Secure Κάτι χαμογελάει στις σκιές Author Ηλίας Φουντούλης Accessible As Mobi

Ηλίας Φουντούλης μου είναι πολύ συμπαθής. Έτσι περίμενα να αγοράσω το βιβλίο του σε κάποια περίσταση όπου θα μπορούσα να ανταλλάξω και δύο λόγια μαζί του. Έτσι κι έγινε. Μιλώντας μαζί του ήταν πολύ έντονο το συναίσθημα ότι είχε βάλει ένα κομμάτι από την ψυχή του σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων.
Στο δια ταύτα. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα. Οι ιστορίες τελειώνουν μέσα σε λίγες σελίδες. Για να είμαι ειλικρινής οι μισές μου ήταν αδιάφορες. Οι άλλες μισές όμως ήταν πολύ ενδιαφέρουσες. Σαν ιδέες, σαν γραφή, σου έδιναν κάποιες την αίσθηση ότι είσαι παρόν στο όνειρο κάποιου άλλου και βλέπεις όλα αυτά να διαδραματίζονται μπροστά σου. Για κάποιες ιστορίες θα ήθελα να έχει δοθεί μεγαλύτερη έκταση, ήταν βασισμένες σε ωραία ιδέα που θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο και να σε βάλει πιο πολύ στο κλίμα. Όσον αφορά το περιεχόμενο, θα το χαρακτήριζα περισσότερο βιβλίο φαντασίας κι όχι τόσο τρόμου. Το χιούμορ του Ηλία βρίσκεται παντού μέσα στις ιστορίες του.
Τέλος ιδιαίτερα ενδιαφέρον για εμένα ήταν το γεγονός ότι στο πίσω μέρος του βιβλίου υπάρχει ένα παράρτημα όπου ο συγγραφέας μας λέει λίγα λόγια για την κάθε ιστορία. Κάποιες ιστορίες είναι αλλόκοτες, άλλες αηδιαστικές και κάποιες πιο λάιτ, σίγουρα όμως όλες έχουν το ιδιαίτερο ύφος του Ηλία Φουντούλη. Άλλα διηγήματα μου άρεσαν πολύ, άλλα όχι και τόσο για την ακρίβεια μερικά εξ αυτών θα ήθελα να μην τα είχα διαβάσει ποτέ ειδικά την Κατσαριδομάνα. Αυτό που μου άρεσε πολύ και με εξέπληξε ευχάριστα είναι ότι στο τέλος του βιβλίου ο συγγραφέας παραθέτει ένα παράρτημα στο οποίο αφιερώνειγραμμές μιλώντας μας για το πώς εμπνεύστηκε το κάθε διήγημα. Αυτές οι μικρές “behind the scenes” ιστορίες μερικές φορές ήταν πιο ενδιαφέρουσες απ τα ίδια τα διηγήματα.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που θα ήθελα πολύ να γίνει audiobook, γιατί θεωρώ ότι ο Φουντούλης έχει το χάρισμα της καθηλωτικής αφήγησης και σε συνδυασμό με την ηρεμία της χροιάς της φωνής του, οι ιστορίες θα ακούγονταν ακόμη πιο τρομακτικές και περίεργες.

Βαθμολογία:/Δεκαεπτά μικρά διηγήματα με το καυστικό και μαύρο χιούμορ του Ηλία Φουντούλη. Ήταν ένα βιβλίο που διάλεξα απο την βιβλιοθήκη του αδερφού μου και πιθανότατα μόνη μου δεν θα το είχα αγοράσει ποτέ. Μ'αρέσει όμως που και που να δίνω ευκαιρίες και να δοκιμάζω και άλλου είδους συγγράμματα. Κατά ομολογία ήταν αρκετά καλό. Είχε κάποιες ιστορίες αδιάφορες και κάποιες που ξεχώριζαν, αυτές που μου άρεσαν προσωπικά πιο πολύ ήταν "Στο ηλεκτρικό", "Η τελευταία εικόνα που είδα", "Μόνα Λασέλ", "Το Στοίχημα", "Μαικόις", "Ο γάτος" και η "Απγορευμένη αγάπη", Αυτήν που άκουγα απο τους περισσότερους ως η καλύτερη ιστορία του βιβλίου "Η κατσαριδομάνα" έκτος ότι με φρίκαρε εντελώς εκανα μέρες να συνεχίσω μετά το βιβλίο γιατί σκεφτόμουν τι με περιμένει στην συνέχεια δεν μου έβγαζε και πολύ νόημα. Σαν σύνολο ήταν αρκετά ενδιαφέρον θα το πρότεινα στους λάτρεις του είδους ή σε όποιον θέλει να διαβάσει κάτι το διαφορετικό! Στην καρδιά μου είναι/αλλά του βάζω/γιατί έχω την εντύπωση ότι λόγω της δημοφιλίας του, ο Ηλίας και το βιβλίο του, έχουν δεχτεί πιο σκληρές αλλά όχι άδικες κριτικές σε σχέση με βιβλία που είναι στο ίδιο επίπεδο.

Και εξηγούμαι, αφού αναφέρω ότι δεν είναι άδικες, απλώς σκληρές. Το βιβλίο το κατάπια στην ουσία σε δύο μέρες, ασχέτως τις ημερομηνίες που φαίνονται εδώ. Είναι διασκεδαστικό και ρέει σα νεράκι μέσα σε υπόνομο, καθώς μετά από κάποιες ιστορίες, αισθάνεσαι βρώμικος, επειδή απόλαυσες την Κατσαριδομανα, ένοχος επειδή γέλασες με τις γάτες και άδειος επειδή ταυτίστηκες με τον ηλεκτρικό ή το χρόνου όμως θα πάω.

Είναι όλες οι ιστορίες στο ίδιο επίπεδο Όχι Θέλανε κάποιες λίγο ψωμάκι ακόμα Ναι καρβέλια. Δημιούργησε όμως εικόνες και μπήκε στο πετσί μου, έστω σε κάποια σημεία Το απάντησα ήδη νομίζω αλλά προσθέτω πως, στην ιστορία με τον βάκυλο, παράτησα το βιβλίο για να κάνω ένα απολαυστικό μπάνιο με μπεταντίν, σαν τον Κατακουζηνό και να μην νηστικός δύο μέρες.

Το μόνο που φοβόμουν ήταν το ποσό θα χρησιμοποιήσει το διάσημο όπλο του ο Ηλίας, δηλαδή το χιούμορ του και με χαρά διαπίστωσα ότι το έκανε όσο χρειαζόταν και το επέτρεπαν κάποιες ιστορίες, χωρίς να σε πετάει έξω από τον κόσμο που έφτιαχνε.

Έχουν υπάρξει και καλύτερα βιβλία ως ντεμπούτο συγγραφέων εκτός αν ο Ηλίας μετράει και το βιβλίο με το γιαούρτι, αλλά και πάρα πολλοί θα θέλανε/θέλαμε να έχουμε το Κάτι Χαμογελάει στο Σκιές ως δικό μας.

Το αν κάποιος απογοητεύτηκε που η συλλογή δεν είναι αυτούσια τρόμου, είναι ξεκάθαρα υποκείμενο θέμα. Εγώ το βρήκα αναζωογονητικό. Μια πολύ ωραία συλλογήδιηγημάτων που διαβάζετε ευχάριστα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο διήγημα. Ξεχώρισα τα : " Πας μη ντόπιος ξένος", "Η κατσαριδομάνα", "Μόνα Λασέλ", "Φθορά", " Στον ηλεκτρικό" και "Μαϊκόις" Καταπληκτικό βιβλίο! Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Σε κάποιες από τις ιστορίες μαθαίνεις και πραγματάκια. Όπως στο "πας μη ντόπιος ξένος" και στο "Μόνα Λάσελ". Αγάπησα περισσότερο το "ο γάτος" για την ακρίβεια τον λάτρεψα, το "του χρόνου όμως θα πάω" κυρίως το τέλος του, το "Νεραϊδοχώρι" και την γλυκιά ιστορία του, το "Μόνα Λάσελ", "το θάλαττα, θάλαττα", το "στον ηλεκτρικό", το "απαγορευμένη αγάπη", το
"μοϊκοις" και το "σπάζοντας τα δεσμά" όπου για κάποιο λόγο είχα την αίσθηση πως την ήξερα την ιστορία. All in all, αρκετά διασκεδαστικό και με μερικές αξιομνημόνευτες ιστορίες Τον Ηλία Φουντούλη ίσως κάποιοι να τον ξέρετε ως κωμικό ή youtuber, είχε όμως το μεράκι να γράφει ιστορίες τρόμου είχαμε συμμετάσχει μαζί και σε κάποιες ανθολογίες πρινχρόνια. Το βιβλίο αυτό είναι μία συλλογή από ιστορίες που έχει γράψει όλα αυτά τα χρόνια, που κινούνται κάπου μεταξύ τρόμου, αστυνομικού, σουρεαλισμού, έχουν όμως όλες τους ως κοινό στοιχείο το μαύρο χιούμορ, κάτι που θα με έκανε να χαρακτηρίσω το βιβλίο ως σκοτεινή κωμωδία.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι αυτή η αίσθηση του χιούμορ και οι γλαφυρές περιγραφές που συχνάπυκνά βρίσκουν το δρόμο τους στις ιστορίες, ανεξάρτητα με το πόσο σκοτεινές είναι. Και υπάρχουν μερικά διαμάντια εδώ μέσα κασταριδομάνα, Φθορά, Μαικόις, Στον Ηλεκτρικό.

Το μείον είναι κάτι κοινό σε πολλά πρώτα βιβλίασυλλογές ιστοριών: ο συγγραφέας μαζεύει κάποιες ιστορίες του που θεωρεί καλές και κάποιες ίσως να μην ταιριάζουν με τις υπόλοιπες, ή να είναι κάπως αφελείς ή inside jokes. Εδώ υπάρχουν και τα τρία και χωρίς να

χαλάνε τόσο το σύνολο γίνονται αισθητές.

Σίγουρα ενδιαφέρουσα πρώτη προσπάθεια και ελπίζουμε να δούμε σύντομα και άλλες δουλείες από τον Ηλία Φουντούλη, έχει ιδιαίτερη φωνή και ενδιαφέρουσες ιδέες. Μια ομορφη συλλογή απο ιστοριες διαφόρων ειδών. Οι περισσοτερες ιστοριες ειναι μικρες και σε βοηθανε να διαβασεις γρηγορα και ξεκούραστα το βιβλιο. Περιμένουμε τα επόμενα βήματα του αγαπημένου μας κρύου μάγειρα Φουντούλη.