Claim Now De Qué Hablo Cuando Hablo De Escribir Scripted By Haruki Murakami File Format PDF

on De qué hablo cuando hablo de escribir

like his advice,

"I think the first task for the aspiring novelists is to read tons of novels.
".

This book is written about himself how he become a novelist and some of his opinions on Japanese education and culture.


If you are a Haruki Murakami fan, then this is a mustread book, :

You will know more about Murakami's life, especially how and where he wrote his books,

You can learn a lot from this book to become a good writer like Haruki Murakami,
Audiobook. read by Kotaro
Watanabe
hours andminutes

First published inin Japanese,
Im glad it was translated in English,
I enjoyed Murakamis thoughts his feelings his compassion, and his professional views about writing a novel,

As purely a reader and only a sharingtypewriter,
I totally get what he was saying about the difference between the person who writes one novel, maybe even two novels than the person who has invested his time over ayear.
which Murakami has done

I loved learning about Murakamis younger days his frugal life with his wife.
. .
“When the nights were cold, we clang to each other with our cat”,

When even younger
Murakami sounded like an adorable, hopeless, spoiled, only child, unaware kid ordinary in the best of ways.


The grittystreetwise, young man, was a better fit for Murakami than studying at the University,
And.
“Nobody could take away his love of books and music”,

I loved that he ran a jazzcafe,
Haha.
. He said he was screwed over but he didnt get into it much, .
He does have one redeeming feature, he says
“I work my butt off when its something I like”.


When he talked about the literary world, I was a little less interested and dont know if I fully understand what he was saying.

. Other than he removed himself in the literary world, He was clear he never set out to be a writer in the first place,
“He was just an ordinary guy who happened to top off a novel”,
He also had a fulltime job, and he was too busy to do anything other than focus on his own work.


Murakamis thoughts about originality was interesting with examples about the work of The Beach Boys and The Beatles.


This was a wonderful nonnovel about novel writing,
I laughed!
I smiled!
I found the audiobook endearing!! Nu sînt un fan al romanelor lui Haruki Murakami.
Admir, în schimb, atitudinea lui profesionistă față de meseria scrisului, Toți japonezii suferă de workaholism”, Haruki nu face excepție, Lucrează cel puținore pe zi și nu se oprește pînă nu acoperăpagini fie că se simte inspirat, fie că nu.
Oricum, nu crede în Muze, . .

Prozatorul japonez nu este un poietician savant și recunoaște cu smerită ironie acest adevăr: Puterea minţii mele e limitată.
Nu prea reuşesc să leg teorii logice sau idei abstracte“,

Nu vom găsi, așadar, în cartea lui Murakami observații de naratologie, ca în lucrările lui Umberto Eco Șase plimbări prin pădurea narativă e o capodoperă, Italo Calvino sau Mario Vargas Llosa.
Dacă dorim amănunte cu privire la poziția vocii narative” întro povestire, nu la prozatorul japonez trebuie să le căutăm.


În schimb, dacă vrem să ghicim o parte din secretul faimei sale, nar fi rău să ținem minte o observație de bun simț.
Murakami subliniază adesea și pe bună dreptate că prozatorul trebuie să aibă o bună condiție fizică și mentală.
Proza presupune lungi șederi la masa de scris, asumarea unor constrîngeri de ordin fizic, o rezistență de mucenic, un program de ascet.
De obicei, prozatorii nu sînt noctambuli excepția e Dostoievski și nu frecventează cafenelele, nuși sting oful în absint.
Lasă aceste voluptăți poeților,

Cu excepția lui Flaubert un sedentar incorigibil, toți prozatorii semnificativi au făcut multă mișcare.
Tolstoi se plimba ore întregi prin pădurea de la Iasnaia Poliana, călărea, juca tenis și, lade ani, se urca pe bicicletă pentru ași întări musculatura gambelor și ași amuza nepoții.
Cît despre Haruki Murakami, toată lumea știe dintro carte anterioară, Autoportretul scriitorului ca alergător de cursă lungă că a participat la numeroase curse de maraton.
Prozatorul trebuie săși cultive rezistența fizică, prin gimastică, haltere, sumo, box, scufundări, înot, Un prozator care nu știe să înoate e nul, . .

Închei nota de față cu acest pasaj instructiv:

Mi sa întîmplat, cînd am lucrat la romane de mari dimensiuni, să mă închid în biroul meu și să stau singur, aplecat peste masa de scris, mai mult de un an ba chiar doi, dacă nu trei.
Mă trezeam dimineața devreme și timp de cinci sau șase ore mă concentram și scriam, Cînd ești atît de cufundat în lucru, creierul se supraîncălzește începe săți frigă fruntea, la propriu și, la un moment dat, ți se încețoșează mintea.
De aceea eu dupăamiaza dorm, ascult muzică sau citesc cărți inofensive, O asemenea viață este foarte sedentară și atunci ies zilnic
Claim Now De Qué Hablo Cuando Hablo De Escribir Scripted By Haruki Murakami File Format PDF
să fac mișcare, cam o oră, Pe urmă îmi pregătesc lucrul pe a doua zi, Repet mereu aceleași activități, ca un obicei neschimbat” pp,.

Îmi place nespus modestia lui Haruki Murakami,

P. S. Prozatorul dă rar interviuri, ține și mai rar conferințe, nu participă cu plăcere la discuții și lansări.
Me costó leer este libro, tuve que dejar de leer en la páginay empezar todo de nuevo porque estaba leyendo como cuando tenía diez años y leía de corrido sin entender, solo avanzando para terminar el libro y dar la prueba.
Lo que me distrajo y me impidió enganchar es la voz, la traductora o traductor, Usa demasiados adverbios de mente y eso me cansa, siento que es recurso de alguien que reposa demasiado en caracterizaciones fáciles.
En fin. He leído dos libros de Murakami, los dos de no ficción: Underground y éste, Y mientras leía, pensaba en la distancia de la traducción, Una nunca lee a Murakami, una lee una traducción del japonés al inglés y del inglés al español.
Entonces hay muchas personas entre el autor y quien lo lee, Una accede a las ideas en el sentido más absoluto, limpio y sintético, Una accede a "el qué", al contenido, pero a menos que lea a Murakami en japonés nunca voy a poder acceder a su estética, a sus formas, al sabor de su prosa, al color de su voz, a su cadencia y su musicalidad.
Es una pena, es el desafío de la traducción, Superado eso obviado, más bien, me decidí a releerlo y soltar sin pensar mucho en la prosa que me cargó.
Igual me pude entregar al libro, Y lo disfruté. Tiene frases lindas, reflexiones con las que me sentí identificada y experiencias que espero que me pasen o disposiciones a las que quiero aspirar, como que me importe cada vez menos la crítica proveniente de un círculo de autoridad o de lectores comunes o entregarme más al proceso de la escritura, a disfrutar esto porque es lo que amo.
Un amigo me preguntó si me había gustado más éste o el de Stephen King, On writing y ni siquiera lo había pensado, creo que los rankings no tienen sentido, pero ya, juguemos a eso un poco y sí, me gustó más el de Stephen King.
Ese está dividido en dos partes, la primera es una novela autobiográfica en la que King cuenta cómo se convierte en escritor y tiene eso, que me imagino que es talento de best seller, que es lograr encontrar en la corriente subterránea de la no ficción los componentes de la ficción a alguien le leí esa frase, no recuerdo a quién, entonces tiene cierres con golpes de efecto, coincidencias, suspenso, pausas, giros inesperados.
Es un maestro de contar bien, de agarrar la realidad y convertirla en el guión de una película hollywoodense.
La segunda parte es un ensayo, también autobiográfico, sobre el ejercicio de escribir y tiene tips y consejos y aprendizajes.
No sé po, habla sobre la pertinencia o no de que incluso las frases tengan estructura con remate en el final o de la importancia de la estructura sujetoverbopredicado.
Es un gran libro. En cambio, Murakami divaga mucho, repite como cinco veces que es escritor de novelas haceaños, No entiendo por qué necesita repetirlo tanto si ya lo dijo una vez, El estilo de Murakami es más de ir avanzando nomás, sin cabecearse demasiado en esos jueguitos narrativos que llenan las historias de efectos especiales.
Y qué patuda de criticarlo porque yo también escribo así, Pero filo. Me gustó, pero hay libros metaliterarios que me gustan más,
Ahora, las frases que subrayé,

"Los escritores no destacan por tener un punto de vista parcial sobre las cosas",
"La escritura supone una cadena infinita de paráfrasis",
"Los escritores son seres necesitados de algo innecesario",
"La vida no transcurre como uno la imagina",
"Éramos jóvenes y ansiábamos hacer cosas a pesar de que nadie ganó dinero con ello",
"Las palabras tienen poder y ese poder hay que saber usarlo",
"Por muy ocupado que estuviera, por muy apretada que resultara mi vida, leer suponía la misma alegría que escuchar música".

"Es natural que fuera incapaz de producir algo decente, Nunca antes lo había hecho y es prácticamente imposible lograrlo a la primera",
"Olvida todas tus ideas preconcebidas sobre las novelas y la literatura y escribe a placer con total libertad sobre lo que sientes, sobre lo que ocurre en tu mente".

"Me servía de las palabras más sencillas posibles para transmitir contenidos no tan sencillos",
"No hace falta recurrir a palabras difíciles ni a giros complejos para que la gente te entienda".

"El idioma es fuerte por naturaleza",
"Sin ese espíritu aventurero nunca nacerá nada nuevo",
"Quizá no escribo del todo con la cabeza, sino con cierto sentido corporal, como si fijase el ritmo con unos buenos acordes y me dejase llevar después por el poder de la improvisación".

"Al escribirla no me divertía porque lo hacía forzando un estilo que no me salía de forma natural".

"Si escribir no resulta divertido, no tiene ningún sentido hacerlo",
"Lo que suceda a partir de ahora simplemente sucederá" amo esta frase, es una lección de vida contra la ansiedad.

"Sin cierta arrogancia es imposible convertirse en escritor",
"Hay cosas mucho más importantes para un escritor que los premios literarios, Una de esas cosas es tener claro en tu interior que con tus manos produces algo con sentido",
"La calidad de una obra literaria no se puede materializar en una forma concreta, pero un premio o una medalla parecen otorgarle una".

"La responsabilidad más grande del escritor es para consigo mismo, con su trabajo, con alcanzar la máxima calidad de la que es capaz y ofrecer el resultado a los lectores".

"Opiniones diversas esconden circunstancias diversas, posiciones ante la vida divergentes, pensamientos y formas de vivir peculiares",
"La creación se refiere a romper con un punto de vista existente",
"El trabajo de un escritor se parece, en mayor o menor medida, al de los ilusionistas",
"Decidí hacer lo que quería y cómo lo quería porque sólo se vive una vez".

"Escribir a mi manera, escribir lo que me apetecía",
"Escudriñar lo que hay en ti en lugar de sumar algo a ti",
"No codiciaba nada. No sabía nada del panorama literario del momento, Sólo pretendía escribir algo a mi manera y reflejar con ello el estado de mi corazón" ay, ésta me mató, porque así me sentía yo antes de Quiltras.

"Los materiales se acumulan en mi interior, como el agua del deshielo se acumula en los embalses, Entonces, un buen día me siento a la mesa de trabajo incapaz de aguantar más y me pongo a escribir".

"Adquirir el hábito de observar en todos sus detalles los fenómenos y acontecimientos que tienen lugar delante de nuestros ojos.
Cualquier cosa, por pequeña que sea, de lo que ocurre con las personas que le rodean a uno, reflexionar sobre ello".

"Construir frases, es decir, escribir",
"Conserva lo importante, elimina lo superfluo",
"James Joyce aseguraba que la imaginación es memoria",
"Construía frases como si tocara música",
"Las diferencias entre una y otra no son tantas como para convertir esto en un problema",
"Cualquier cuestión que implique experiencias es crucial para un escritor",
"Sólo sé escribir así y no me queda más remedio que hacerlo, qué tiene eso de malo".

"Por mi edad no creo que llegue a verlo, espero que alguien pueda verlo por mí",
"Dar forma a ciertas cosas que habitan en mi corazón",
"Una historia que podría llegar a cambiarme",
"Isaak Dinsen afirmó: 'Escribo todos los días poco a poco, sin esperanza ni desesperanza'",
"Es imposible alcanzar la perfección en una frase",
"Las opiniones son el mundo en sí mismo",
"Raymond Carver escribió haciendo suyo el leitmotiv de otro autor: 'Al fin he entendido que una novela se perfecciona después de releerla, de quitarle algunas comas y volver a leerla una vez más poner las comas en el mismo sitio done estaban'".

"He escrito siempre lo que quería, cuando quería y como quería",
"Las críticas no van a lograr que pierda la confianza ni que me dé por vencido",
"Me he esforzado hasta el último aliento para dar lo mejor de mí mismo",
"Una vez que se empieza a escribir quien lo hace está solo",
"Hay que escribir una novela para comprender la dimensión de la soledad",
"Una asociación de alcohólicos anónimos en Estados Unidos tiene un eslogan que dice así: 'One day at a time'.
El único camino es mantener el ritmo, resistir con firmeza el paso de los días",
"El fundamento de todo escritor es contar una historia",
"Por mucho que me repita que hoy no debería beber, al final saco una cerveza de la nevera y me la tomo" YO.

"Solo puedo escribir de esa manera, solo puedo vivir así",
"Mi punto de vista sobre la realidad se enriqueció al experimentar como propios los sentimientos que describían los libros".

"Para escribir una novela hay que leer muchos libros",
"Escribir es convertirme en quien quiera a voluntad",
"Cuando una novela se encarrila bien, los personajes terminan por moverse solos y la historia avanza por sí misma".

"Los sueños normalmente no se eligen",
"Si disfruto al escribir estoy seguro de que habrá lectores en alguna parte que disfrutarán conmigo",
"Haga uno lo que haga, siempre habrá alguien que lo criticará",
"Rick Nelson: 'Si no eres capaz de hacer disfrutar a los demás, no te queda más remedio que disfrutar tú'".

"Convertirlos en adictos a lo que uno hace, crear un vínculo imposible de cortar, una relación en la que el lector casi no puede esperar a la siguiente dosis".

"Una persona con defectos solo podrá escribir una novela con defectos",
"La única cosa a la que hay que temer de verdad es morir rodeado de aduladores y alabanzas".

"Las novelas brotan con naturalidad del interior de uno mismo, No se construyen a punta de estrategia",
"Ser original, tener un estilo propio era y es uno de los mayores elogios que se le pueden dedicar a alguien".

"La narrativa como tal existe como metáfora de la realidad circundante",
"Alfred Birnbaum traduce con libertad y Jay Rubin con fidelidad" sobre sus traductores del japonés al inglés.

"En Occidente se tiene un gran sentido de la persona como individuo",
"Escribo como lo hago porque no sé hacerlo de otra manera",
"Sólo logro poner en orden lo que pienso cuando escribo",

Agradecimientos especiales al Jumo, que me regaló el libro a cambio de que le editara un texto.
.