Richard David Precht
Precht scheint von vieles eine Ahnung zu haben wie zum Beispiel über Lebensgeschichten vieler Philosophen oder Wissenschaftler aber er hat keine Ahnung von der Liebe, Very interesting and catching. Couldn't stop reading. Ganz nett geschrieben, tatsächlich, Er versucht ein bisschen viel abzuarbeiten, und die Liebe ist wohl eher Kaufreiz für den Leser als wirkliches Interesse des Autors, Und mit Dawkins geht er viel zu hochnäsig um, So geht das nun nicht, Ich habe vor diesem Buch "Wer bin ich, und wenn ja wie viele" gelesen, Das war der absolute Knaller, Auch dieses ist spannend, informativ und gut geschrieben, Das einzige, was mich ein wenig gestört hat, ist dass er manchmal von Sex spricht und manchmal von Liebe und auch ziemlich oft hin und her switcht.
Aber insgesamt sehr empfehlenswert. Wie immer bei Precht eine ganz eigene Rangehensweise an das große Thema der Themen: Liebe!
Was ist sie, wo kommt sie her, wozu brauchen wir sie und ist sie gar nur ein Konstrukt der Moderne
All diese Fragen werden akribisch aufgegriffen und von allen philosophisch, soziologisch, kulturellen und gar biologischen Seiten sehr amüsant und verdammt scharf beobachtet aufgegriffen.
Natürlich kommt die eindeutige Stellung des Autors zum Thema zum Ausdruck, Warum auch nicht.
Teilweise überwältigt einen die schiere Argumentationskraft Prechts, Trotzdem sehr angenehm zu lesen,
Für jedem empfehlenswert, der es mal genau wissen will mit dem Thema, um dass sich dieser Tage schier alles zu drehen scheint, Ein weiteres Buch aus dem Buchclub,
"liegen, bei dir
ich liege bei dir, deine arme
halten mich, deine arme
halten mehr als ich bin,
deine arme halten, was ich bin
wenn ich bei dir liege und
deine arme mich halten, "
Ernst Jandl
Was mir zuerst zu diesem Buch einfällt sind die viele Parallelen zu "Wer bin ich und wenn ja wie viele".
Gerade der Aufbau ist nahezu Identisch, Wie so häufig beginnt Precht jeden Abschnitt und jedes Kapitel mit einer Anekdote oder einer Theorie, In der ersten Häftle geht Precht dabei immer gleich vor, Es wird eine Theorie dargelegt, als wäre es beinahe seine eigene, und dann wird sie kurz und knapp auseinander genommen und teilweise sehr herablassend entkräftet,
Das ganze zieht sich ganz genau bis zur Seiteso hin, Denn erst hier beginnt Precht damit eigene Ideen und Ansichten zu offenbaren, Leider macht Precht das aber nur viel zu selten und geht dann irgendwie doch wieder über in sein gewohntes Feld um sich hinter Gedanken anderer zu verstecken und dabei war er hier doch eigentlich am stärksten und interessantesten.
Das genau diese Seite der beginn war, war wohl das einzige worauf wir uns in illustrer runde einigen konnten, Sonst aber schieden sich die Geister so weit, dass einige sich sogar geweigert hatten, das Buch nach den ersten Seiten überhaupt noch zu ende zu lesen,
Im Großen und Ganzen bleibt nur wieder das Übliche zu Precht zu sagen, Es ist sehr unterhaltsam und leicht zu lesen, populistisch und versucht teilweise zu viel abzuarbeiten und lässt somit viel offen,
Trotzdem liefert es viele Spannende Ansätze wie zB die Theorie von La Rochefoucauld der sagte:
"Wenige Leute würden sich verlieben, wenn sie nicht davon gehört hätten.
"
Eine Ansatz dem ich mich verweigere und deshalb schließe ich dieses kleine review auch lieber mit einem letzten Zitat von Paul Simon:
"And I may be obliged to defend
Every love,every ending
Or maybe Ive a reason to believe
We all will be received
in Graceland" Hairiin tuhai olon talaas ni, olon sudalgaa dugnelt deer tulguurlan het neg taliig barilgui bichsen nom.
Хайрын талаар сонирхдоггүй нэгнийг хаанаас ч олохгүй болов уу. Би ч нэгэн адил хайр гэж юу болох талаар үе үе боддог хэдий ч миний хэсэгхэн тохиолдсон бүтэлгүй дурлал эсвэл энд тэнд мэр сэр тааралдах ишлэлийн хэмжээний санаанаас нэг их хэтэрдэггүй бөгөөд дахиад л юу болох талаар эргэцүүлэх хэрэг гардаг байсан тул энэ ном нүдэнд өртөж уншихаар шийдсэн боловч, эволюцийн биологитой хэсгээс цаашаа уншина гэж бараг жил хойш нь тавьж сая л нэг юм боломж олдож дуусгав.
Юутай ч би энэ номноос өөрийнхөө хайж байсан зүйлийг олсон уу гэвэл тийм гэнэ. Миний сонирхож байсан зүйл юу вэ гэвэл:
Хайр гэж юу юм
Яагаад хүнийг хайрладаг юм
Хосоо яагаад сонгодог юм
Хайр гэрлэлтэнд хүргэх ёстой юм уу
Уг нь энэ ном эдгээрээс илүү
өргөн хүрээнд дэлгэрэнгүй авч үзсэн байсан ч өөрийн хэмжээнд ойлгосон зүйлсээ тайлбарлая,
Хайр бол биологийн хувьд тодорхой зориулалтгүй нэгж. Зүйрлэж хэлбэл Венец дахь СанМаркогийн Цогчин дуганы барилгын сэтгэл татам уран нарийн хээ угалзтай спандрел юм. Спандрел гэдэг нь энэхүү барилгын багана хоорондын зай бөгөөд нум үүсгэх хоёр баганын уулзвар бүрд орой дээрээ тогтсон гурвалжин үүсэж байгааг хэлдэг. Архетектурын хувьд спандрел зориуд бус, нум баригдахад дагалдаж үүсдэг бүтэц. Хайр үүн шиг сексийн хүслээр дамжуулан аль болох төгс төгөлдөр үр удам тогтоохын тулд гаргасан биологийн заль биш ажээ.
Харин хүн хайрлуулснаар бусдын нүдээр өөрийгөө харах, дурлагчийн хувьд шинээр биконцепт үүсгэдэг. Мөн орчин үеийн хэт романтицизм нь биднийг хамтрагчаасаа хэт өндөр хүлээлтийг тавихад хүргэж, хэрэв нь энэ нь бүтэхгүй бол харилцаагаа таслах ч юм уу харилцаандаа сэтгэл дундуур байхад хүрдэг. Хариу нэхдэггүй хайр гэдэг нь ийм хэт хийсвэр зүйл болох нь. Ер нь хүмүүс ойр дотны байдал intimacy, өөрийгөө ойлгуулах хүсэл зэргээс дахиад өөр зүйлс байсан ч байж магадгүй миний хувьд хамгийн сэтгэлд яг тийм шүү гэж бодсныгоо л тогтоож хха болж романтик харилцаанд ордог. Түүнчлэн ганцаардал гэдгийг мэдэрч байгаа учраас хостой болохыг хүснэ, муу муухай байгаа учраас сайн сайхны хүснэ гэдэг шиг хайрлуулна гэдэг бүтэх магадлал маш бага учраас хайрлагдана гэдэг нь гайхамшиг болдог гэсэн байсан.
Номны эхний хэсэгт эволюцийн биологиор дамжуулж үүнийг тайлбарласан байсан. Энэ бол анх овгоор амьдарч эхлэхээс хойш бий болсон зүйл. Эхлээд эцэг нь тодорхойгүй байхад сүргээрээ амьдараг байсан ч сүүл рүүгээ тэр олон эмэгчинг асрах төвөгтэй тул моногами болж өөрчлөгдсөн гэсэн байсан. Ингэхдээ анх хосоо сонгодог байсан том бие ч юм уу эрэгтэйлэг шинж биш харин хамтран амьдрахад тохиромжтой зөөлөн илүү эмэгтэйлэг шинжтэй эрэгчинг сонгох болсон. Орчин үед гэсэн ч заримдаа царайлаг, хүчтэй хүмүүсийг илүүтэйгээр сонгодог нь генээ цаашид дамжуулах зорилгоос үүддэг гэсэн тайлбарууд байдаг ч царай муутай чөргөр хүмүүс хүүхэдтэй болж амжилттайгаар хостой болсныг аль тэр гэх вэ Мөн окситоцин гэдэг даавар хүмүүсийг илүү ойртуулахад нөлөөлдөг ч үнэнч байдалд нөлөөлдөггүй байна. Тэгэхээр энэ нь хайраас хамааралтай гэдэг сонирхолтой нууцлаг зүйл хэвээр үлдэв.
Мөн гэрлэлт нь романтизмаар угаагдсан өнгөцхөн хиймэл санагдсан. Магадгүй нийгмийн нэг хэсэг болж, бусдад өөрсдийгөө батлах зорилготой жинхэнэ хайр гэдэг шиг үлгэр байх. Гэрлэлт гэдэг ийм байх ёстой гэдэг хуурамч хайрцаганд бид бүгд багтахыг хүсдэг ч тийм зүйл хаана ч байдаггүй болой. A broad overview of societal views on romantic love through parts of history, Nothing wrong with it, but also nothing new or overly interesting, The writing style is so similar to educational books that I double checkted if it is actually a book for young adults, but it doesn't seem to be.
Richard D. Precht ist inzwischen zu einem Medienphänomen geworden, Telegen und auf zurückhaltende Art medienkompatibel, dürfte er der einzige deutsche Philosoph sein, der ein breites, auch fachfremdes Publikum erreicht, Nach dem Überraschungserfolg von Wer bin ich und wenn ja wie viele hat er nun einen weiteren furiosen Streifzug durch die Wissenschaftsgeschichte unternommen, Diesmal geht es um das vielleicht älteste Thema, das den Menschen bewegt: die Liebe,
Aber insgesamt sehr empfehlenswert. Wie immer bei Precht eine ganz eigene Rangehensweise an das große Thema der Themen: Liebe!
Was ist sie, wo kommt sie her, wozu brauchen wir sie und ist sie gar nur ein Konstrukt der Moderne
All diese Fragen werden akribisch aufgegriffen und von allen philosophisch, soziologisch, kulturellen und gar biologischen Seiten sehr amüsant und verdammt scharf beobachtet aufgegriffen.
Natürlich kommt die eindeutige Stellung des Autors zum Thema zum Ausdruck, Warum auch nicht.
Teilweise überwältigt einen die schiere Argumentationskraft Prechts, Trotzdem sehr angenehm zu lesen,
Für jedem empfehlenswert, der es mal genau wissen will mit dem Thema, um dass sich dieser Tage schier alles zu drehen scheint, Ein weiteres Buch aus dem Buchclub,
"liegen, bei dir
ich liege bei dir, deine arme
halten mich, deine arme
halten mehr als ich bin,
deine arme halten, was ich bin
wenn ich bei dir liege und
deine arme mich halten, "
Ernst Jandl
Was mir zuerst zu diesem Buch einfällt sind die viele Parallelen zu "Wer bin ich und wenn ja wie viele".
Gerade der Aufbau ist nahezu Identisch, Wie so häufig beginnt Precht jeden Abschnitt und jedes Kapitel mit einer Anekdote oder einer Theorie, In der ersten Häftle geht Precht dabei immer gleich vor, Es wird eine Theorie dargelegt, als wäre es beinahe seine eigene, und dann wird sie kurz und knapp auseinander genommen und teilweise sehr herablassend entkräftet,
Das ganze zieht sich ganz genau bis zur Seiteso hin, Denn erst hier beginnt Precht damit eigene Ideen und Ansichten zu offenbaren, Leider macht Precht das aber nur viel zu selten und geht dann irgendwie doch wieder über in sein gewohntes Feld um sich hinter Gedanken anderer zu verstecken und dabei war er hier doch eigentlich am stärksten und interessantesten.
Das genau diese Seite der beginn war, war wohl das einzige worauf wir uns in illustrer runde einigen konnten, Sonst aber schieden sich die Geister so weit, dass einige sich sogar geweigert hatten, das Buch nach den ersten Seiten überhaupt noch zu ende zu lesen,
Im Großen und Ganzen bleibt nur wieder das Übliche zu Precht zu sagen, Es ist sehr unterhaltsam und leicht zu lesen, populistisch und versucht teilweise zu viel abzuarbeiten und lässt somit viel offen,
Trotzdem liefert es viele Spannende Ansätze wie zB die Theorie von La Rochefoucauld der sagte:
"Wenige Leute würden sich verlieben, wenn sie nicht davon gehört hätten.
"
Eine Ansatz dem ich mich verweigere und deshalb schließe ich dieses kleine review auch lieber mit einem letzten Zitat von Paul Simon:
"And I may be obliged to defend
Every love,every ending
Or maybe Ive a reason to believe
We all will be received
in Graceland" Hairiin tuhai olon talaas ni, olon sudalgaa dugnelt deer tulguurlan het neg taliig barilgui bichsen nom.
Хайрын талаар сонирхдоггүй нэгнийг хаанаас ч олохгүй болов уу. Би ч нэгэн адил хайр гэж юу болох талаар үе үе боддог хэдий ч миний хэсэгхэн тохиолдсон бүтэлгүй дурлал эсвэл энд тэнд мэр сэр тааралдах ишлэлийн хэмжээний санаанаас нэг их хэтэрдэггүй бөгөөд дахиад л юу болох талаар эргэцүүлэх хэрэг гардаг байсан тул энэ ном нүдэнд өртөж уншихаар шийдсэн боловч, эволюцийн биологитой хэсгээс цаашаа уншина гэж бараг жил хойш нь тавьж сая л нэг юм боломж олдож дуусгав.
Юутай ч би энэ номноос өөрийнхөө хайж байсан зүйлийг олсон уу гэвэл тийм гэнэ. Миний сонирхож байсан зүйл юу вэ гэвэл:
Хайр гэж юу юм
Яагаад хүнийг хайрладаг юм
Хосоо яагаад сонгодог юм
Хайр гэрлэлтэнд хүргэх ёстой юм уу
Уг нь энэ ном эдгээрээс илүү
өргөн хүрээнд дэлгэрэнгүй авч үзсэн байсан ч өөрийн хэмжээнд ойлгосон зүйлсээ тайлбарлая,
Хайр бол биологийн хувьд тодорхой зориулалтгүй нэгж. Зүйрлэж хэлбэл Венец дахь СанМаркогийн Цогчин дуганы барилгын сэтгэл татам уран нарийн хээ угалзтай спандрел юм. Спандрел гэдэг нь энэхүү барилгын багана хоорондын зай бөгөөд нум үүсгэх хоёр баганын уулзвар бүрд орой дээрээ тогтсон гурвалжин үүсэж байгааг хэлдэг. Архетектурын хувьд спандрел зориуд бус, нум баригдахад дагалдаж үүсдэг бүтэц. Хайр үүн шиг сексийн хүслээр дамжуулан аль болох төгс төгөлдөр үр удам тогтоохын тулд гаргасан биологийн заль биш ажээ.
Харин хүн хайрлуулснаар бусдын нүдээр өөрийгөө харах, дурлагчийн хувьд шинээр биконцепт үүсгэдэг. Мөн орчин үеийн хэт романтицизм нь биднийг хамтрагчаасаа хэт өндөр хүлээлтийг тавихад хүргэж, хэрэв нь энэ нь бүтэхгүй бол харилцаагаа таслах ч юм уу харилцаандаа сэтгэл дундуур байхад хүрдэг. Хариу нэхдэггүй хайр гэдэг нь ийм хэт хийсвэр зүйл болох нь. Ер нь хүмүүс ойр дотны байдал intimacy, өөрийгөө ойлгуулах хүсэл зэргээс дахиад өөр зүйлс байсан ч байж магадгүй миний хувьд хамгийн сэтгэлд яг тийм шүү гэж бодсныгоо л тогтоож хха болж романтик харилцаанд ордог. Түүнчлэн ганцаардал гэдгийг мэдэрч байгаа учраас хостой болохыг хүснэ, муу муухай байгаа учраас сайн сайхны хүснэ гэдэг шиг хайрлуулна гэдэг бүтэх магадлал маш бага учраас хайрлагдана гэдэг нь гайхамшиг болдог гэсэн байсан.
Номны эхний хэсэгт эволюцийн биологиор дамжуулж үүнийг тайлбарласан байсан. Энэ бол анх овгоор амьдарч эхлэхээс хойш бий болсон зүйл. Эхлээд эцэг нь тодорхойгүй байхад сүргээрээ амьдараг байсан ч сүүл рүүгээ тэр олон эмэгчинг асрах төвөгтэй тул моногами болж өөрчлөгдсөн гэсэн байсан. Ингэхдээ анх хосоо сонгодог байсан том бие ч юм уу эрэгтэйлэг шинж биш харин хамтран амьдрахад тохиромжтой зөөлөн илүү эмэгтэйлэг шинжтэй эрэгчинг сонгох болсон. Орчин үед гэсэн ч заримдаа царайлаг, хүчтэй хүмүүсийг илүүтэйгээр сонгодог нь генээ цаашид дамжуулах зорилгоос үүддэг гэсэн тайлбарууд байдаг ч царай муутай чөргөр хүмүүс хүүхэдтэй болж амжилттайгаар хостой болсныг аль тэр гэх вэ Мөн окситоцин гэдэг даавар хүмүүсийг илүү ойртуулахад нөлөөлдөг ч үнэнч байдалд нөлөөлдөггүй байна. Тэгэхээр энэ нь хайраас хамааралтай гэдэг сонирхолтой нууцлаг зүйл хэвээр үлдэв.
Мөн гэрлэлт нь романтизмаар угаагдсан өнгөцхөн хиймэл санагдсан. Магадгүй нийгмийн нэг хэсэг болж, бусдад өөрсдийгөө батлах зорилготой жинхэнэ хайр гэдэг шиг үлгэр байх. Гэрлэлт гэдэг ийм байх ёстой гэдэг хуурамч хайрцаганд бид бүгд багтахыг хүсдэг ч тийм зүйл хаана ч байдаггүй болой. A broad overview of societal views on romantic love through parts of history, Nothing wrong with it, but also nothing new or overly interesting, The writing style is so similar to educational books that I double checkted if it is actually a book for young adults, but it doesn't seem to be.
Richard D. Precht ist inzwischen zu einem Medienphänomen geworden, Telegen und auf zurückhaltende Art medienkompatibel, dürfte er der einzige deutsche Philosoph sein, der ein breites, auch fachfremdes Publikum erreicht, Nach dem Überraschungserfolg von Wer bin ich und wenn ja wie viele hat er nun einen weiteren furiosen Streifzug durch die Wissenschaftsgeschichte unternommen, Diesmal geht es um das vielleicht älteste Thema, das den Menschen bewegt: die Liebe,
Precht führt über die biologischen und kulturellen Grundlagen zum Kern der menschlichen Liebesbeziehungen und prüft gängige Thesen z, B. aus Psychologie, Evolution oder Neurologie auf ihre Belastbarkeit hin, Dabei wird auch so manche Theorie des Mainstreams infrage gestellt, Der abschließende Teil ist eng an den heutigen Lebens und Liebesrealitäten orientiert und befasst sich etwa mit Romantik als Konsum“ oder der Frage, was von der Liebe übrig bleibt, wenn der Nachwuchs kommt.
Und natürlich geht es auch um Sex, Als durchaus erklärungsbedürftig bezeichnet Precht den Befund, dass einerseits Sex nie allgegenwärtiger war als heute als Fantasie, Kaufanreiz, Wettkampf, Anspruch, gleichzeitig seine faktische Bedeutung stark abnimmt.
Hier kommt kein Kulturpessimismus konservativer Prägung zum Tragen vielmehr wird eine Schieflage, die wohl kaum jemandem entgangen sein dürfte, einer nüchternen Analyse zugeführt,
Wie schon im Vorgängerband hat Precht hier keine kryptische wissenschaftliche Abhandlung verfasst, Vielmehr begeistert und unterhält er den Leser mit eleganter Leichtigkeit und dies mit durchaus grundsätzlichen Gedanken über die Entwicklung des Menschen, die eigene Geschichte und das Zusammenleben mit dem Partner.
Das Tier mit dem seltsamsten Sexual und Gefühlsleben“ so beschreibt Precht den Menschen am Ende seines Buchs, In Liebe erfahren wir mehr über die sonderbaren Eigenheiten dieses Tieres: charmant im Ton, klug in der Auswahl der Themen und überzeugend in der Argumentation, Henrik Flor, Literaturtest
,