Find Kämmenenkokoisia Tarinoita Translated By Yasunari Kawabata Document

set of poingnant, breif, sad gems that spans fifty years of Kawabata's career, with almost all the stories between two to five pages, They're very silent, still stories but deeply insightful, I won't claim there were no duds, but the mood of the collection as a whole is incredible, I read a number of Kawabata's novelsSnow Country, Beauty and Sadness, The Sound of the Mountain, and Thousand Craneswhile saving his collection of very short stories, known as PalmoftheHand Stories so small they can fit in the palm of your hand, for later.
The stories are supposed to be where Kawabata truly finds his form, which, having read them at last, I find to be true,

Some of the stories were better and more memorable than others The Jay, for example, is close to perfect, Yet the form of these storiesthe way they are constructed, and what they can say with minimum wordsis what is so particularly beautiful about them, هلا بسطت راحة يدك طاوعني واطمئن بأنها تتسع لقصص " كاواباتا" الساحرة
لا تبدي إندهاشا إذا ما رأيت بحيرة صغيرة براحة يدك تتراقص على سطحها زهور اللوتس المتفتحة وقد يرتجف وجه القمر بجوارها. . تزوغ عيناك إلى شلال المياة الدافقة من قلب جبال بعيدة تعانق نجوم ملتمعة في سماء صافية
تبزغ على اطراف أصابعك ثمار التوت الفضي لن تقاوم إلا أن تلتهمها سريعا
كل ذاك يتناغم مع العاطفة الإنسانية تناغما بديعا تنبض الطبيعة بمشاعر مرهفة فتقف أمام اللقاءات الخاطفة. . وتلك التي لم تكتمل. . تستند على جدار الصمت كل الكلمات التي لم تقل. .
حزن شفيف ناعم يكسو وجه القصص بالوداعات الموجعة. .
الموت حاضر شبح يلوح بالأفق البعيد تنعكس صورته الشاحبة على اللوحة كاملة .
الآن يمكنك أن تقبض يدك هل تعلم بأن حجم قبضتها بحجم قلبك. . أجل
لابد وأنك أدركت أين غدت تلك القصص بتلك اللحظة فهى لم تعد براحة يدك Another annotation from my MFA/Creative Writing work at Goddard this semester:

Talismans Inside Koans Masquerading as Fairy Tales: Yasunari Kawabatas PalmoftheHand Stories

The toss of a silver coin determines whom a boy should marry, but a sparrow shows the boy that in his next life he will marry a sparrow.


A vision is had, and something that might be considered a lesson or generalization about human existence is impartedi, e. , dont worry about marrying the girl, because in your next life youll marry a loving sparrow whos got your back even now, So perhaps the moral is, maybe, dont worry in general, because youre going to die anyway, and then youll be in another world, . . maybe

Its hard to say, Its often hard to say, What exactly are these PalmoftheHand Stories by Yasunari Kawabata Fairy tales Koans Allegories One could take them as a hybrid form of fairy tale or allegory, given their concluding morals, their simple narration and the magical images that Kawabata invokes: the talking sparrow in "The Sparrows Matchmaking", the man in a distant land who was tormented by the sounds of his abandoned wife and daughter in "Love Suicides", and the image of the womanasfrog climbing down a rock face to induce fertility in "The Sliding Rock"are only a few of many examples.


But fairy tales or allegories dont, as a rule, have morals that are as slippery as eels to decipher, Kawabatas tales are like koans masquerading as fairy tales, and often his use of a talismani, e. , an object that is laden with meaning, if not something producing apparently magical or miraculous effectsis the only clue he gives to unlock these fairytale enigmas,

"Riding Clothes,"with Kawabatas use of riding clothes to represent a girls only happy memory of childhood as she rode through the country with her uncle and cousin, is one of the easier talismans to decipher.
Many other stories in Kawabatas collection are far more difficult to decipher, but the deceptive clarity of his simple narratives cause a reader to go crosseyed trying to figure out the moral, and thats why the talismans stand out in stark relief: We grasp at them like drowning people clutching at rocks, trying to grab a foothold onto a given tales meaning.
In so doing, we are forced to read slowly, And reread. And delve deeper, making the experience more profound than any simple fairy tale,

Take, for example, "The Neighbors, " In this story, Kawabata gives great emphasis to two talismans: the necklace of beads given to Yukiko by her father and the pair of kites being fed by hand by the deaf, old couple living in a separate wing of the house into which Yukiko and her husband have just moved.
The necklace as a talisman isnt hard to decipher, per se: Kawabata writes that “As her fathers prized curious, these dragonfly jewels symbolized for Yukiko the emotion of parting from her parents”.


Extending the import of this talisman, after her bridal night, Yukikos husband embraces her, and the thread binding these precious beads snaps, The newlyweds then work together to restring the beads, given that Yukiko doesnt remember how she and her father originally strung them, A tie to her father is broken, and a new tie with her husband has been forged with the restringing,

If it ended there, the story would be easy to decipher, And simplistic. But Kawabata then shows the newlyweds interrupting the old couples feeding of the kites, as their approach startles the birds into flying off, And it is clearly an interruption: The old couple were “not even trying to hear” as the newlyweds spoke to them, The old mans greeting is scarcely welcoming and could be rightly interpreted as meaning “were fine, just leave us alone:” “Old deaf folks like usyou can think of us as not being here.
But we like to see young people, We wont make any trouble for you, but we wont hide ourselves away”,

The story ends with the newlyweds leaving so as to let the kites finish their breakfast, It is clearly the newlyweds who are “in the: way,” not the old couple, who have said quite plainly that they like to see young people but seem to have no inclination to socialize with them.


The feeding of kites is pregnant with social interplay, The stringing of a necklace is another talisman that speaks to the ties between old and young at different stages in their lives, What do the two talismans say about each other, and about the storys moral In the storys beginning, the old couples son tells the newlyweds that their youth will be a tonic to his parents: “Itll be like a flower suddenly blooming alongside the old folks,” he says.
“ both the old house and the old folks will be bathed in the sunshine of your youth”,

Or not. The old folks are just fine without splashing about in a youth bath, Theyre sitting and sunning themselves and feeding ham omelette to kites, Is the necklace, then, a talisman meant to underscore the fact that youth must sever its ties to age, and that age can also live a full life without attachment to youth

Or what about the house under construction in "BambooLeaf Boats"Is the house a talisman that stands for the “obstinate” nature of the family Akiko had almost married into, with “no gentleness about it”Its construction had been stopped during the war, just as the war might have stopped Akikos marriage, due perhaps to her fiance dying in the war or a cessation of the “wartime sentimentality” that might have caused him to marry a polioinflicted cripple.


He doesnt give up meaning easily, this Kawabata, He gives his readers brains a workout, In the end, the meaning of these types of koans masquerading as fairy tales are rarely clearcut, but because Kawabata has given us such rich talismans to chew on, his readers are given tiny stories that are thick with potentialperhaps even multiplemeaning.
They are maddening, and they are satisfying,
Οι Ιστορίες της παλάμης είναι θλιμμένες ιστορίες θα έλεγα.
Οι ανολοκλήρωτες σχέσεις, ο έρωτας, ο θάνατος και οι κοινωνικές συμβάσεις τα θέματά του.
Ποιητική γραφή, υπαινικτική. Τα περισσότερα δεν λέγονται αλλά κρύβονται πίσω από την έκφραση του πρωταγωνιστή. Πίσω από μια τελεία.
Κατά τη γνώμη μου αν και είναι μικρό βιβλίο, καλό θα ήταν να διαβαστεί σιγάσιγά ας είναι και παράλληλα με κάτι άλλο. حسنا. . كنت أرغب بمنحها نجمتين على الأقل لبراعة تصوير ملامح البيئة اليابانية القديمة وكيف يجعل القارئ يرى ويستشعر أجواء هذه البيئة ويلمسها بطبيعتها وطقوسها حية وحقيقية. .
لكن عندما يتصاعد احباطي من البداية للنهاية وأنا أقرأ قصة تلو قصة دون أن أجد أي معنى لأي منها!! باستثناء البعض كانت غالبية القصص أشبه بالهذيان حتى أنني عدة مرات نمت بسببها. . اضافة إلى أن الكثير من تصرفات الأشخاص وردود أفعالهم غريبة وغير مفهومة. . هذا جعلني أقيمها بنجمة. .
ليس غموض ولا رمزية. . بل ربما هناك حاسة سابعة يجب أن يمتلكها الانسان حتى يستطيع أن يقرأ أمثال هذا اللون من الأدب. .
أستطيع أن أستوعب أن يكون كل نص من هذه النصوص موجودا ضمن رواية لكن لا أفهم دوره كقصة. . 掌の小説 Tenohira no Shōsetsu Palmofthehand Stories, Yasunari Kawabata

PalmoftheHand Stories is the name Japanese author Yasunari Kawabata gave to more thanshort stories, The earliest story was published inwith the last appearing posthumously in, The stories are characterized by their brevity some are less than a page long and by their dramatic concision,

تاریخ نخستین خوانش: روز هجدهم ماه آگوست سالمیلادی

عنوان: داستانهای کفدستی نویسنده: یاسوناری کاواباتا مترجم: محمدرضا قلیچ خانی تهران: کتابسرای تندیسدرص شابکموضوع: داستانهای داستانک های نویسندگان ژاپنی سدهم

داستانها کوتاه و بسیار دل نشین و خیال انگیز هستند انگار کنید بازگشت صداهایی باشند که نگارنده ی آنها پیشتر شنیده و خود نیز آنها را کوتاهتر کرده این داستانها گاه خیالی گاه واقعی و یا روایتی از زندگی خود نویسنده گویای علاقه ی همیشگی کاواباتا به کوتاه نگاری و فشرده کردن پیرنگ داستان هستند داستانهای تنهایی عشق گذر عمر و مرگ درونمایه ی داستانها را شکل میدهند داستانهای کفدستی بازتابش گستره ی شگفتآور آثار و نیز پیچیدگی روحی و روانی یکی از برجسته ترین استادان داستان کوتاه سده ی بیستم میلادی است

نقل نمونه متن: نقطه ی روشن:میلادی پاییز بیست وچهار سالگی ام دختری را در مهمانخانه ای ساحلی دیدم در این دیدار بود که به او علاقمند شدم دختر ناگهان سرش را بلند کرد و با آستینهای کیمونویش صورتش را پوشاند وقتی متوجه حرکتش شدم احساس کردم که حتما دوباره مرتکب همان عادت بد همیشگی ام شده ام دستپاچه شدم و با شرمندگی زیاد گفتم: بهت زل زده بودم درسته آره, . . ولی اشکال نداره. لحن ملایمی داشت و در کلمه هاش شادی و نشاط موج میزد نفس راحتی کشیدم اذیتت کردم مگه نه نه اشکالی نداره ولی اصلا خودت رو ناراحت نکن. آستینش را پایین آورد از قیافه اش معلوم بود دارد سعی خودش را میکند تا دوباره نگاهم کند برگشتم و به دریا خیره شدم مدت مدیدی است که عادت دارم وقتی کسی کنارم مینشیند به او زل بزنم بارها تصمیم گرفته ام تا این عادت را ترک کنم ولی متوجه شده ام که نگاه نکردن به صورت دوروبریهایم بسیار کار سختی است هربار که میدیدم دارم این کار را میکنم خیلی از خودم بدم میآمد شاید علتش این بود که در بچگی پدر و مادرم را از دست داده بودم و از زادگاهم دور افتاده و مجبور شده بودم با دیگران زندگی کنم و تمام وقتم صرف خواندن نگاهشان شده بود احساس میکردم همین امر باعث شده این عادت در من شکل بگیرد

زمانی سعی کردم بفهمم آیا این عادت پس از جدا شدنم از خانواده شروع شده یا پیش از آن هم حتی در زادگاهم آن را داشته ام ولی نتوانستم چیزی به یاد بیاورم که این مسئله را برایم روشن کند بگذریم همینکه نگاهم را از دختر برگرداندم متوجه نقطه ی روشنی در ساحل شدم که نور خورشید پاییزی ایجادش کرده بود آن نقطه ی روشن خاطره ای را در من زنده کرد که به سالها پیش برمیگشت بعد از فوت پدر و مادرم تقریبا ده سالی تک و تنها پیش پدربزرگم در منطقه ای روستایی زندگی میکردم

پدربزرگم نابینا بود سالیان سال روبروی منقلی در اتاقی رو به شرق مینشست هر از گاهی سرش را رو به جنوب میچرخاند ولی هرگز رو به شمال برنمیگراند وقتی از این عادت پدربزرگم آگاه شدم خیلی نگرانم کرد گاهی ساعتها مقابل او مینشستم و به صورتش زل میزدم تا ببینم حتی یکبار هم سرش را رو به شمال میچرخاند یا نه ولی پدربزرگم هر پنج دقیقه مثل عروسکی کوکی سرش را به راست میچرخاند و فقط به جنوب نگاه میکرد

غصه ام گرفت کارش غیرعادی بود در سمت جنوب نقطه ی روشنی بود که گفتم شاید حتی برای فردی نابینا اندکی روشنتر به نظر میرسد حال که داشتم به نقطه ی روشن در ساحل نگاه میکردم یاد نقطه ی روشنی افتادم که فراموشش کرده بودم آن روزها به صورت پدربزرگم خیره میشدم تا بلکه سرش را به سمت شمال برگرداند و چون نابینا بود اغلب چشم از او برنمیداشتم تازه فهمیدم آنکار باعث ایجاد این عادت در من شده است پس این عادت را از زادگاهم همراه داشتم و غرض و مرضی در کار نبود با این حساب اشکالی نداشت به علت داشتن این عادت برای خودم دلسوزی کنم این افکارها باعث شد از شادی در پوست خود نگنجم ــ بیشتر از آن جهت که با تمام وجود آرزو داشتم در نظر آن دختر پاک جلوه کنم

دختر دوباره گفت: عادت که کرده م ولی هنوزم یه کمی خجالت میکشم, تلویحی میگفت میتوانم دوباره به صورتش زل بزنم حتما پیش خود میگفت که پیشتر رفتار خوبی با او نداشته ام نگاهش کردم با چهره ای باز سرخ شد و نگاهی معنادار به من انداخت صورتم با گذشت روزها و شبها تازگیش رو از دست میده پس نگران چیزی نیستم. لحن بچگانه ای داشت لبخندی زدم حس کردم ناگهان نوعی صمیمیت وارد رابطه مان شد دلم میخواست به آن نقطه ی روشن ساحل بروم و خاطره ی آن دختر و پدربزرگم را همراه خود ببرم. پایان نقل

تاریخ بهنگام رسانی هجری خورشیدی ا. شربیانی.