested.
I've watched a lot of movies before reading the book they originated from, and I never felt this way before.
I wanted to enjoy this book much more than I did, and I even stuck with it all the way through despite being overly disappointed.
Honestly, save yourself the time and just watch the movie, You'll be far more entertained, Its a scientific fact that the bumblebee cant fly, either, But he does, and makes a lot of honey on the side, And thats all I intended to be, A bumblebee in Pan Ams honey hive,
I love the movie and the book is just as good, They are different with a lot more fakes in the book obviously, What's missing in the book is the FBI agent who Tom Hank portrayed, but not to worry there are plenty of law enforcement officials from various countries chasing Frank.
Frank is very charismatic and I couldn't help cheering for him as he avoids getting captured,
I highly recommend the book if you enjoyed the movie, The ending is also different, The audio book, read by Barrett Whitener was a winner for me,./
Žiūrint filmus ir serialus, skaitant knygas ar tiesiog sekant viešą diskursą ypač visokias televizijos laidas šita tema, dažnai tenka susidurti su nusikaltimų idealizavimais.
O aš tik labai stengdamasi, bet ir tai sunkiai galiu suprasti norą klausytis pezalų apie tai, kad nusikaltėlis, nepaisant to, kad darė baisius dalykus, iš esmės buvo geeeras žmuogus.
Ir kačiukus mylėjo, ir mamą gerbė, ir šiaip tik aplinkybės šūdinai sukrito, Nieko panašaus šioje knygoje nėra ir ačiū Dievui, Dėliodamas savo gyvenimo pasiekimus vieną šalią kito, piešdamas arogantiško sukčiaus tačiau vis tiek tik sukčiaus portretą Frankas nesiima savęs teisinti nei tėvų skyrybomis, nei kitais skausmingais gyvenimo įvykiais.
Tiesa, yra keli Robino Hudo tipo nukrypimai iš paprasto žmuogaus aš niekada nevogiau!!!!, bet apart to smagus, neidealizuotas, tobulai mano skaitymo bloką pramušęs pramoginis skaitaliukas.
Labiausiai džiuginęs knygos aspektas, apart to, kad ji skaitosi greitai, lengvai ir linksmai, yra tai, jog pasakotojas nė akimirkai neužsimiršta, kad nebuvo nei pilotu, nei gydytoju, nei teisininku.
Frankas geru savęs nelaiko ir tai malonus, net šiek tiek netikėtas jo sąmoningumas, Kad ir ką pasakotų, autorius vis pabrėžia, jog yra ne kas kitas, o tiesiog sukčius, vagis ir machinatorius.
Jis gilinasi į savo savivertės problemas, į paranoją, į kaklą alsuojančią baimę, ant kulnų lipančią paniką, o nors toli gražu nėra elgsenos ekspertas, gana įdomiai perteikia savo pojūčius, dar kartą įrodydamas, kad gyvenimas, nors ir linksmas, pilnas sekso, pinigų ir prabangos, tuo pat metu buvo liūdnas, vienišas, persmelktas gėda, permerktas šaltu prakaitu ir vienkartiniais santykiais, neparemtais niekuo, kas buvo tikra.
Įdomiausia tai, kad net jų nežinodamas, Frankas pagrindžia seniausias kriminologijos teorijas apie delinkventus ypač jaunus, dar tik besiformuojančius.
Jis kalba apie azartą, bet leidžia suprasti ir tai, kad nuėjus netinkamu keliu kelias atgal atrodo dar labiau gąsdinantis, nei kad stūmimasis į priekį padėtis be išeities.
Bet nei leidžiasi į filosofinius išvedžiojimus, nei bando pasirodyti geresniu nei yra jis seksistas, jis vagis, jis tiesiog ne toks žmogus, kurio kelyje norėtum pasipainioti kad ir kas bebūtum.
Ir nors turiu pripažinti, kad filmas, matytas kelias dešimtis kartų vaikystėje ir paauglystėje, yra kur kas labiau džiuginantis nei knyga, bent jau pramoginiu, veikėjų plėtojimo ir tiesiog kokybiniu aspektu, jis idealizuoja Franko gyvenimą šiek tiek labiau, nei kad knyga.
Smagu ir tai, kad net mintinai mokėdama kiekvieną Leonardo ir Tomo žingsnį legendinėseųjų metų gaudynėse, knygoje radau ne tik itin sąmoningą autoriaus požiūrį į savo veiksmus, bet ir smulkmenų, kurios filmo kūrėjų liko praleistos ar pakeistos.
.
Fetch Catch Me If You Can Engineered By Frank W. Abagnale Manuscript
Frank W. Abagnale