Seize Your Copy I Wish Someone Were Waiting For Me Somewhere Depicted By Anna Gavalda Formatted As Copy

به ایستگاه شرقی می رسم در نهان آرزو دارم کاش کسی به انتظارم آمده باشد. احمقانه است. مادرم در این ساعت هنوز سر کار است و مارک از آن آدم ها نیست که برای حمل کردن چمدان من به حومه ی شهر بیاید. همیشه این امید بی رمق را داشتم
این بار هم دست برنداشتم. پیش از پیاده شدن از پله های واگن و سوار شدن به مترو نگاه دورانی دیگری به اطراف انداختم ببینم شاید کسی باشد گویی در هر پله چمدان سنگین تر می شود
"دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد به هر حال این چندان پیچیده نیست

کتاب "دوست داشتم " مجموعه داستانی دوست داشتنی و غم انگیز با محوریت تاثیر نامحسوس و تاثرآور عشق روی زندگی انسان هاست. کتاب قبلی نویسنده "من او را دوست داشتم" یکی از کتاب های موردعلاقه م بود و از خوندن این کتاب هم لذت بردم و مطمئنم هر زنی با خوندن این داستانها به خوبی حس و حال نویسنده رو درک می کنه. طنزی که توی بعضی قسمت های کتاب بود چندان موفق به نظر نمی اومد اما غیر از اون داستانها انسجام و مخصوصا پایان بندی خوبی داشتن. ایده ی هر قصه خیلی خیلی با قصه ی بعدی تفاوت داشت. داستان ها از قصه ی مردی که با یه اشتباه در رانندگی چندصدنفرو در بزرگراه کشته تا زن دامپزشکی که مورد تجاوز قرار گرفته تا مرد خانواده ای ک بعد ازسال عشق دوران جوانی شو می بینههرکدوم حرف تازه ای برای گفتن داشتن و تجربه ی جالبی برای خواننده به حساب میان. داستان آخر کتاب درباره ی خود نویسنده است و به دنیای پر از شک اضطراب

و تنهایی نویسندگی می پردازه کارهای هنرمندانه را تحسین می کنم. بسیار محتاط تقریبا نامحسوس کاملا حساب شده و اجرایی دقیق بله همین که پالتو را روی شانه های لطیف و تسلیم
می گذارد در چشم به هم زدنی روی جیب داخلی کتش خم می شود تا نیم نگاهی به پیام های دریافتی تلفن همراهش بیندازد
به ناگاه همه حواسم را باز می یابم
خیانت
قدرناشناسی
پس من بدبخت این جا چه کار می کنم
من که نزدیک بودم شانه هایم گرم و آرام و دست های تو نزدیک
پس چه کردی
چه کار برایت مهم تر از دریافت لطف زنانه من بود آن هم زنی این طور رام
نمی توانستی تلفن همراه لعنتی ات را بعدا وارسی کنی دست کم بعد از عشق باختن با من
نتونستم با قلم گاوالدا ارتباط برقرار کنم,
ایده کلی بعضی داستان ها بد نبودند ولی شخصیت پردازی ضعیف بود.
فاجــــعه!
یعنی واقعا نمیتونست ناامیدکنندهتر از این باشه. داستاناش به معنای واقعی بیمحتوا و الکی بود.
بهش دو دادم به این دلایل:
۱. اسمش فوقالعاده بود و هرچقدرم فکر میکنم به خاطر انتخاب این اسم وسوسهانگیز باید بهش مرحبا گفت :دی
۲. تنها داستانی که "واقعا" دوسش داشتم تیکتاک بود. یه داستان خیلی خیلی خوب بود.
۳. داستان اپلتاچ ئم خوب بود دو جمله آخر داستان پسرکوچولو هم جالب بود خندهم گرفته بود :

مترجم/ویراستار عزیز! غلیان احساسات نه قلیان احساسات :/
واقعا اگه میترا نبود که با هم بخونیمش و هی به این زنه بد و بیراه بگیمو هی دلمون بخواد که زودتر تموم شه امکان نداشت تمومش کنم : و من متنفرم از اینکه کتابی رو تموم نکنم. پس مرسی میترا : یک بخشی از کتاب که دوست داشتم این جمله بود
عشق مانند بیمار شدن است نمیدانی چطور اتفاق میافتد
عطسه میکنی یکهو میلرزی و دیگر دیر شده است تو سرما خوردهای ! Je voudrais que quelquun mattende quelque part Cest quand même pas compliqué, se dit un personnage, en formulant ainsi le titre parfait dun volume où douze nouvelles parlent, dune façon ou dune autre, de la solitude, son supra thème.
Un thème interprété habituellement en tenant compte de toutes ses connotations dramatiques, mais qui est traité ici dans des registres différents, du tragique au sarcastique, du sérieux à lhumoristique.
Et pardessus de tout, cest lironie qui définit même le tragique même dans les seules trois nouvelles où rien ne donne envie de rire, on découvre lironie cachée soit dans lignorance des autres de nos propres souffrances IIG , soit dans linnocence avec laquelle on côtoie le malheur Le fait du jour , soit dans la mort aussi dans le sens propre que figuré dun idéal Pendant des années

Si les nouvelles susmentionnées illustrent plutôt la comédie dintention, en renforçant lidée que la solitude, tout en étant un élément essentiel de la condition humaine reste incompréhensible aussi par le soi que pour les proches, les autres sexercent dans la comédie de caractère, de situation et surtout de langage, dans une variété de registres linguistiques qui passent de lironie tendre au sarcasme et à l'humour noir.


Le talent de donner vie à un personnage par quelques traits de crayon est peutêtre le don le plus remarquable de cette écrivain qui ne cesse jamais de mémerveiller.
Dans ce recueil, les portraits tombent souvent en caricature et la solitude est plutôt un châtiment quune prédestination, On voit ainsi la jeune fille aux rêves culturels qui ne peut trouver lamour précisément à cause de Baudelaire, Sagan et tous ces charlatans , le jeune homme de bonne famille qui sy est repris à deux fois pour avoir le bac, mais le permis non, ça va , léternel Don Juan surnommé Poêle Tefal parce quil ne voulait surtout pas sattacher , tous les trois ayant plus dune chance de devenir lun ou lautre du couple riche dans lequel lhomme ne trompe plus sa femme par crainte de la pension alimentaire quil devrait payer en divorçant, et la femme pense à sa vie ratée mais aussi au petit tailleur vert.


Les situations dans lesquelles ces personnages et dautres se trouvent frisent parfois le grotesque et labsurde, Un jeune homme vole le Jaguar neuf de son père pour une escapade inoffensive, mais sur le chemin de retour il va le transformer involontairement dans un truc métallisé à laide dun sanglier.
Un autre, avec la femme de ses rêves finalement entre ses bras, se demande sil sera capable douvrir son nouveau canapélit de chez Ikea.
Une femme, violée brutalement par trois ivrognes, leur greffe les testicules au dessus de la pomme dAdam,

La touche finale est, évidemment, loralité du style, car Anna Gavalda sait comment reproduire le langage parlé, avec son argot et son humeur : le resto "DeuxMagots", cest légèrement plouc le soir, il ny a que des grosses Américaines qui guettent lesprit de Simone de Beauvoir.
Quelquun se plaint que son cœur est comme un grand sac vide, le sac, il est costaud, y pourrait contenir un souk pas possible et pourtant y a rien dedans.
Un certain Mercier a essayé de baratiner Myriam alors quil a une chevalière en or avec ses initiales en surimpression, Une femme pète plus haut que son cul,

Il nest pas au hasard quil y ait un épilogue comme douzième nouvelle, Dans ce monde ahurissant daujourdhui, où tout est pris plus ou moins à la légère, où les objets envahissent et tendent de remplacer la vie, la création devient ellemême un moyen de senrichir ou cest ce que croit, pour une brève période, lartiste en herbe qui envoie son premier manuscrit à une maison dédition et reçoit une invitation de sy présenter.
Mais léditeur était tout simplement curieux de la connaître et déçue, la jeune écrivain régale son manuscrit à une belle fille rencontrée dans la rue qui nétait même pas française.


Un geste symbolique, qui définit encore une fois lœuvre non par rapport à la critique mais par rapport au public le vrai bénéficiaire.
Et moi, le public, jen suis bien contente !

Maybe it's because my ultracasual, hipster French is lacking, but I found a number of these highly praised stories not only difficult to follow at times, but also kind of boring.
Towards the end, I was thinking oh get a move on way too often and skimming forward through the bla bla just to reach the end.


There were a few stories that I enjoyed quite a lot, though: Cet homme et cette femme, Ambre, Pendent des annees, IIG and my personal favourite, Le fait du jour.
These are on point, stylistically highly competent, and clearly have a deeper meaning to them, Others in the collection, I'm not so sure about, Or maybe it's a French thing and I wouldn't understand,

Not recommended for anyone below Cin French, از متن کتاب:
به او گفتم: فقط یک دلیل بیاورید تا دعوتتان برای شام را قبول کنم.
گفت: فقط یک دلیل خدای من چه کار سختی

نگاهش کردم با خنده.
بی مقدمه دستم را گرفت

مجموعه داستان خوبی بود ولی انتظار بیشتر از این ها رو داشتم و بغیر از داستان آداب دلبری در سن ژرمن دپره و داستان سال ها بعد بنظرم بقیه خیلی معمولی بودن.

رای من سه ستاره بود بخاطر داستان اول چهار ستاره می دم اگه به دید اولین کتاب منتشر شده از نویسنده بخونیمش خیلی امیدوارکننده ـست. ولی کلی بخوایم ببینیم یه سری مشکلاتی هم دارن. مثلا نزدیک بودن طیف داستان ها به هم. همه شون درباره عشق و روابط بودن. مشکل دیگه اینکه شخصیت های مرد مردونه نبودن! کار سختیه که بخوای با دید جنس مخالفت بنویسی اونم تو آثار اولت. ولی آنا گاوالدا این کارو کرده. ما وجه تمایزی نمی بینیم بین شخصیت پردازی زن ها و مردها. حتی یه جاهایی دغدغه ها اونقد شبیه به هم هستن که تو تشخیص جنسیت شخصیت ها به مشکل برمیخوریم! به هر حال همه میدونیم که مردها و زن ها یه تفاوت هایی دارن. داستان ها خیلی عادی و آروم و چخوفی بودن. البته چندجایی حرکت های قشنگی هم زد نویسنده که احتمالا به دلیل کم تجربگی و خام دستی قوت و قدرت نگرفتن. ولی چشم منو گرفت. مثلا جریان تصادف اون دو تا پسرهای مستی که از مهمونی میومدن و نتونسته بودن دوست دختر تور بزنن و به جاش درگیر یه گراز شدن. : اون یکی از بهترین داستان های این مجموعه بود. یا اون داستانی که در مورد یه مردی بود که با دو تا خواهرهاش زندگی میکرد. چقد با اینکه فضا و فرهنگش متفاوت بود برای من قابل لمس بود. چقد احساس میکردم تو فضائم. و پایان بندی فوق العاده ای هم داشت. اما خب دو سه تا داستان هم بودن که من خوندم و گفتم خب همین نکنه من بد خوندم شایدم من بد خوندم. ولی کلا. . همینا.