Catch Le Parfum De La Dame En Noir Author Gaston Leroux Depicted In E-Text

love "Mystery of the Yellow Room" for several reasonsand Joseph Rouletabille is a standout reason for that, He's a play on your stereotypical detective archetype, but his antics in

the first novel were eccentric enough that he was enjoyable to read about and I found him hilarious.


"Perfume of the Lady in Black" was just not as exciting as the first novel, We catch up with all of the previous charactersyears later, and spend the novel chasing Larsan again, While I liked getting to read up on Rouletabille's backstory, he just did not feel as present in this one and the plot felt weighed down by a lot of excessive detail and red herrings.
It didn't feel like the major action moments were as thrilling either,

I think we spent too much time in Sainclair's head with this book, and I frankly found him irritating by the end.
I would love to read more Rouletabille books if the actual protagonist features frontandcenter in the future,

I can't bring myself to rate it any lower thanbecause it's Rouletabille, and I like this cocky Jr.
reporter/detective, but this one was a little disappointing, I gave up on this book less thaninto it, First reason is that the solving or even understanding of the mystery requires a familiarity with the map of the castle, Being as this was an ebook, there was no map,

Second reason was I that although I thoroughly enjoyed "Phantom of the Opera" and managed to finish "The Yellow Room," this was just too overwritten, overblown, and just downright purple.
Consider thisthere's a horrific storm blowing outside, The narrator goes to check on the main character, He finds the main character standing in front of an open window "blowing kisses at the storm, " Sorry, but even though the characters AND writer are French, that's just a bit too much for me, I love Gaston Leroux's phantom of the opera and hoped his other works would be as good but so far I haven't quite enjoyed them.
Not terrible but not as memorable as phantomNOVa recommendation through Bettie, Many Thanks.

Listen here sitelink bbc. co. uk/programmes/m Ώρες ώρες αναρωτιέται κανείς, πως γίνονται κάτι τύποι σαν τον Λερού γνωστά συγγραφικά ονόματα. Όχι μόνο δεν γίνομαι αφοριστικός, αλλά τα βάζω και με τον εαυτό μου που ενώ θυμόμουν τι μετριότητα ήταν το "κίτρινο δωμάτιο", γύρισα για να κάτσω στον άξονα και να πάρω το ερέθισμα ακόμα μια φορά. Ας όψεται το ποσό που είχα δώσει για να πάρω την κασετίνα από την Διόπτρα.

Εκνευριστικό. Απίστευτα, απίστευτα εκνευριστικό, ρηχό, μια ακραία μελοδραματική εξτραβαγκάνζα, μια σπασμωδική κλαούνα που κάνει τον Φώσκολο να κρατάει σημειώσεις ενώ ταυτόχρονα κλαίει σε εμβρυακή στάση για την ερασιτεχνία του στο δράμα. Συνοχή Μηδέν. Ποιότητα γραφής Ανεπαρκής, κακή, σχεδόν ανύπαρκτη. Λεξιλόγιο Ανακυκλούμενο διαρκώς και εξαιρετικά περιορισμένο. Μια γεύση απόγνωσης που όσο περνάνε οι σελίδες αυξάνεται μιας και φοβάσαι ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Η επίλυση της υπόθεσης Από αναβολή σε αναβολή. Η υπόθεση αυτή καθεαυτή Κακογραμμένη και γεμάτη τρύπες. Τα καρφιά του Τσέχοφ αναρίθμητα, οι εξηγήσεις λίγες, αν βέβαια δοθούν. Η επίκληση στο συναίσθημα γίνεται τόσο συχνά που σε κάθε επόμενη σκηνή κλάματος και απόγνωσης, σε πιάνει μια αηδία και καταλήγεις να είσαι εσύ ο απεγνωσμένος.

Πολύ πιθανό να είναι και το χειρότερο βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας που έχω διαβάσει. Υπερβάλω Κάντε μια προσπάθεια.

Είχα διαβάσει πρόσφατα το "πείραμα" του Φίτζεκ. Σε αυτό, περιέγραφε ένα κείμενο/έκθεση πάνω σε ένα έγκλημα, που αν κάποιος το διαβάσει δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος. Μάλλον για το "άρωμα της γυναίκας με τα μαύρα" θα έλεγε. I know this is supposed to be a classic in the detective genre, although reputedly not as much as the author's The Mystery of the Yellow Room, and that the author is renowned for having written The Phantom of the Opera.
I'm sorry to say that I found this almost unreadable, The narrator switched back and forth between characters formal amp shortened names, The timeline is jagged and the narration continuously doubles back on itself, makes sudden stops for angsty declarations, amp makes side trips to nowhere important.
Maybe this says more about me as a reader but, give me Arthur Conan Doyle any day over Gaston Leroux, Δυστυχώς δε με κρατησε Το Άρωμα της Γυναίκας με τα Μαύρα είναι σαν το Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου, με τις διαφορές που προδίδει περίπου και ο τίτλος τους: Λιγότερο Μυστήριο, περισσότερο Οιδιπόδειο.

Επίσης είναι πάρα πολύ ευανάγνωστο και παρέχει ακριβώς την ποσότητα πληροφοριών που χρειάζεται ο αναγνώστης για να απορροφηθεί στο μυστήριο. Αρκεί να διαβάσετε πολύ προσεκτικά τη σελίδαμε την κάτοψη του Πύργου, να κρατήσετε σημειώσεις, να τις αποδελτιώσετε, να τις κάνετε υπνοπαιδεία, και ιδανικά να δοκιμάσετε και έναD πλάνο των δωματίων.

Λαμβάνοντας πάντα υπόψιν το context, ας πούμε ότι είναι ενδιαφέρον και ευχάριστο χασμουριέται. Un giallo classico. Nonostante il linguaggio un poco desueto è statoanni fa, . . risulta scorrevole, piacevolissimo e intrigante fino alla fine, L'autore, d'altro canto, non è certo l'ultimo arrivato, Lo consiglio agli amanti del giallo classico, .