Enjoy Nooit Meer Slapen Drafted By Willem Frederik Hermans Contained In Copy

"فراسوي خواب" اثري فراتر از يك رمان است. فراتر از جستجوي سنگي آسماني توسط محققي جوان است. جستجو در سرزميني غريب و ناشناخته زير هجوم حشرات و بارش باران و همراه با باري سنگين بر دوش
جستجو براي اثر گدازه هاي شهاب ادامه دارد و در حين اين سفر با اتفاق هاي پيش رو آلفرد با سوال هاي اساسي حيات و سردرگمي و حس فقدان هستي روبرو مي شود.
قسمتي از كتاب:
دوباره مي ايستم و نفس نفس مي زنم ابري از راه مي رسد حق هم دارد من تا سرزمين ابرها بالا رفته ام مخل آرامش قلمروش شده ام. ابر به طرف كوه حركت مي كند و كم كم مرا احاطه مي كند. نفس عميقي مي كشم و دوباره شروع مي كنم به راه رفتن لايه سفيدي روي سنگ ها پوشانده باران منجمد دامنه رفته رفته كم شيب تر مي شود يك باره شيب از بين مي رود.
به قله رسيده ام. To be honest I'm not a big fan of dutch literature, but I actually enjoyed this book, Although the story started of slow, it slowly started to develop until I was really intrigued by the story line.


What made the book special in my opinion was the fact that everything you could think of was written down.
For example, when Alfred is walkingkilometers and starts to get tired, he counts his steps and is encouraging himself to continue his journey.
Every normal person does this at least I think so but to see it actually written down on paper shocked me a little.
Alfred's thoughts fly everywhere and I think Hermans did a great job by writing down all of them.


The plot itself was evenly surprising, I didn't expect a lot of things to happen and normally plots don't really surprise me because most of the time they are very predictable.


I rated the bookand notbecause of the slow beginning, but if you're searching for some refreshing literature you should definitely read this! آلفردو دانشجوی زمین شناسیه که از کشورش هلند به نروژ سفر میکنه تا در کوه های این کشور به دنبال هدفش یعنی پیدا کردن شهاب سنگ بگرده.

در این ماجراجویی سخت سه دانشجوی نروژی هم همراهیش میکنن که تفاوت رشته ها شخصیتها و نقطه نظرات در مسائل مختلف باعث میشه این چهار نفر ترکیب جالبی در مباحثه ها داشته باشن.
فراسوی خواب به نوعی داستان پیدا کردن امید میون تردیدهاست. تردید از انتخاب های غلط محتمل در گذشته و تردید از اتفاقات نادیده ی آینده.
من این کتاب رو خیلی اتفاقی و بدون هیچ پیش زمینه ای از قفسه ی کتابفروشی برداشتم و از اون خریدهای یهویی لذت بخش بود. Nooit meer slapen van W, F. Hermanswas het enige Nederlandstalige boek dat ik op de middelbare school met plezier las, Twee decennia later is mijn lijst van goede Nederlandstalige literatuur flink langer, maar Hermans meesterwerk uitbehoudt een speciale plek.


In opdracht van zijn promotor Sibbelee reist Alfred naar Noorwegen om geologisch onderzoek te doen naar een vroege hypothese van zijn leermeester.
Daar wordt hij “met een mengsel van hooghartigheid, ironie en bonhomie” ontvangen door de internationaal vermaarde professor Nummedal, die een academische fittie met Sibbelee blijkt te hebben gehad.
Alfreds eerste taak om luchtfotos te bemachtigen van een gebied in de noordelijkste provincie Finnmark mislukt, Wanneer hij vervolgens met Nummedals assistenten Arne, Qvigstad en Mikkelsen het noorden intrekt, komt Alfred zichzelf hard tegen.


Hermans bouwt het verhaal traag op, Dat is aanvankelijk vervelend, maar de aanhouder wordt beloond: de schrijver creëert een genadeloos decor waarin Alfred de elementen

van de natuur, de academische kinnesinne en zichzelf moet overleven.
Zijn gedachten dwalen voortdurend af, waarbij Hermans kritisch is op de intellectuele elite en de academische wereld, een onderwerp waarover hij tien jaar later nog eens zou uitweiden in zijn sleutelroman sitelinkOnder professoren.
Nooit meer slapen is echter scherper en geestiger, bv, in de anekdote over Alfreds moeder, een gevierd recensent die boeken ongelezen doorverkoopt, of in de verwijzing naar directeur Hvalbiff.
Niks blijkt wat het op het eerste gezicht leek te zijn,

Ook Nooit meer slapen is meer dan het verhaal lijkt te beloven, Alfred staat symbool voor jeugdige ambitie, doorzetting en teleurstelling, Dat Hermans en passant een mooi tijdsbeeld schept, toen roken in het vliegtuig heel gewoon was, maakt het boek des te fraaier.
Met die bril heb ik overigens ook de passages gelezen die annoniet meer door de beugel zouden kunnen.
ironisch genoeg wel in slaap gevallen, meerdere keren Ik vind het heel erg moeilijk, merk ik, om 'minder positief' te schrijven over een auteur die tot de Nederlandse canon wordt gerekend.
Ik zit met een gevoel 'dat ik dit toch goed zou moeten vinden', zeker ook omdat het onderwerp me aanspreekt.
De achterflap vergelijkt Hermans met Kafka en Sartre, Ik wil dit boek goed vinden, Maar ik blijf achter met een gevoel van "wat heb ik nu gelezen" en ook "waarom", Aangezien ik de grootste absurditeiten kan appreciëren hoeft een boek niet altijd een 'reden' te hebben, Maar blijkbaar wel een persoonlijke 'betekenis', En dat had dit boek voor mij niet, Ik denk aan het boek van Tim Parks, De roman als overlevingsstrategie, en concludeer dat dit gewoon niet mijn "thematiek" is.
En het is ok dat het mij koud laat, Sartre daargelaten. Nooit meer slapen is het meesterlijke verhaal van de jonge geoloog Alfred Issendorf, die in het moerassige noorden van Noorwegen onderzoek wil verrichten om de hypothese van zijn leermeester en promotor Sibbelee te staven.
Issendorf is ambitieus: hij hoopt dat hem op deze reis iets groots te wachten staat, dat zijn naam aan een belangrijk wetenschappelijk feit zal worden verbonden.
Deze ambitie hangt samen met het verlangen het werk van zijn vader, die door een ongeluk tijdens een onderzoekstocht om het leven kwam, te voltooien.
Nooit meer slapen is een grootse roman over grote dromen, Nooit Meer Slapen, Hermans beste en bekendste boek, is het lijfboek van een generatie en een van de beste romans ooit geschreven in het Nederlands.
Zelf ben ik niet veel, maar toch geboren na de eerste publicatie van het boek, maar ook op mij blijft dit boek een aantrekkingskracht uitoefenen.


In De Donkere Kamer van Damokles, Hermans vorige boek, dat maar liefstjaar eerder verscheen, liet de auteur zich helemaal gaan in een opeenstapeling van schuilnamen, valse bodems en subplots.
Daarbij liep hij en de lezer soms wat verloren, wat overigens best leuk kan zijn, Nooit Meer Slapen daarentegen valt op door zn soberheid,

Is De Donkere Kamer van Damokles vergelijkbaar met De juwelen van Bianca Castafiore, dan is Nooit Meer Slapen de tegenhanger van Kuifje in Tibet.


In dit uitgepuurde verhaal volgen we de expeditie van de geologiestudent Alfred Issendorf, Hij gaat in het hoge noorden op zoek naar bewijsmateriaal voor een debatteerbare theorie van zijn promotor, De tocht vertrekt onder een slecht gesternte, Alfred blijkt een naïeve pion te zijn in een schaakspel tussen rivaliserende professoren, En ook de expeditie zelf, waarbij Alfred het gezelschap krijgt van drie ervaren Noren, zal, dat voel je, fout aflopen.


Tegen het machtige decor van Finnmarken Lapland maakt de stuntelige Alfred de balans op van zijn leven.
Hij filosofeert over wetenschap, religie en de onmogelijkheid van zingeving, Hij gaat van de mens als “der ewig Betrogene des Universum” hoofdstuk, naar Erich Heller tot “het mystieke is niet hoe de wereld is, maar dat zij is.
” hoofdstuk, naar Ludwig Wittgenstein.

De wereld van Hermans is “een wereld waar iedereen iedereen voor de gek houdt” hoofdstuk, maar ook daar kan je je voordeel uit halen.
We leven allemaal “in den blinde” hoofdstuk, dus dat hoeven we ons niet te verwijten, Het leven is geen experiment, er bestaan geen kladversies, het is wat het is en wie een hoger doel zoekt, komt bedrogen uit, tenzij je tegen beter weten die illusie in stand wil houden.


Ook bij de zoveelste herlezing blijft de zuiverheid van Nooit Meer Slapen boeien, De roman leest supersnel en de spaarzame stijl van Hermans trotseert de tijd op een hoogst aangename wijze.
Al moet ik er eerlijkheidshalve bij vermelden dat Hermans de gewoonte had dit boek bij elke nieuwe uitgave weer wat bij te spijkeren: Nooit Meer Slapen blijft moeiteloos overeind.


Is er dan niets dat bij herlezing de leespret enigszins dempt Ach ja, Sommige dingen legt Hermans er wat te dik op: het idee dat Alfred zich verplicht voelt in de voetsporen van zijn overleden vader te treden, bijvoorbeeld.
Ook het dissen van Alfreds moeder een valse recensent, godbetert!, dat had voor mijn part best wel wat subtieler gemogen.
Maar ga ik daar nu over zitten vitten Over vijf jaar lees ik dit boek gegarandeerd nog eens.



foto: sitelink ut. no.