Procure Meridiano De Sangue Ou O Crepúsculo Vermelho No Oeste Depicted By Cormac McCarthy Distributed As Softcover
Μεσημβρινός ένας συγκλονιστικά λογοτεχνικός εφιάλτης.
Ένα χρονικό αφιερωμένο στην απόλυτη αποκτήνωση του ανθρώπου.
Μια φρικιαστική ελεγεία για την αληθινή κόλαση σε κάποιον άλλον πλανήτη με είδωλα και σφραγίδες απο καμμένη σάρκα και αίμα.
Ίσως, να περιγράφεται ο προορισμός των αμαρτωλών και σκοτεινών ψυχών.
Ίσως ο τόπος που θα βρεθούμε μετά το θάνατο μας όλοι. Εκεί που η ψυχή πετιέται σε ένα ιριδίζον ονειρικό σκηνικό αποκάλυψης, σε ένα ερημικό, πρωτόγονο πανόραμα που η ξηρασία ποτίζεται μόνο με αίμα για να παραμείνει καταραμένη.
Εκεί αντανακλάται η κατάσταση της ανθρώπινης ψυχής και αυτή είναι η παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία.
Στον μεσημβρινό του αίματος τα πάντα καθορίζονται απο τις ενέργειες των χαρακτήρωνανθρώπων.
Δεν υπάρχει πλοκή όπως ακριβώς και στην καθημερινή μας ζωή.
Δεν απέχει απο την εκπληκτική ομορφιά ή τη βαρβαρότητα που προκαλείται απο έναν ασυνείδητο πολιτισμό και επηρεάζεται απο ένα τυχαίο χάος το οποίο έχει αταβιστικά πάντα ενα πρότυπο.
Πόλεμος. Βία. Θάνατος. Εκφυλισμός.
Απο τα αρχέγονα τοπία μέχρι τα μεσαιωνικά βασανιστήρια που περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο είναι αναγνωρίσιμη μια μεγαλύτερη δύναμη.
Μια φυσική έλξη στην ελεύθερη θέληση και στα μονοπάτια του χάους που μας κάνει να αμφισβητούμε οτιδήποτε διαμορφώνει τις ασήμαντες ζωές μας και τις εποχές στις οποίες ζούμε.
Μια παραβολή είναι όλο το βιβλίο, μια αληθινή αλληγορία για απάνθρωπες στιγμές σε απάνθρωπες στιγμές.
Σε αυτό το έργο βασίζεται η ανθρωπότητα και θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη μου.
Είναι ένα ηλεκτροφόρο καλώδιο συνείδησης.
Δεν υπάρχει φίλτρο στην φρικωδία ή λογοκρισία.
Δεν υπάρχουν ήρωες.
Απλά μνημειακή ομορφιά και ανυπέρβλητη φρίκη σε κάθε σελίδα.
Ο συγγραφέας εκπέμπει ένα φως απο την ψυχή του, παρόλο που η γραφή του ξεκινάει στο σκοτάδι, φτάνει στο αιματοβαμμένο μεσημβρινό τοπίο της κοκκινωπής νύχτας και τελειώνει στο σκοτάδι.
Η δράση σε αυτό το ψυχοπαθητικό μυθιστόρημα ερημιάς εκτυλίσσεται στις περιοχές των συνόρων μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού.
Χρονικά είμαστε στην περιοδο.
Τοπικά βρισκόμαστε σε ένα αχανές τοπίο κόλασης στο οποίο διαπράττονται όλες οι βασανιστικές φρικαλεότητες ωμής βίας και θανάτου.
Σε αυτήν την κόλαση άρχει ο παντοδύναμος θεός Πόλεμος.
Μια βάρβαρη συμμορία μισθοφόρων και άγριων ιθαγενών αλωνίζει την κόλαση.
Είναι κυνηγοί κεφαλών. Σκοτώνουν ινδιάνους και εμπορεύονται τα κρανία τους.
Απο καποιο σημείο και μετά οι φόνοι δεν έχουν όριο.
Η λεγεώνα του αίματος χαράζει ένα μονοπάτι στην άγρια Δύση της Αμερικής και ξεκινάει την επική αναζήτηση θυμάτων,
κάθε φυλήςθρησκείαςχρώματοςφύλου ηλικίαςενοχήςαθωότητας.
Τα κομμένα κεφάλια συνεπάγονται χρήμα, ποτό, γυναίκες και απολαύσεις.
Η κτηνωδία σε όλο της το μεγαλείο κατοικεί στο μυαλό αυτών των τρομοκρατών, των ιπποτών της Αποκάλυψης που σκορπούν ακραία βιαιότητα, θάνατο και καταστροφή σε κάθε γωνιά της ερήμου.
Εκφυλισμένοι δολοφόνοι που ταξιδεύουν εξαθλιωμένοι και παρανοϊκοί αναζητώντας θύματα.
Ας πούμε πως σε αυτή την απάνθρωπη εσχατιά δεν υπάρχει τίποτα πιο καθημερινό απο εικόνες δέντρων
στα κλαδιά των οποίων κρέμονται νεκρά κατακρεουργημένα μωρά.
Απο ήρωες που φορούν στο λαιμό τους περιδέραια στολισμένα με κομμένα αυτιά θυμάτων και κρατούν στις τσέπες τους για γούρι αποξηραμένες ανθρώπινες καρδιές.
Εικόνες όπου τα στόματα των νεκρών είναι φραγμένα με τα γεννητικά τους όργανα.
Εικόνες που θρυμματίζουν την ψυχή του αναγνώστη.
Ανάμεσα σε αυτά τα όντα που είναι ζώα με μορφές ανδρών ξεχωρίζουν δυο φιγούρες διαφορετικές.
Ένα μικρό αγόρι απο το Τενεσί που το σκάει απο το άθλιο σπίτι του και ενσωματώνεται ως μαχητής επιβίωσης σε αυτή τη συμμορία.
Ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ.
Δεν αγάπησε και δεν αγαπήθηκε. Δεν ωρίμασε ποτέ, ενηλικιώθηκε μέσα στο αίμα και συναισθάνθηκε μόνο εφιάλτες.
Η άλλη φιγούρα που πρωταγωνιστεί και υπάρχει παντού είναι ο δικαστής Χόλντεν.
Ένα αποπνικτικά αξέχαστο πλάσμα αλλοτινό. Εμφανίζεται σχεδόν βιβλικά στην έρημο όταν η συμμορία βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλης ανάγκης και προσφέρει βοήθεια.
Όλα τα μέλη της ομάδας ισχυρίζονται πως τον γνωρίζουν απο κάποια ξεχασμένη εποχή.
Ο δικαστής έχει μια φιλοσοφική άποψη της ακραίας βίας του. Είναι τερατώης, σατανικός, πολύγλωσσος, μορφωμένος, αινιγματικός και σίγουρα πολύ μεγαλύτερος ηλικιακά απο την ίδια τη ζωή.
Κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας ως είδωλο ενός στοιχείου της φύσης που οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να μην σκέφτονται την ύπαρξη του .
Σας θυμίζει κάποιον
Έχω καταβροχθίσει πολλά βιβλία διαφόρων ειδών, αυτή η βάρβαρη ποιητική οδύσσεια του Μακ Κάρθυ με συνεπήρε εξοντωτικά.
Αυτός ο μεσημβρινός τίτλος που ίσως να είναι οος παράλληλος, η γραμμή μεταξύ πολιτισμού και κόλασης συνόρων, είναι μια άγρια πτώση στα ανθρώπινα βάθη γεμάτη δύναμη και μεγαλοπρέπεια.
Ένα αριστούργημα που καταγράφει τις πεποιθήσεις για τις ανθρώπινες ιδιότητες που καθορίζουν τις έννοιες της τραγωδίας, της κάθαρσης και της επικράτσης του κακού σταθερά, σε κάθε εποχή και μέρος της ιστορίας της γης.
Επικράτηση του κακού ουσιαστική και καθολική δίπλα μας, μέσα μας, όχι εκτοπισμένη στις διαφορες θρησκευτικές κρίσεις.
Όσο μακριά κι αν φαίνονται τα σύνορα του Μεξικού τοο συγγραφέας έχει να πει κάτι πολύ σημαντικό.
Διαβάστε το.
Και θυμηθείτε τον δικαστή.
Χορεύει πάντα και δεν πεθαίνει ποτέ!!
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς. Brutal and Poetic at the same time, . . Just changed it to a five star, what the h, . . This book is monumental.
Seems like a contradiction, brutal and poetic, but somehow it works,
The story is bleak, dark, bloody but also filled with beautiful descriptions of the countryside, the desert, the people in the book, The colorful Judge is some character,
Tough book, not sure I took it all in and had to take some breaks during the read, but hey, it's Cormac McCarthy, . . a grand writer he is,
It was evening of the following day when they entered San Diego, The expriest turned off to find them a doctor but the kid wandered on through the raw mud streets and out pas the houses of hide in their rows and across the gravel strand to the beach.
. . Loose strands of ambercolored kelp lay in a rubbery wrack at the tideline, A dead seal. Beyond the inner bay part of a reef in a thin line like something foundered there on which the sea was teething, He squatted in the sand and watched the sun on the hammered face of the water, Out there island clouds emplaned upon a salmon colored othersea, Seafowl in silhouette. Downshore the dull surf boomed, There was a horse standing there staring out upon the darkening waters and a young colt that cavorted and trotted off and came back,
Based on historical events that took place on the TexasMexico border in thes, we follow and witness the grim and bloody coming of age of the Kid, a fourteenyearold Tennessean who stumbles into a nightmarish world where Indians are murdered and the market for scalps is thriving.
. .
They rode on and the sun in the east flushed pale streaks of light and then a deeper run of color like blood seeping up in sudden reaches flaring planewise and where the earth drained up into the sky at the edge of creation the top of the sun rose out of nothing like the head of a great read phallus until it cleared the unseen rim and sat squat and pulsing and malevolent behind them.
The shadows of the smallest stones lay like pencil lines across the sand and the shapes of the men and their mounts advanced elongate before them like strands of the night from which they'd ridden, like tentacles to bind them to the darkness yet to come.
They rode with their heads down, faceless under their hats, like an army asleep on the march, By midmorning another man had died and they lifted him from the wagon where he'd stained the sacks he'd lain among and buried him also and road on, In David Foster Wallace's posthumous essay collection sitelinkBoth Flesh and Not there's a little piece called "Five Direly Underappreciated US Novels gt," and Wallace goes off on paragraphlong defenses of some books he likes "Bleak but gorgeous," he says of sitelinkOmensetter's Luck, "like light through ice.
" But when he gets to Blood Meridian there's just this one line under it:
"Dont even ask, "
Unfortunately everyone did anyway and this book, where you can identify the good guys as the ones who haven't actively killed any babies or puppies yet, is considered a Great American Novel by people who are probably no fun at parties at all.
Based on a true story about how everyone is terrible and life is torment, and also sitelinkthis guy's diary which sounds like a joy, Blood Meridian has more in common with sitelinkInferno and sitelinkParadise Lost than any specifically earthly matters.
It feels more like a tour of Hell than of the Southwest circa, and the monumental Judge Holden is the best Satan since Milton's, a relentlessly amoral force who insists on only two things: war and science.
Like Milton's Satan, he gets all the best lines:
Whatever exists without my knowledge exists without my consent, . . Only nature can enslave man and only when the existence of each last entity is routed out and made to stand naked before him will he be properly suzerain of the earth.By the way, and watch what happens next:
What's a suzerainMcCarthy does that after many of the Judge's speeches just poking at them, and poking at his own tendency toward highfalutin' language while he's at it.
A keeper, A keeper or overlord.
Why not say keeper then
No one forgets the horror of this book, but almost everyone forgets that it's funny,
But McCarthy does share Milton's terrible force and authority with language, And, while we're making comparisons, David Foster Wallace's tendency to play "fuck you" with a thesaurus, What I learned about how to read him: a do it slowly b don't worry overmuch about all the words you don't understand, Although it is nice to read on a Kindle so you can look at least some of them up, And take some pleasure in the moments when McCarthy describes "a urinecoloured sun," or "a solitary lobo, perhaps gray at the muzzle, hung like a marionette from the moon with his long mouth gibbering.
"
Yes, this is a brutal book, Tough to read. But it's very good, And I don't even mean that sort of book where you're like ugh, I guess it's good, I wish it was also enjoyable to read.
You do get that feeling sometimes, but it fades as you go, By the end, the weirdest thing happens: as the climax hits you're actually excited, You're hoping the good guys, such as they are less bad win, Of all things, this book made me sad to realize I was near the end of it,
I'm not sure this is a Great American Novel, just because I'm not altogether convinced it takes place in America, This America looks a lot like an Inferno, But it is great.
Blood Meridian Charades
One of the things Cormac McCarthy enjoys is dead babies, but another is writing "like some" and then something insane, He stole this from sitelinkFaulkner, In this game, you pick anything that comes after "like some," and then try to act it out, If your friends don't get it, everyone drinks! Here, I've picked out a few to get you started:
Like some, . .
"Loutish knight beriddled by a troll"
"Pale and bloated manatee surfaced in a bog"
"Queer unruly god abducted from a race of degenerates"
"Egregious saltland bard"
"Land of some other order out there whose true geology was not stone but fear"
I put a much longer list sitelinkin a comment below.
Have fun and keep it clean!,