Download Your Copy Ben, In The World Formulated By Doris Lessing Produced In EPub

MOSTRO DENTRO E TRA NOI


Briton Riviere: Prometeo incatenato,

Dire che a Ben riusciva difficile abitare la realtà comune, come elabora la dolce Mrs Biggs, è eufemistico, A Ben riesce ben più che difficile, direi impossibile, abitare la realtà comune, Quella degli altri.
Anche se viene da credere che siano soprattutto gli altri a respingerlo, a non volerlo nella loro “realtà comune”, La sua famiglia naturale si è sfasciata alla sua nascita e smembrata quando la mamma è andata a riprenderselo dallistituto anche questa è definizione eufemistica, Qui la ritroviamo ricomposta, e Ben non si avvicina, li guarda da lontano, sa che i fratelli lo odiano, e anche lui certo non li ama,


Robert DeNiro/Frankenstein,

Ha solo diciotto anni, Ma non sa quando è nato, Si fida di quello che gli hanno detto, E misura la sua età in base agli inverni trascorsi,
Allinizio del romanzo ottenere uno straccio di documento che attesti la sua data di nascita e quindi la sua età sembra il suo obiettivo massimo,
Il fatto è che Ben ha diciotto anni ma ne dimostra venti di più, Non sono solo le rughe che lo rendono più grande dei suoi anni: è la sua espressione, è la sua stazza, la sua forza, il suo sguardo,
Però, ha lanimo, la conoscenza e lesperienza di un bimbo, E spesso, molto spesso si comporta proprio come un bambino, È soprattutto lintuito, affiancato da un olfatto strepitoso più avanti si capisce che anche il suo udito è particolarmente acuto, e che proprio per questo i rumori e le troppe voci lo disturbano a dettare il suo comportamento, le sue reazioni.
Sensi sviluppati e raffinati, invece intelligenza linguaggio e movimenti ben più semplici e rozzi,


Lenfant sauvage,

Ben è il quinto figlio di cui Doris Lessing ci ha raccontato nascita e crescita nel romanzo omonimo uscito dodici anni prima di questo, Un colpo al cuore. Un pugno allo stomaco.
Questo si potrebbe definire il sequel, anche se non serve aver letto quellaltro per capire e apprezzare questo qui,
Ben ha lasciato casa ed è andato nel mondo, I primi anni di questa sua vita raminga Lessing li sintetizza in poche illuminanti e pregnanti pagine: per poi dedicarsi per così dire al tempo presente, a seguire Ben nei suoi diciotto anni e nei mesi che seguono.

Durante i quali impara prende il suo primo aereo, va a Nizza e poi in Brasile, dal quale raggiunge le Ande, dove scopre la sua razza, ormai estinta.




Pur se partorito, e non assemblato da parti di corpi umani diversi, Ben è un Frankenstein di fine Novecento, È un Prometeo incatenato. Sarebbe un novello enfant prodige, se non fosse per la sua incredibile forza, più letale che brutale, per i suoi appetiti quasi insaziabili e animaleschi: afferra un piccione vivo con le mani, lo spenna e divora a morsi, lasciando che il sangue fresco gli coli dalla bocca.

Siccome di base ha un animo buono, gentile e generoso, offre al gatto della dolce Mrs Biggs un pezzetto delluccello appena ucciso, Il quadrupede domestico gradisce e per un pochino smette di guardare Ben con sospetto,



Nella prefazione la stessa Lessing parla di “gabbie” ed è facile intuire quale sarà il percorso di Ben, Arrivati a quel passaggio, lemozione e la sorpresa non sono certo smorzati dallaccenno contenuto nella prima pagina dopo i ringraziamenti di rito,
Grandissima storia sulla diversità e la nostra incapacità ad accettarla, Romanzo magistrale nel quale Doris Lessing regala una lezione di narratore onnisciente una delizia le brevi accelerazioni nelle quali ci viene raccontata la sorte di alcuni personaggi, col narratore che commenta: “questo se non altro andò a finire bene”.


Ben Lovatt can never fit in, He seems awkward too big, too strong, inhumanly made, Those who do not understand him want him locked up, including his own mother, Now he has come of age and finds himself alone in the south of France, in Brazil and in the mountains of the Andes, where at last he finds out where he has come from and who are his people.
Roy Jones Junior. Robert De Niro. Evander Holyfield. Ricky Ponting. Muhammad Ali. Its hard when the greats lose their powers for all the world to see,

I really wanted to like this novel, only the premise is flawed, the plot is almost nonexistent and meandering and the whole novel degenerates into a barely believable subpar Days of Our Lives conclusion.
Moreover, the book is filled with empty caricatures, Theres far too much telling and not enough showing, and ultimately the whole thing is really unworthy of the term literature, That it comes out of the mind of an obviously great artist like Lessing makes the whole thing more tragic,

Seriously, there is not one but TWO "hookers with a heart of gold", multiple “evil scientists” and a crude caricature of a central character that renders the exploration of alienation as something that is as superficial as it is laughably simplistic.
It is also incredibly poorly written, Really, the quality of prose on offer here is not even near thirdrate,

Like Roy Jones Junior et al, you get angry that those around Lessing would let her diminish her reputation by publishing this book,

Please do yourself and Doris a favour and steer well clear of this one, برای خودم غصه میخورم که تعداد کمتری کتاب برام واقعا جذاب و لذتبخشه.
کتاب اطناب و زیادهگویی داره. شخصیت بن چندان احساسات خواننده رو درگیر نمیکنه و راوی دانای کل هم هی میاد وسط ماجرا و درباره عاقبت شخصیتها حرف میزنه. دست به دست شدن بن و رفتنش به کشورها و شهرهای مختلف بدون هیجان و کشش اتفاق میافته. ترجیح میدادم ماجرای خانواده لاوت برای من با فرزند پنجم تموم میشد. Worth reading for the beautiful prose, but not as compelling as The Fifth Child, Now estranged from his family, Ben falls victim to a series of increasingly tragic deceptions, He's still animallike but now has a sense of right and wrong, Maybe it would be better if he didn't, Ben makes a few kind, compassionate friends along the way, but ultimately the barrage of hardships made for difficult reading, مش عارف ليه الكاتبة مصممة تكرهني في رواياتها. . حتى نهاية الرواية قفلتني منها. . This is the sequel of Lessing's outstanding 'The Fifth Child' and it took me a long time to attempt reading the latter's followup, It was equally fluid and gripping to read and I appreciate the author's courage to consider writing a story about what happens to Ben after he leaves his family.
It does not equal the first book in intensity and creepiness but still very much worth a read! "بن در جهان" ادامه رمان فرزند پنجم است که در سالنوشته شده است, این قسمت با توصیف هجده سالگی بن آغاز می شود و بر خلاف قسمت اول سخنان بن را شنیده و از افکار و احساسات او مطلع می شویم و تصویر بن خشن و نفوذ ناپذیری که در قسمت اول دیده بودیم تا حد زیادی تغییر می کند انسانهای مختلفی چه به عنوان دوست و چه غریبه از او استفاده های ابزاری زیادی می کنند. بن حتی قفس های آزمایشگاههای ژنتیکی را هم تجربه می کند و به سختی از دست دانشمندانی که در پی خدمت به بشر هستند نجات می یابد. اما بن هرگز به عنوان یک انسان پذیرفته نمی شود و در غیاب او خانواده اش دوباره دور هم مع می شوند و او راه بازگشتی به سوی آنها ندارد. بن در طی ماجراهایی از کوههای آمریکای جنوبی و در جستجوی کسانی که مانند خود او هستند سر در می آورد پایان داستان حقیقت تلخی را بیان می کند که شاید ناگزیر ترین حالت ممکن است. "They heard a cry and a slide of small stones amp silence,
They slowly got up, slowly followed him,
They made their way to where the precipice fell away from the path, There was Ben, far below, a pile of coloured clothing,
His yellow hair was like a tuft of mountain grass"
Page

I was surprised to learn that Ben Lovatt's tale continued,
And so I ordered this book amp began to read it

Ben's tale continues from London, to France, to Brazil to the highest mountains where he is told people like him exist.

He is determined to find others like himself,

Ben has managed to live alone amp he has been completely abandoned by his Mother amp his family,
He is given a notecard with his name amp their contact information, but he is all too aware that he is NOT a part of this family amp so he carries this card amp has crossed out the information as if to cross out his history.

People come to his aid amp find a tenderness in him that is absent from his own family amp so they care for him amp they take him in.


He exists with a hunger not just for acceptance amp love but a real hunger that he seems to be unable to ever satiate,
Perhaps this is Ms, Lessing's way of telling us we are never satisfied with our lot in life it is an unusual way to define this young man,

I was drawn into his need to eat so much meat amp the way it is described captured my attention
perhaps because I am vegan It is so primitive amp such a visceral want he seems to relish the food
Meat amp Fruit Fruit amp Meat.

He is consumed as he consumes, . .
And so Ben goes off into the world, he is again tricked amp taken,
He is still trying to find his way amp then it is stolen from him,

This book was a quick read amp it was just so forlorn,
A sad read.
There are places amp people who are forever lost amp who have a need
for acceptance, . and then they fall amp in their falling they find their way,

I enjoyed this book as much as it hurt to read it I really enjoyed it, . .
Από το μωρό της Ρόζμαρι στον Ε. Τ. τον εξωγήινο!!! Κατέστρεψε ένα τόσο καλό βιβλίο Το πέμπτο παιδί γράφοντας αυτό το ανεκδιήγητο sequel! Ben, In the World: The Sequel to the Fifth Child, Doris Lessing

Ben, in the World is a novel written by Doris Lessing, published in, in which she stages a parody of the 'objectivity' of the narrator's voice.


The story delves into the life of Ben Lovatt following the events of the first book dedicated to this character, The Fifth Child,

Ben, in the World takes place a number of years after the events in The Fifth Child, In the beginning of Ben, in the World, Ben Lovatt isyearsold and living with an elderly lady named Mrs, Biggs.

However, she cannot afford to support the both of them, and sends Ben to his estranged family to ask for his birth certificate so that he can get an unemployment benefit.


By the time Ben returns without the birth certificate, he learns that Mrs, Biggs has passed away. He goes to a couple that had looked after him before he'd met Mrs, Biggs: Rita, a prostitute he'd once had a recurring relationship with, and Johnston, her procurer,

Johnston comes up with a plan to smuggle a large amount of narcotics into France, which would give him and Rita enough money to permanently get off the streets, using Ben.


The plan succeeds, and effectively allows him and Rita to cease being responsible for Ben, as they leave him in France under the temporary care of Richard, one of Johnston's men, in an expensive hotel, with a cut from the smuggling deal.


تاریخ نخستین خوانش: روز یازدهم ماه دسامبر سالمیلادی

عنوان: بن در جهان نویسنده: دوریس لسینگ مترجم: پدرام لعلبخش تهران: افرازدرص شابکموضوع داستانهای نویسندگان بریتانیایی سدهم

عنوان: بن در جهان نویسنده: دوریس لسینگ مترجم: مهدی غبرائی تهران ثالثدرص شابک

کتاب بن در جهان به قلم دوریس می لسینگ برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل در سالمیلادی شده است, دوریس می لسینگ در سالمیلادی در کرمانشاه زاده شد. رمان کم حجم بن در جهان که در واقع دنباله ی کتاب فرزند پنجم است و بن شخصیت اول عجیب الخلقه آن را در جوانی نشان میدهد و رویارویی او را با دنیایی سرشار از نیرنگ و فریب که در موارد نادری از محبت و مهربانی نیز خالی نیست تصویر میکند.

نقل نمونه متن از مترجم و متن اصلی: بیش از یک دهه پیش که دوریس لسینگ فرزند پنجم رمانی قدرتمند را در باره ی پسربچه ای عجیب و غریب ارائه داد که یادآور انسانهای ماقبل تاریخ است به درستی تحسینش کردند. زیرا او نظریه ای تکان دهنده و به یادماندنی را در باره ی اتفاقی که به هنگام رویارو شدن جامعه با نابهنجاری انسانی روی میدهد به ما یادآوری کرده بود. بن در جهان که دنباله ی آن است داستان بن لاوت را به عمد با منابع روایی جزئیتری ادامه میدهد. بن از خانواده ی طبقه متوسط سطح بالایش گریزان میشود چون به علت داشتن چنین فرزند نابهنجاری با تحقیر دیگران روبرو میشوند. اکنون هجده ساله است اما سینه و بازوهای ستبر ترسناکش تن خپل و پرمویش و صورت وحشیش هر بیننده ای را به وحشت میاندازد و او را مردی سی ساله نشان میدهد. طعنه آمیز اینجاست که بن نیز از جامعه میترسد. او که نه میتواند بخواند و نه با پول کنار بیاید و حتی از پس ساده ترین موقعیتها برنمیآید درمانده و تنها و نومید است.

میفهمد که باید بر خشم خونریزی که مغزش را اسیر کرده است مسلط شود وگرنه حریفانی را که آزارش میدهند خواهد کشت. اما در رشته ماجراهای گوناگون در پیرنگی که جسته و گریخته ساخته شده تقریبا همه به بن خیانت میکنند. فقط سه زن با او مهربانند: یکی پیر است و مردنی و دو تای دیگر خیابانی. آدمهای صاحب نفوذ و پول از او سوء استفاده میکنند به خصوص یک دانشمند آمریکایی که در ریودوژانیرو سرگرم تحقیقات است فیلمساز بن سرگردان را از بندری در جنوب فرانسه با خود به برزیل میبرد. قبلا بی آنکه خود بداند پا اندازی به نام جانستن او را درگیر مواد مخدر کرده و از لندن به نیس فرستاده بود.

پیداست که لسینگ در باره روشنفکرانی بیانیه صادر میکند که به نام دانش یا هنر بیرحمانه اشخاص ساده لوح را که قادر به دفاع از خود نیستند استثمار میکنند. پیرنگ داستان در منطقه معدنی پرت برزیل به اوج دراماتیک میرسد که بن در آنجا میفهمد تنهاست از او سوء استفاده کرده و ترکش گفته اند و با سرنوشت فجیع خود روبرو میشود و داستان تراژیکش به انتها میرسد. مهدی غبرائی.

چند سالته هیجده. بن جواب را فوری نداد چون میترسید آنچه خوب از آن خبر داشت اتفاق بیفتد یعنی مرد جوان پشت شیشه محافظ که خودکار به دست داشت و فرم مربوطه را پر میکرد سر بردارد و با حالتی که برای بن آشنا بود براندازش کند. کارمند جوان جلوی لبخند بی صبرانه خود را نگرفت اما حالت تمسخر نداشت. بن مرد قد کوتاه چارشانه و حداقل استخوان درشتی به نظر میرسید ــ کتی پوشیده بود که به تنش زار میزد ــ و دست کم چهل ساله نشان میداد. آنهم با آن صورت! صورت پهنی بود با خطوط مشخص نیرومند دهانی که به پوزخندی گشاد بود ــ چه چیز را این همه مضحک میدید ــ دماغی پخ با پره های رو به بالا چشمهایی سبزفام مژه هایی حنایی زیر ابروهای سیخ سیخ حنایی. ریش کوتاه نوک تیز مرتبی داشت که به صورتش نمیآمد. موهای سرش زرد بود و انگار مثل پوزخندش برای یکه خوردن و عصبانی کردن مردم آن آرایش را داشت چون دراز بود و با در هر دو سو طره های سفت و سخت داشت انگار تقلید مضحکی از آرایش مد روز باشد. قوز بالای قوز این که صدای آمرانه ای هم داشت آیا داشت کرم میریخت کارمند همانجور سراپا براندازش میکرد چون حس میکرد کفرش دارد درمیآید. با کج خلقی گفت: نمی شود هیجده ساله باشی. زود باش سن واقعیت را بگو. بن ساکت بود. با تمام ذرات وجود هشیار بود و میدانست خطر پیش آمده است آرزو کرد کاش به اینجا که میتوانست دیوارهای خود را دورش ببندد نیامده بود. برای اطمینان از عادی بودن خود به صداهای بیرون گوش میداد. چند کبوتر روی درخت چناری در پیاده رو بغبغو میکردند و فکرش پیش آنها بود که چطور با پنجه های صورتی به ترکه ها چنگ انداخته اند و حس میکرد این پنجه ها میتوانند به انگشتهایش بچسبند آنها به آفتابی که بر پشتشان میتابید راضی بودند. توی ساختمان صداهایی بود که نمیفهمید تا یکی یکی از هم جداشان کند.

در این بین مرد جوان روبرویش منتظر بود خودکار را در دستی گرفته بود و لای انگشتهایش میچرخاند. تلفنی درست کنارش زنگ زد. در هر دو طرفش زنها و مردهای جوانی پشت شیشه ها نشسته بودند. بعضیها از ابزاری استفاده میکردند که تق تق و تلق و تولوق میکرد و بعضیها به صفحه هایی که کلماتی در آن پیدا و ناپدید میشد نگاه میکردند. بن میدانست هر کدام از این ماشینهای صدادار شاید دشمن او باشند. حالا کمی به یک طرف جابجا شد تا از عکس خودش توی شیشه که آزارش میداد خلاص شود و این آدم را که از دستش کفری شده درست نبیند. گفت: بله من هیجده سالمه. یقین داشت سه زمستان پیش که رفته بود مادرش را پیدا کند ــ پیششان نمانده بود چون پل برادر منفورش آمده بود ــ مادرش با کلمات درشت روی کارتی نوشته بود: نامت بن لاوت است. نام مادرت هریت لاوت نام پدرت دیوید لاوت. چهار خواهر و برادرت عبارتند از: لوک هلن جین و پل. آنها از تو بزرگترند. تو پانزده ساله ای. نوشته شده بود: تاریخ تولد . نشانی منزل . آن کارت چنان بن را از سرخورده و کفری کرده بود که آن را از مادرش گرفته و دوان دوان از خانه رفته بود.

اول روی نام پل را خط خطی کرد بود بعد بقیه را خط زده بود. بعد که کارت از دستش به زمین افتاده بود آن را برداشته و پشتش را نگاه کرده و روی همه شان با خودکار مشکی خط کشیده بود به نحوی که فقط خطهای درهم برهم دیده میشد. اما آن شماره یعنی پانزده سال مدام در سئوالهایی که از او میکردند به او یادآوری میشد: چند سالته و چون فهمید خیلی مهم است آن را به خاطر سپرد و وقتی هر سال کریسمس میشد و هیچکس یادش نمیرفت یکسال به آن میافزود.

حالا شانزده ساله ام. حالا هفده ساله ام.

و حالا چون سه زمستان گذشته هیجده ساله ام. خب پس کی به دنیا آمدی هر روز که از آن خط زدن خشماگین کارت با خودکار مشکی میگذشت بیشتر میفهمید چه اشتباهی کرده است. با آن عصبانیت خرکی کارت را به کل خراب کرده بود طوری که دیگر نمیشد ازش استفاده کرد. اسم خودش را میدانست. هریت و دیوید را هم میدانست و اسم خواهرها و برادرهایش که آرزوی مرگش را داشتند برایش مهم نبود

یادش نبود کی به دنیا آمده است. همچنان که به هر صدایی گوش میداد شنید که در آن اداره سر و صدا ناگهان اوج گرفت چون در صفی که مردم جلوی یکی از باجه ها بسته بودند زنی بنای جیغ و داد سر کارمندی گذاشت که با او مصاحبه میکرد و به همین علت داد و بیداد بلند شد و تمام صف به جنب و جوش درآمد و بقیه هم بنا کردند به غر زدن و بعد کلمات کوتاهی مثل مادرسگ و گه لوله به گوش رسید ــ اینها کلماتی بود که خوب میشناخت و ازشان میترسید. رگه سرد ترسی از پشت گردن به ستون فقراتش دوید. مردی که پشت سرش بود حوصله اش سر رفته بود. گفت: اگر شما تمام روز وقت داری من ندارم. کی به دنیا آمدی چه تاریخی گفتن این حرف مشکل را به وقت دیگری موکول کرد: بفرما شناسنامه ات را پیدا کن. برو دفتر ثبت احوال. آنجا روشن میشود. کارفرمای قبلی را نمیشناسی. نشانیت را نمیدانی. تاریخ تولدت را نمیدانی.

پس از این حرف چشم از صورت بن برداشت و به مردی که پشت سرش بود اشاره کرد جلو بیاید و بن را نادیده بگیرد و بن که بدجوری به تله افتاده بود و ترس برش داشته بود و اساس میکرد همه موهای تنش و سرش سیخ شده است یکراست داشت از اداره بیرون میرفت. بیرون پیاده رو بود و مردم در رفت و آمد خیابانی کوچک بود پر از اتومبیل و زیر درخت چنار کبوترها دور نیمکتی بیخیال بغبغو میکردند و دانه برمیچیدند.

در یک سر نیمکت نشست سر دیگر نیمکت زن جوانی نشسته بود که اول گوشه چشمی به او انداخت و بعد نگاهی دیگر و اخم کنان رفت و با نگاهی که بن میشناخت و انتظارش را داشت چند بار سر برگرداند و نگاهش کرد. از او نترسیده بود اما گمان میکرد به زودی میترسد. مثل کسی که فراری شود سراپا شتاب و دستپاچگی بود. رفت توی مغازه ای و باز به پشت سرش نگاه کرد. بن گرسنه اش بود. پول نداشت. قدری خرده نان برای کبوترها روی زمین ریخته بودند. به عجله آنها را جمع کرد و نگاهی به دور و برش انداخت: قبلا هم از این بابت سرزنشش کرده بودند. حالا پیرمردی آمد و روی نیمکت نشست و نگاه طولانی خیره ای به بن انداخت اما تصمیم گرفت برخلاف حکم غریزه اش خود را به دردسر نیندازد. چشمهایش را بست.

آفتاب روی دانه های ریز عرق صورتش میدرخشید. بن همچنان نشست و به فکر افتاد که چطور باید سراغ پیرزن برود چون از بن مایوس میشود. او گفته بود بن برود به این اداره و حقوق بیکاری بگیرد. یاد او لبخند به لبش آورد ــ این لبخند با پوزخندی که کفر کارمند را درآورده بود خیلی فرق میکرد لبخند بر لب نشست لبخند خفیفی که دندانهایش را از لای ریش مینمایاند و تماشا کرد که چطور پیرمرد بیدار شد عرق را که روی صورتش راه افتاده بود پاک کرد و گفت: چیه این دیگه چیه انگار که او را یاد چیزی انداخته باشد. و بعد برای آنکه خود را از تک و تا نیندازد به تندی به بن گفت: خیال میکنی به چی میخندی

بن نیمکت و سایه درخت و همنشینی با کبوترها را رها کرد و حدود سه کیلومتر در خیابانها راه رفت و میدانست که راه را درست میرود. حالا به یک دسته بلوک آپارتمانی نزدیک میشد. یکراست رفت طرف یکیشان و توی آن دید که آسانسور فس فس و غژغژکنان دارد پایین میآید و دلش میخواست واردش شود اما ترس از آسانسور باعث شد راه پله ها را در پیش بگیرد. یک دو سه یازده پاگرد سرد خاکستری پلکان در حالیکه صدای غژغژ و وژ وژ آسانسور را از آن سوی دیوار میشنید. در هر طبقه چهار در بود. یکراست به طرف یکی رفت که بوی نافذ گوشت پخته از آن میآمد و دهانش را آب میانداخت. دستگیره را چرخاند جیرجیرش را درآورد و کنار ایستاد و به حال انتظار به در زل زد تا باز شد. دم در پیرزن لبخند به لب ایستاده بود. گفت: آه بن تویی و دست دورش حلقه کرد و او را به درون برد. توی آپارتمان ایستاد و کمی قوز کرد به دور و برش نگاهی انداخت اول از همه به گربه پلنگی گنده ای که روی دسته مبلی نشسته بود. موهای گربه سیخ شد. پیرزن رفت طرفش و گفت: خب خب مشکلی نیست پیشی. و هراس گربه زیر دست آرامبخشش کم شد و بدل به گربه نازی شد. حالا پیرزن با همان حرفها سراغ بن رفت: خب بن مشکلی نیست بیا بنشین. بن چشم از گربه برداشت اما احتیاطش را از دست نداد و زیرچشمی او را پایید. پیرزن در این اتاق زندگی میکرد. روی اجاق گاز قابلمه ای آبگوشت بود و بوی همان توی پاگرد به مشام بن رسیده بود. پیرزن باز گفت: مشکلی نیست بن. و توی دو تا کاسه با ملاقه آبگوشت کشید و چند تکه نان کنار یکی برای بن گذاشت و کاسه خود را روبرویش گذاشت و با قاشق قدری از آن در یک نعلبکی برای گربه ریخت و روی زمین کنار صندلی گذاشت. اما گربه از جا نجنبید: آرام نشست و چشم از بن برنداشت. پایان نقل

تاریخ بهنگام رسانی هجری خورشیدی ا. شربیانی.