Gain Access To Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα Engineered By Konstantinos Theotokis Disseminated As Pamphlet

ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα είναι ένα μικρό σχετικά αφήγημα που περιγράφει τα σχέδια και τα καμώματα του κατοίκου ενός Κερκυραϊκού χωριού, με το παρατσούκλι Καραβέλας. Ο ιδιόρρυθμος αυτός άνθρωπος θα τύχει χλευασμού και κοροϊδίας από σχεδόν ολόκληρο το ύπολοιπο χωριό.

Οι κύριοι χαρακτήρες του μυθιστορήματος είναι ο Αργύρης, ένας παχύς και φιλάσθενος μεσήλικας άνδρας, που είναι όμως ο αρχηγός της οικογένειας των Στατήριδων και κοιτάζει μόνο το κέρδος και το δικό του όφελος, ο άβουλος και αδιάφορος αδερφός του Γιάννης που υπακούει σε ό,τι του πει ο αδερφός του, η γυναίκα του Γιάννη, Μαρία, μία γυναίκα γλωσσοκοπάνα μα και αρκετά όμορφη, την οποία έχει λιμπιστεί ο Καραβέλας, και η Χρυσάνθη, η γυναίκα του Αργύρη, πολύ πιο χαμηλών τόνων από τη Μαρία, που όμως δεν διστάζει να τσακώνεται μαζί της αρκετά συχνά, με βασικό παράπονό της ότι στενοχωρεί τον άντρας της, τον Αργύρη.

Ο Θωμάς, γνωστός σε όλη το χωριό με το παρωνύμιο Καραβέλας ο ίδιος δεν θέλει ούτε να το ακούει και εξαγριώνεται με όποιον τον αποκαλεί έτσι, στην αρχή του αφηγήματος χάνει τη γυναίκα του. Δεν είχε παιδιά μαζί της και καθότι ο ίδιος είναι ένας εύρωστος εξηντάρης σχεδιάζει να ξαναπαντρευτεί. Ξεγελιέται, όμως, από τον Αργύρη και δεν γράφει το σπίτι του στα ανήψια του, αλλά κάνει συμφωνία μαζί του για να του δίνει αυτός ένα ποσό και να εμευταλλεύεται το διπλανό κτήμα.

Το αποτέλεσμα είναι να παγιδευτεί σε μια ζημιογόνα για τον ίδιο συμφωνία, ενώ τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα λόγω του έρωτα του για τη Μαρία. Η Μαρία τον οροϊδεύει συνέχεια και τον περιπαίζει, αυτός προσπαθεί ανεπιτυχώς να τη βιάσει. Οι κοπέλες του χωριού επίσης τον φωνάζουν Καραβέλα, και μετά από κάποιο σημείο αρχίζει να τρελαίνεται. Ρίχνει ζιζάνια στο χωράφι των Στατήριδων, ενώ ενθαρρύνει τον γιο του Αργύρη, Ανδρέα να ικανοποιήσει τον έρωτα του με την ξαδέρφη του Αμαλία, για να εκδικηθεί με αυτόν τον τρόπο τον Αργύρη, που δεν θέλει να χαλάσει το συμβόλαιο μαζί του και τη Μαρία που τον περιπαίζει.

Το τέλος του Καραβέλα είναι φρικτό, αφού όταν βλέπει ότι δεν τον σηκώνει το χωριό, προσπαθεί ανεπιτυχώς να φύγει στην πόλη και να πάει σε ένα πτωχοκομείο. Επιστρέφει στο χωριό, όπου τα πράγματα δεν έχουν καλυτερεύσει και αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του και να κρεμαστεί. Στο τέλος όλο σχεδόν το χωριό τον καταριέται και φτύνει το άψυχο σώμα του, τα παιδιά συνεχίζουν να γελούν μαζί του και τον θάβουν όπως όπως σε ένα απόμερο μέρος του νεκροταφείο, καθότι αυτόχειρας. Μόνο η αδερφή του και ο νοδάρος του χωριού που επίσης έχει παράπονα από τις κόρες του, την Μαρία και την παπαδιά φαίνεται να τον συμπαθούν.

Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το μυθιστόρημα, όμως δεν είναι άσχημο έργο σίγουρα, η ζωή στο χωριό περιγράφεται αρκετά παραστατικά από τον Θεοτόκη. Ορισμένες φορές κάποια καμώματα του Καραβέλα προκαλούν γέλιο. Σίγουρα όμως, παρά τα πειράγματα που υφίσταται, δεν μπορείς να τον συμπαθήσεις σαν χαρακτήρα όταν επιχειρεί να βιάσει τη Μαρία και πριν καλάκαλά πεθάνει η γυναίκα του αρχίζει να κάνει σχέδια για τη ζωή του, μετά τον θάνατό της. Όπως παρομοίως δεν μπορείς να συμπαθήσεις τους υπόλοιπους βασικούς χαρακτήρες, τον συμφεροντολόγο Αργύρη και την ψωροπερήφανη Μαρία. Toν εκοίταξε μια στιγμη με συμπονετικό βλέμμα και του χαμογελασε με την ακρη του χειλιού της και του πε
Δύστυχε
Και η όψη του Καραβέλα εξαστέρωσε μεμιας, ένας αναστεναγμός παρηγοριάς εβγήκε απο τα στήθη του, εκοίταξε για πολλή ωρα τη Μαρία και το μάτι του εδάκρυσε



Δεν ξερω τι άλλο να πω για τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, τον αγαπώ απο μικρό παιδι, οταν ειχα διαβάσει Οι σκλαβοι στα δεσμά τους, ειναι τοσο διορατικος, τοσο ευφυης τοσο αληθινος στη γραφή του, τοσο αξεπέραστος, Τον θεωρω απο τους

πιο υποεκτιμημένους συγγραφεις της γενιας του, και αρκετα ανωτερο των "σταρς" της λογοτεχνικής εκεινης γενιάς.

Η ζωη και ο θανατος του Καραβελα, που τον τιτλο του τον γνωριζα απο την ερτ μου φαινεται πως εχει γυριστει σειρα και θα ασχοληθω να την ψαξω τωρα που τελειωσα αυτο το καταπληκτικο βιβλιο μιλαει για εναν ανθρωπο μοναχικο που του τα παιρνουν ολα. Εχει ομως κι αυτος το μεριδιο ευθυνης του. Οταν ειμαστε νεοι θεωρουμε τους εαυτους μας αφθαρτους, αιωνιους, εχουμε την αλλαζονεια της νιοτης και της ρωμης, ετσι και ο Καραβελας ειχε σπιτι ειχε γυναικα δεν ηταν ευχαριστημενος ηθελε κι αλλα και ποσο αδυναμοι ειμαστε μπροστα στην κολακεια που λεει κ ο Ντοστογιεφσκι συμβαινουν διαφορα πραγματα και τα χανει ολα με τον ενα ή τον αλλο τροπο, με τη μια ή την αλλη εννοια, γυρνωντας πισω βλεπει ή, θα επρεπε να δει οτι δεν υπαρχει πιο αληθινο πραγμα απο την οικογενεια, οτι δεν πρεπει ν απλωνεις το χερι σου εκει που δεν σε παιρνει, ολα αυτα ο Θεοτοκης δεν μας τα λεει, περισσότερο παραθετει τα γεγονοτα σαν Ιησους με μια παραβολή, κι ο αναγνωστης βγαζει τα δικα του ελευθερα συμπερασματα, θα ηθελα τοσα ακομη να γραψω αλλα δεν θελω να ξεπερασω τη γραμμη των σποιλερς. Ο Θεοτοκης δεν σκιαγραφει μονοδιαστατους χαρακτηρες. Κανενας ανθρωπος δεν ειναι καλος ή κακος. Ολοι, οπως ολοι μας, ειμαστε κραματα. Ειμαστε μίξεις με άπειρες αποχρωσεις.

Γενικα λατρεψα την καθε σελιδα.
Με εκανε να σκεφτω πολλά.

Μoυ θυμισε τον παππου των παιδιων μου, που ποτέ δεν τα μαλωνει όταν κανουν σκανταλιά, αλλά οποτε θελει να τους δειξει οτι κατι εχουν κανει λάθος σκαρφιζεται μια ιστορια για ενα φανταστικό παρομοιο συμβαν και μεσα απο την αφηγηση τα παιδια μου βγαζουν το διδαγμα και μαθαινουν τι ειναι το σωστο απο μονοι τους, για να το πραξουν την επομενη φορά.

Μ αυτη την εννοια ο Θεοτοκης ειναι και καπως σωκρατικός.
"Κανείς εκών κακός" αλλωστε


Αυτα και δεν μπορω ν αποκαλυψω αλλα, δυστυχως, γιατι οι σκεψεις μου απο την ωρα που το τελειωσα χθες βραδυ ειναι κουβαρι και πολύ θα το θελα. . Τοσες προεκτασεις σε ενα τοσο μικρο αφηγημα τα ειλικρινή μου συγχαρητηρια.



Ο ανθρωπος, ειπε πικρά ο Καραβέλας, που δεν εχει απογονο δικο του ειναι σαν το πουλι στο κλαρι!
Ετσι κι εγω, Ξερω τι πρεπει και τι δεν πρεπει να καμω. Ξερω τι ειναι αυτο που θα με καμει να μετανιώσω μα ο νους δεν οριζει παντα. . κι ο ανθρωπος δεν ακουει παντα την καλη του ορμηνεία, αλλά κάνει το αναποδο, αυτό που ξέρει πως θα του φερει κακό Η κοινωνική, οικονομική και κυρίως ηθική εξαθλίωση σε όλο της το μεγαλείο!!!! Η Ζωή και ο Θάνατος του Καραβέλα θεωρείται το καλύτερο έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη και ένα από τα σημαντικότερα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Η ρεαλιστική αντιμετώπιση και η δράση των ηρώων ξεσκεπάζει το μέγεθος της κακίας που μπορεί να κυριεύσει μια κλειστή κοινωνία. Όλες οι ενέργειές τους πηγάζουν και κατευθύνονται από κακία, χυδαιότητα και απληστία. Στόχος του Θεοτόκη δεν είναι να καταδικάσει τον Καραβέλα και τον περίγυρό του, αλλά να δικαιολογήσει στον αναγνώστη τον ξεπεσμό τους και να πονέσουν γι' αυτόν. Συγκινητική ηθογραφία. ΕΠΤΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ!!!! Επτααααα Ωμή και τραγική περιγραφή της κατάντιας της ελληνικής κοινωνίας. Σκληρό, ρεαλιστικό και απαισιόδοξο μυθιστόρημα που αποτυπώνει τα χειρότερα χαρακτηριστικά του ελληνικού λαού: απληστία, σκληρότητα προς τα ζώα, πλαστή θεοσέβεια, χαιρεκακία, ζήλεια, μιζέρια Για πολλούς, το αριστούργημα του Κων/νου Θεοτόκη, μια νουβέλα η οποία θίγει την απανθρωπιά την οποία προκαλεί η δίψα της προσωπικής ιδιοκτησίας. Εξαιρετική είναι και η μεταφορά του έργου στην τηλεόραση στα μέσα της δεκαετίας του 'απο την ΕΡΤ. Ατόφιο δημιούργημα του νατουραλισμού. Οι χαρακτήρες, όπως αρμόζει σε χαρακτήρες του νατουραλισμού, είναι άνθρωποι ανήθικοι και φθονεροί. Δεν υπάρχει τίποτα ηρωικό, τίποτα αξιοθαύμαστο. Ηθογραφία που έγινε κλασική.

αναλυτικότερα: sitelink blogspot. com .