Seize Your Copy De Herinnerde Soldaat Written And Illustrated By Anjet Daanje Issued In Copy

een fenomenaal boek sowieso het beste boek dat ik in jaren gelezen heb, De kracht van dHS zit 'm in de combinatie van een verfrissend originele stijl, een slim plot en levendige karakters, De stijl is een soort innerlijke stem die maar door blijft rollen en, . , en. . , en. . , waarbij nieuwe indrukken, gevoelens en gesprekken evenveel gewicht krijgen en met een ritmische intensiteit bij de lezer binnenkomen, Het lukt AD daardoor om heel veel beeldende informatie inzin te stoppen, zodat je alles wat er in het verwarde hoofd van Amand Coppens gebeurt tot in het kleinste detail meemaakt.
Dat geeft het boek een ongeevenaarde intensiteit, Alle kleine dingen zoals de salon, het winkelbelletje, de Bastos sigaretten, het privaat, de dansavonden, de Leye, de foto's met de weduwen, door de intense stijl komt het volledig tot leven.

Het plot begint als een vrij simpel verhaal van een man die zn geheugen kwijt is geraakt tijdens WOin de Vlaamse loopgraven en najaar in een gesticht gevonden wordt door zn vrouw.
Samen met haar probeert hij zn eigen leven en hun gedeelde leven terug te vinden, het leven in Kortrijk waar ze samen een fotowinkel bezitten en daarboven wonen met hunkinderen.
Alle onzekerheden, twijfels, levenslust alles maken we mee, Maar geleidelijk blijkt er onder het gereconstrueerde leven in de fotowinkel een ander geheugen wakker te worden, en blijkt Amand iemand anders te zijn, Louis.
Deze ontwikkeling is enorm krachtig, juist omdat het zich zo subtiel ontvouwt aan Amand en dus ook de lezer,
Ten slotte de karakters, Zelden ben ik zo verliefd geworden op een karakter als de vrouw van Amand, Julienne, Haar onvoorwaardelijke liefde voor Amand is de boei die ondanks alle tegenslagen blijft drijven, haar kracht lijkt onuitputtelijk, Uiteindelijk blijkt zij ook de architect van haar nieuwe man, gevormd door haar toewijding aan een gedurfd plan, waarbij je gaat twijfelen of haar drijfveer wel liefde was of eigenlijk eigenbelang.
Schitterend.
Bij elkaar een enorme aanrader, Daanje durft. Haar schrijfstijl voor dit boek wijkt enigszins af van de grammaticale: praktisch elke zin begint met 'en', en omdat elke zin ook een lange en samengestelde zin is barsten die zinnen ook uit elkaar van de 'ennen'.
Het heeft minstenspagina's geduurd voordat mijn brein dat een beetje weg kon drukken tijdens het lezen, in het laatste deel was ik er los van.
Het verhaal is goed bedacht, historisch correct en ik schat in dat Daanje zich ook goed heeft ingelezen in de posttraumatischestressstoornis bij oorlogsveteranen, Ik denk dat van alle ingrediënten enkel die beschrijvingen me werkelijk iets deden, Het is een knap, goed, gewaagd boek maar het deed me al met al weinig, Knappe taal en een knap verhaal staan niet gelijk aan voelen,

blijkbaar, Althans niet bij mij. Toch moeten mensen het lezen, al was het maar omdat Daanje mij toeschijnt als een pretentieloos mens terwijl ze overduidelijk zeer intelligent en getalenteerd is in tegenstelling tot veel verwaande Nederlandse auteurs met hun relatief waardeloze schrijfsels imo.

Afijn, het eerste boek inis uit, op naar het uitlezen van wat meer achterstallig onderhoud,
De "En" waarmee zogoed als elke zin begint, heeft me dikwijls geïrriteerd.
.
Andersvoor deze krachttoer ! Het is in het begin even wennen: met zinnen van soms wel meer danwoorden heb je misschien even de tijd nodig om in het verhaal te komen.
Maar gaandeweg merk je dat je door deze schrijfstijl juist een goed beeld krijgt van de stormachtige ontwikkelingen die de hoofdpersoon in dit boek overkomen: na geheugenverlies als gevolg van de traumas van de loopgraven, wordt de Vlaamse soldaat Amand Coppens gevonden door zijn vrouw.
Hij dient zijn vorig leven waar hij zich dus niks van herinnert weer op te nemen,

De relatie met zijn vrouw kent zijn ups en downs, maar op een gegeven moment denkt hij zijn geluk met haar te hebben hervonden.
Denkt hij, want de traumas komen terug: in de vorm van vele nachtmerries, willekeurige herinneringen die hij zich niet kan plaatsen en momenten waarin hij helemaal van de kaart is.
Op een gegeven moment lijkt het erop dat hij een gespleten persoonlijkheid heeft ontwikkeld, waarna de lezer een verrassende plot twist staat te wachten.


Zoals gezegd, het was even wennen, met name de schrijfstijl, Maar dankzij die schrijfstijl blijft de vaart erin, Nergens vervalt het verhaal in een laag tempo waarin alles eindelijk op zijn pootjes terechtkomt, Integendeel, de hoofdpersoon vindt nergens rust en wordt geleefd tussen hoop en vrees, Laat je gewoon meedrijven op de woordenstroom,

Halverwege dit boek begon ik mijn aandacht wat te verliezen, Juist doordat het erop leek dat de hoofdpersoon eindelijk zijn zaakjes op orde begon te krijgen had ik het idee dat de spanning er wat vanaf was.
Achteraf ben ik blij dat ik het boek tot het einde heb uitgelezen, anders had ik de grande finale aan het eind gemist.


Update

September: Een leuk interview met de schrijfster en haar hond Darcy:
sitelink nrc. nl/nieuws Leeskring Leiderdorp
Een zwaar soms vroeg ik me af hoeveel pagina's ik weer gelezen had en dan waren het er soms maaren beklemmend ook door de schrijfstijl, al die en.
. en. . en. . boek, maar vooral een mooi en romantisch boek om van te genieten met een verrassende ontknoping!

MWEen prachtig boek wat je niet loslaat en waarin je in het hoofd van de hoofdrolspeler zijn proces vanaf het moment dat hij uit het gesticht komt waar hij zit wegens geheugenverlies meemaakt.
Zijn herinneringen, twijfel, geluk, achterdocht zij mooi beschreven, Ik dacht waarom is het boek eigenlijk zo dik maar opeens heb je het uit, het verhaal sleept je mee en blijft boeien, Superknap boek, goed verhaal, voer voor psychologen, Over soldaat WO I met totaal geheugenverlies, die jaren later uit een psychiatrische kliniek wordt bevrijd door zijn echtgenote die hem herkende in een advertentie van het ziekenhuis.
En dan blijft het boeien, hoe zit het precies Minutieus beschreven kijken we in de hoofden van man en vrouw, en er lijkt steeds iets niet te kloppen.
Het blijft daarom spannend tot het einde, Maar dat einde laat wel heel lang op zich wachten, juist door de gedetailleerde beschrijvingen flirt met naturalisme,
paginas hersenspinsels was voor mij dan ook iets te veel van goede, Maar voor degenen met zeeën van tijd: aanrader! De opmerkelijke terugkeer van een volwassen vondeling

Met een zin van honderdelf woorden trekt Anjet Daanje de lezer De herinnerde soldaat in.
Het is een prachtige zin die de toon zet voor de rest van de roman, die veel mooie, lange en meanderende zinnen bevat,

De herinnerde soldaat stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs, maar drong niet door tot de shortlist, Daanje, een zeer goede, maar volstrekt ondergewaardeerde en tot nu toe nauwelijks gerecenseerde auteur, staat wel op de shortlist voor Het Beste Groninger Boek.
De uitreiking van deze prijs is vanwege de coronacrisis uitgesteld,

Hoofdpersoon van De herinnerde soldaat is Noen Merckem, bij aanvang van het boek bewoner van het roomskatholieke Guislainggesticht in Gent.
Zijn achternaam heeft de voormalige soldaat te danken aan de plaats waar hij inis gevonden, Zijn voornaam verwijst naar het tijdstip, Deze manier van naamgeven was in België gebruikelijk voor vondelingen, Lichamelijk mankeert de volwassen vondeling niets, maar hij lijdt aan geheugenverlies,

Noen lijdt volgens de psychiater van het gesticht ook aan wat de Vlamingen dn klop, de Engelsen shell shock en wij nu posttraumatisch stresssyndroom noemen.
Op een advertentie over Noen van de psychiater reageren intientallen vrouwen die hun man of zoon kwijt zijn, Dat is niet vreemd want tijdens de Eerste Wereldoorlog raakten bijna,Belgische militairen vermist. Een van de bezoeksters, Julienne uit Kortrijk, herkent in Noen haar vermiste man, Zij zegt dat hij Amand Coppens heet, fotograaf van beroep is en vader van twee kinderen, Gust en Roos, is,

Julienne neemt Amand, die haar niet herkent, met de tram mee naar huis, Ze hervatten niet meteen hun leven als man en vrouw, Hij slaapt beneden in de fotostudio, onder een reusachtige foto van een romantisch slagveld, die gebruikt wordt voor portretten van oorlogsinvaliden die zich heldhaftig willen laten vereeuwigen.
In de eenzame nachten onder de foto van het romantisch slagveld komen er herinneringen aan explosies en ander oorlogsgeweld die veranderen in nachtmerries, Julienne is avond na avond fotos aan het retoucheren, alsof ze de oorlog wil wegpoetsen, Lees verder sitelink tzum. info/recensi .